• تورم انگشتان دست و پا: آرتریت پسوریازیس موجب میشود انگشتان دست و پا دردناک شده و مانند سوسیس متورم شوند. حتی ممکن است پیش از ابتلا به مشکلات جدی مفاصل، فرد دچار تورم و بدشکلی دست و پا گردد.
• پا درد: ممکن است این بیماری در نقطه اتصال رباط ها و تاندون ها به استخوان ایجاد درد نماید، به ویژه درناحیه پشت پاشنه (التهاب تاندون آشیل) یا کف پا (التهاب پلانتار)
• کمر درد: در برخی افراد در اثر این بیماری وضعیتی به نام اسپوندیلیت ایجاد می شود. این عارضه بیشتر سبب التهاب مفاصل بین استخوان های مهره در ستون فقرات و همچنین مفاصل بین لگن خاصره و ستون فقرات می گردد(ساکروئیلئیت).

چه وقت باید به پزشک مراجعه کرد

اگر مبتلا به پسوریازیس هستید و دچار درد مفاصل شده اید، حتما با پزشک مشورت نمایید. آرتریت پسوریازیس اگر درمان نشده رها شود می تواند بسیار مخرب باشد.

عوامل خطر ساز

• پسوریازیس: ابتلا به پسوریازیس بزرگترین عامل خطر ابتلا به آرتریت پسوریازیس است. افرادی که در ناخن هایشان ضایعات پسوریازیس دارند نیز در معرض ابتلا به این بیماری قرار دارند.
• سابقه خانوادگی: بیشتر اوقات یکی از والدین یا خواهر و برادر افراد مبتلا به آرتریت پسوریازیس، دچار این بیماری بوده اند.
• سن: گرچه این بیماری در تمام سنین امکان بروز دارد اما اغلب بین 30 تا 50 سالگی رخ می دهد.

عوارض

دارو ها

• NSAID ها: داروهای ضد التهابی غیر استروییدی می توانند درد و التهاب را کاهش دهند. NSAID های بدون نسخه شامل ایبوپروفن و سدیم ناپروکسن می شوند. NSAID های قوی تر را باید با نسخه پزشک دریافت نمود. از جمله عوارض جانبی این داروها می توان به سوزش معده، مشکلات قلبی و صدمات کلیه و کبد اشاره نمود.
• داروهای ضد روماتیسمی اصلاح کننده بیماری (DMARD): این داروها سرعت پیشرفت بیماری را کاهش داده و مفاصل و دیگر بافت ها را از آسیب دائمی دور نگه می دارند. DMARD هایی که متداولا استفاده می شوند متوترکسات، لفلونومید و سولفاسالازین هستند. عوارض جانبی این داروها زیادند اما بیشتر ممکن است آسیب های کبدی، سرکوب مغز استخوان و عفونت شدید ریوی را منجر شوند.
• سرکوب کننده های دستگاه ایمنی: این داروها برای مهار کردن سیستم ایمنی به کار می روند، که در آرتریت پسوریازیس از کنترل خارج می شود. به عنوان مثال داروهایی مانند آزاتیوپرین و سیکلوسپورین. این دارو ها احتمال عفونت را بالا می برند.
• مهار کننده های TNF آلفا: عامل نکروز دهنده تومور آلفا (TNF-alpha) ماده ای است التهابی که توسط بدن تولید می شود. مهار کننده های TNF آلفا می توانند به کاهش درد، سفتی صبحگاهی عضلات، تورم مفاصل و حساسیت آن ها به لمس کمک زیادی کنند. داروهایی مانند اتانرسپت، اینفلیکسی ماب، آدالیموماب، گلیموماب و سرتولیزوماب از این گروهند. عوارض جانبی احتمالی حالت تهوع، اسهال، ریزش مو و افزایش احتمال عفونت های جدی را شامل می شود.
• دارو های جدید: برخی از داروهای جدید برای پسوریازیس پلاک موجب کاهش علائم و نشانه های آرتریت پسوریازیس نیز می شود. دارو هایی مانند اپرمیلاست، اوستکناماب و سکییوکروماب.

اعمال جراحی و دیگر روش های درمانی