• کلفت شدن صدا
• طاسی
• آکنه
• کاهش اندازه سینه ها
• افزایش حجم ماهیچه ها
• بزرگ شدن کلیتوریس

عوارض پرمویی

• سندروم تخمدان پلی کیستیک: این علت شایع پرمویی به سبب عدم تعادل هورمون های جنسی است که منجر به پریود های نامنظم، چاقی، ناباروری و گاهی کیست های متعدد تخمدان می شوند.
• سندروم کوشینگ: این سندروم در اثر میزان بالای هورمون کورتیزول ایجاد می شود که ممکن است ناشی از تولید بیش از اندازه کوتیزول توسط غدد آدرنال یا ناشی از مصرف طولانی مدت داروهایی مانند پردنیزون باشد.
• هیپرپلازی آدرنال مادرزادی: این عارضه مادرزادی ناشی از تولید ناهنجار هورمون های استروئیدی از جمله کورتیزول و آندروژن است که توسط غدد آدرنال ایجاد می شود.
• تومورها: به ندرت تومورهای ترشح کننده آدرنال در تخمدان یا در غدد آدرنال موجب پرمویی می شود.
• دارو ها: برخی دارو ها موجب پرمویی می شوند. از جمله این دارو ها می توان دانازول (برای درمان آندومتریوز در زنان)، کورتیکواستروئید سیستمیک و فلوکستین برای افسردگی را نام برد.

عوامل خطر ساز

• سابقه خانوادگی: عارضه های متعددی که موجب پرمویی می شوند شامل هیپرپلازی آدرنال مادرزادی و سندروم تخمدان پلی کیستیک می باشند که در افراد خانواده به ارث می رسد.
• نژاد: زنان اقوام مدیترانه، خاورمیانه و آسیای جنوبی بیشتر از بقیه زنان در معرض پرمویی بدون دلیل هستند.
• چاقی: چاق بودن موجب بالا رفتن میزان تولید آندروژن و بدتر شدن پرمویی می شود.

داروها

• قرص‌های جلوگیری از بارداری: قرص های جلوگیری از بارداری یا دیگر دارو های هورمونی ضد بارداری که محتوی استروژن و پروژستین می باشند پر مویی ناشی از تولید آندروژن را درمان می کنند. این داروها، شایع‌ترین روش درمانی هیرسوتیسم در زنانی است که تمایل به بارداری ندارند. عوارض جانبی معمول آن عبارتند از سرگیجه، تهوع، سردرد و ناراحتی معده
• داروهای ضد آندروژن: این گروه از داروها مانع اتصال هورمون آندروژن به گیرنده‌های آن در نقاط مختلف بدن می‌شود. اگر داروهای خوراکی ضد بارداری پس از شش ماه تاثیر نداشتند، گاهی اوقات از این دارو ها استفاده می شود. شایع‌ترین گونه داروهای ضد آندروژن برای درمان پرمویی اسپرینولاکتون است. از آنجایی که ممکن است مصرف این دارو ها منجر به نقص عضو جنین شود، مصرف دارو های ضد بارداری در طول درمان با این دارو ها ضروری است.
• کرم های موضعی: افلورنیتین یک کرم نسخه ای است که خصوصا برای مو های زائد صورت در زنان استفاده می شود. این دارو مستقیما روی ناحیه مورد نظر صورت مالیده می شود و رشد مو های جدید را کند تر می کند، اما روی مو های موجود اثری ندارد. بنا بر این، می تواند برای تقویت نتیجه لیزر درمانی استفاده شود.

اعمال

• الکترولیز: در این روش یک سوزن بسیار ظریف را در هر فولیکول فرو می کنند. این سوزن یک پالس الکتریکی ساتع می کند تا به فولیکول مو آسیب بزند و در نهایت کاملا آن را تخریب نماید. ممکن است نیاز به جلسات متعدد درمانی باشد. الکترولیز موثر است اما می تواند دردناک باشد. مالیدن کرم بی حسی قبل از شروع الکترولیز، ناراحتی را کم می کند.
• لیزر درمانی: اشعه بسیار متمرکز لیزر از پوست گذشته و فولیکول مو را تخریب می کند و از رشد آن جلوگیری می نماید. ممکن است به جلسات درمانی متعددی نیاز داشته باشید.

سبک زندگی و درمان خانگی

• کندن: استفاده از موچین روش خوبی برای از بین بردن مو های کم و تنک است، اما برای از بین بردن مو های ناحیه بزرگی از بدن کارامد نیست.
• تراشیدن: تراشیدن روشی سریع و ارزان است، اما باید مرتبا تکرار شود زیرا تنها مو ها را از سطح پوست بر می دارد.
• موم: موم گرم را روی ناحیه ای از پوست که موهای ناخواسته وجود دارند، قرار دهید. وقتی موم سفت شد آن را از روی پوست بکشید تا موها از بین بروند. موم موها را به سرعت از ناحیه بزرگی از بدن بر می دارد اما ممکن است موقتا ایجاد قرمزی و گاهی التهاب نماید.
• موبرهای شیمیایی: عموما این موبرها به صورت ژل، لوسیون یا کرم هستند که روی پوست مالیده می شوند. موبر های شیمیایی با شکستن ساختار پروتئینی ساقه مو باعث از بین رفتن مو می شوند. برخی افراد نسبت به مواد شیمیایی موجود در موبر ها حساسیت دارند.
• بی رنگ کردن: بجای از بین بردن مو های ناخواسته می توان از مواد بی رنگ کننده استفاده کرد. بی رنگ کردن، رنگ مو را از بین می برد و مشاهده آن ها را سخت تر می کند. این کار می تواند باعث التهاب پوست شود، بنا بر این قبل از مصرف آن را روی ناحیه کوچکی از پوست آزمایش کنید. همچنین ممکن است در پوست های تیره یا برنزه، بی رنگ کردن مو ها باعث به چشم آمدن آن ها شود.

پیشگیری