انگشت ماشه ای

انگشت ماشه ایTrigger finger

تعداد افــراد مبتلا به این بیمــاری 0 تعداد مقالات ثبت شده در رابطه با این بیمــاری 4 تعداد مشــاوره ثبت شده در رابطه با این بیماری 0

انگشت ماشه ای یا تریگر فینگر، وضعیتی است که در آن یکی از انگشتان دست در موقعیت خمیده باقی مانده و گیر می کند. انگشت ممکن است با یک ضربه محکم و ناگهانی مثل بشکن، کشیده و آزاد شود.
انگشت ماشه ای وقتی اتفاق می افتد که التهاب باعث تنگ شدن فضای داخل غلاف ها که تاندون ها را احاطه کرده اند، می شود. اگر انگشت ماشه ای شدید باشد، انگشت ممکن است در حالت خمیده قفل شود.
افرادی که شغل یا سرگرمی آنها مستلزم انجام حرکات تکراری گرفتن اشیاء است، در خطر بالای ابتلا قرار دارند. این وضعیت در زنان و در مبتلایان به دیابت شیوع بیشتری دارد.

علائم ممکن است از خفیف تا شدید باشد:

خشکی انگشت بخصوص صبح ها
احساس کلیک کردن یا ضربه ناگهانی انگشت، وقتی حرکت می کند
حساسیت به لمس یا یک برآمدگی (گره) در کف دست در قاعده انگشت گرفتار
انگشت در حالت خمیده می گیرد یا قفل می شود و ناگهان با یک ضربه صاف می گردد
انگشت در حالت خمیده قفل می شود بطوریکه نمی توانید آن را صاف کنید و برای صاف کردن باید از دست دیگر کمک بگیرید

انگشت ماشه ای معمولا انگشت شصت یا انگشت وسط یا انگشت حلقه را درگیر می کند. ممکن است در یک زمان بیش از یک انگشت درگیر شود و حتی ممکن است این حالت در هر دو دست مشاهده شود. این وضعیت صبح ها درحالیکه می خواهید چیزی را محکم بگیرید یا وقتی انگشت خود را صاف می کنید، بیشتر مشاهده می شود.

تاندون ها طناب های فیبری هستند که عضلات را به استخوان ها متصل می کنند. هر تاندون توسط یک غلاف حفاظتی پوشانده شده است. انگشت ماشه ای وقتی اتفاق می افتد که غلاف تاندون انگشت گرفتار، تحریک و ملتهب گردد. این التهاب با حرکت طبیعی و آسان تاندون که در غلاف جای گرفته، مقابله کرده و آن را سخت می کند.
تحریک طولانی غلاف تاندون باعث ایجاد جای زخم و تشکیل برآمدگی هایی (گره) می شود که خود مانع بیشتری است در برابر حرکت طبیعی تاندون.

درمان انگشت ماشه ای بسته به شدت و طول مدت بیماری، متفاوت است:

داروها

برای تسکین درد داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی مثل ناپروکسن یا ایبوپروفن تجویز می شود که البته بعید به نظر می رسد بتوانند تورمی که غلاف تاندون را محدود کرده یا تاندون را گیر انداخته است، از بین ببرند.

تراپی

استراحت: حداقل سه تا چهار هفته از فعالیت هایی که مستلزم انجام حرکات تکراری گرفتن اشیاست یا کار با ماشین های ارتعاشی خودداری کنید.
یخ یا گرما: برخی مبتلایان می گویند گذاشتن یخ کف دست چندبار در روز علائم آنها را تسکین می دهد. برخی نیز می گویند وقتی دست شان را در آب گرم می گذارند بخصوص در ابتدای صبح، بهبودی زیادی حاصل می کنند.
اسپلینت: پوشیدن اسپلینت شب ها و به هنگام خواب، باعث صاف و بی حرکت نگه داشتن انگشت می شود. این کار باید تا شش هفته ادامه پیدا کند. اسپلین علاوه بر اینکه به تاندون استراحت می دهد مانع چرخیدن انگشتان به هنگام خواب می گردد، در نتیجه صبح ها برای حرکت دادن انگشت خود درد نخواهید داشت.
ورزش های کششی: برای حفظ حرکت انگشتان، تمرینات کششی نرم تجویز می شود.

در صورتیکه بیمار به این درمان پاسخ مناسبی نداد پزشک از تزریق کورتیکوستروئید در داخل غلاف تاندون فلکسور استفاده میکند. این درمان در 70 درصد موارد موفقیت آمیز است. با این حال احتمال موفقیت درمان در بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی و دیابت کمتر است.
در صورتی که هیچیک از درمان های ذکر شده موفق نباشند جراح با استفاده از عمل جراحی غلاف تاندون را شکاف میدهد تا بدینوسیله مسیر حرکت تاندون را باز کند.