انسولين در درمان ديابت مليتوس، درمان كتواسيدوز ديابتيك و تشخيص كمبود هورمون رشد به كار مي رود.
واكنشهاي موضعي و ديستروفي بافت چربي در محل تزريق، كاهش قند خون با مصرف مقادير زياد و نيز افزايش وزن ديده شده است. پروتامين موجود در فرآورده هاي انسولين ممكن است واكنش هاي آلرژيك ايجاد كند.
1. در دوران بارداري و شيردهي ممكن است نياز به انسولين تغيير كند، بنابراين كنترل قند خون لازم مي باشد. 2. در كودكان قبل از سن بلوغ و افراد مسن به دليل حساسيت بيشتر به انسولين، خطرپايين آمدن قند خون بيشتر است. 3. سرنگ مناسب براي تعيين مقدار مصرف دقيق انسولين بايد انتخاب شود، محل تزريق دقيقاً مشخص شده و در تزريقات مكرر محل تزريق تغيير داده شود. 4. با تغيير رژيم غذايي، فعاليت بدني يا بيماري نياز به انسولين تغيير مي كند.
در اسهال، فلج معده، انسداد روده ، استفراغ و دیگر شرایطی که سبب عدم جذب غذا می شود و یا شرایطی که موجب کاهش قند خون می شود مانند بی کفایتی آدرنال و هیپوفیز نباید مصرف شود.
مطابق با نيز بيمار زير جلدي، داخل عضلاني يا داخل وريدي تزريق مي شود.
Injection:Insulin Regular 100 IU/ml Injection:Insulin Isophane (NPH) 100 IU/ml Injection: Insulin Biphasic Isophane 100 IU/ml (Isophane Insulin 70% + Insuline Regular 30%) Injection:Insuline Zinc 100 IU/ml