• فرد در مورد آنچه ذهن‌اش را مشغول کرده است، مدام صحبت می‌کند.
• در زندگی اجتماعی کار و سایر فعالیت‌های روزمره اختلال ایجاد می‏شود.
• ترس و اضطراب شدید در مورد ابتلا به بیماری خاص دارد.
• از اینکه مبادا علایم خفیف نشانه یک بیماری جدی است، نگران است.
• همیشه در جستجوی پزشک متخصص و درمان است.
• در کتاب‌ها و مجلات پزشکی به دنبال علایم بیماری می‌گردد.
• استرس‌های روانی عاطفی دارد.
• به طور مداوم بدنش را از نظر وجود زخم‌ها و توده‌ها بررسی می‏کند.
• مدام علایم حیات مثل نبض و فشارخون را چک می‏کند.
• به پزشکان اعتماد ندارد.
• پس از خواندن یا شنیدن موضوعی از یک بیماری تصور می‌کند که به آن مبتلا شده است.
• دچار ناراحتی گوارشی مانند نفخ، آروغ و دل‌پیچه می‏شود

چرا و چگونه شروع می‌شود؟

جرقه‌ها از کجا است؟

یکی از نشانه‌های خودبیمارانگاری مراجعه مکرر به مطب پزشک است. در این زمان پزشک و پرستار و سایر اعضای تیم مراقبتی بهداشتی ممکن است به فرد پیشنهاد کنند که نزد یک روان‌پزشک برود اما او باز هم به دنبال یک پزشک متخصص دیگر می‌گردد.
فرد تصور می‌کند که دچار یک مشکل جسمی است بنابراین چه لزومی دارد که نزد روان‌پزشک برود. تشخیص خودبیمارانگاری بسیار مهم است چرا که درمان این بیماری سریع‌تر انجام می‌شود. تاخیر در درمان موجب تشدید بیماری شده و فرد سخت‌تر و دیرتر درمان می‌شود.سوالاتی که از پزشک باید پرسید

• چرا من فکر می‌کنم که دچار هیپوکندریا شده‌ام؟
• چگونه می‌توانم مطمئن شوم که دچار بیماری جدی نیستم که هنوز شناخته نشده است؟
• چگونه هیپوکندریازیس را درمان می‌کنید؟
• آیا روان‌درمانی کمک‌کننده است؟
• داروها تاثیری در درمان من دارند؟
• خودم چه طور می‏توانم به خودم کمک کنم؟
• چه مدت طول می‌کشد تا بهبود یابم؟
• چه منابعی را برای افزایش اطلاعاتم معرفی می‌کنید؟

چه توقعی از پزشک خود دارید؟

• نشانه‌های بیماری چگونه فعالیت‌های روزمره زندگی‌تان را تحت تاثیر قرار می‌دهد؟
• چه مدت در روز به سلامت یا بیماری خود فکر می‌کنید؟
• چه درمان‌هایی را برای رفع این مشکل پیگیری کرده‌اید؟
• چه آزمون‌های تشخیصی را انجام داده‌اید؟
• برای کنترل علایم و نشانه‌های بیماری چه می‌کنید؟ آیا خودتان تاکنون تلاش کرده‌اید افکارتان را کنترل و مدیریت کنید؟
• نظر یا رفتار اطرافیان در مورد افکار شما چیست؟
• آیا کسی از اقوام شما دچار بیماری روانی است؟
• به درمان امیدی دارید؟
• چه دارو یا داروهای بدون نسخه را برای درمان استفاده کرده‌اید؟

درمان چیست؟

درمان‌های خانگی

• در خیلی از موارد هیپوکندریازیس بهتر نمی‌شود مگر بیمار خودش همکاری کند.
• برنامه درمانی‌‌تان را بدون وقفه ادامه دهید حتی اگر ابتدا احساس بهبودی نکردید.
• داروهای خود را طبق دستور مصرف کنید حتی اگر حس کردید بهتر شدید. اگر داروهایتان را قطع کنید، علایم بیماری‌تان مجددا عود می‌کند.
• در مورد بیماری خود اطلاعات کسب کنید و مطلب بخوانید. دانستن تعریف بیماری به بهبود و ایجاد انگیزه برای اجرای برنامه‌های درمانی کمک زیادی می‌کند.
• علایم هشداردهنده را مدنظر داشته باشید. از پزشک درمانگر خود سوال کنید که چه چیزی باعث تشدید ترس شما می‌شود و چه چیزی باعث بازگشت علایم در شما می‌گردد. اگر تغییر در علایم یا احساس خود داشتید، با پزشک تماس بگیرید.
• ورزش کنید. انجام فعالیت‌های جسمی و ورزشی به کنترل علایمی مثل افسردگی، اضطراب و استرس کمک می‌کند. پیاده‌روی، شنا و باغبانی یا هر ورزش دیگری که مورد علاقه‌تان است در بهبودی این بیماری کمک‌کننده است.
• دور سیگار و الکل خط بکشید.
• با پزشک خود ارتباط خوبی برقرار کنید. ارتباط با پزشک و صداقت در گفتار در کاهش نگرانی‌های شما تاثیر به سزایی دارد. از پزشک بخواهید شیوه‌هایی را به شما بیاموزد که چگونه از انجام کارهای غیرضروری و غیراورژانس و انجام آزمایشاتی که لزومی ندارد، پرهیز کنید. در عین حال اگر احساس کردید تغییری در حال شما ایجاد نشده با او صحبت کنید.