• سرفه
• تغییراتی در صدا، مانند گرفتگی صدا یا ناتوانی فرد در واضح صحبت کردن
• اختلال در بلع
• گوش درد
• توده یا زخمی که بهبود پیدا نمی کند
• گلو درد
• کاهش وزن

انواع سرطان حنجره

• سرطان نازوفارنژیال: سرطان در قسمت نازوفارنکس آغاز می شود. نازوفارنکس قسمتی از حنجره است که پشت بینی قرار دارد.
• سرطان اوروفارنژیال: در ناحیه اوروفارنکس شروع می شود. اوروفارنکس بخشی از حنجره می باشد که درست پشت دهان است و لوزه ها درون آن قرار دارند.
• سرطان هایپوفارنژیال (سرطان لارنگوفارنژیال): از ناحیه هایپوفارنکس (لارنگوفارنکس) آغاز می شود، این بخش، پایین ترین بخش حنجره است که درست بالای مری و نای قرار گرفته است.
• سرطان گلوتیک: در تارهای صوتی شروع به شکل گیری می کند.
• سرطان سوپراگلوت: در بخش بالایی لارنکس شروع می شود و شامل سرطانی است که بر روی اپی گلوت تاثیر می گذارد. اپیگلوت قسمتی از غضروف است که از ورود غذا به نای ممانعت می کند.
• سرطان سابگلوتیک: در قسمت پایینی جعبه صدا، زیر تارهای صوتی شروع می شود.

عوامل خطر

• مصرف تنباکو شامل دود کردن یا جویدن آن
• مصرف الکل
• ویروسی به نام پاپیلومای انسانی
• رژیم غذایی فاقد میوه و سبزی
• بیماری رفلاکس معده به مری

• معاینۀ فیزیکی: پزشک گردن شما را لمس کرده و تیروئید، حنجره، و غدد لنفاوی را برای یافتن توده‌های غیرطبیعی و یا تورم بررسی می‌کند و برای معاینۀ گلو، زبان فرد را به پایین فشار می‌دهد.
• آندوسکوپی غیرمستقیم: پزشک با استفاده از یک آیینه کوچک با دستة بلند انتهای گلو را معاینه می‌کند تا وجود نواحی غیرطبیعی را بررسی کرده و ببیند آیا تارهای صوتی آنگونه که باید حرکت می‌کنند یا نه. این آزمایش درد ندارد اما پزشک ممکن است در ناحیه گلو بی‌حسی موضعی ایجاد کند تا مانع حالت تهوع شود. این معاینه در مطب پزشک انجام می‌شود.
• آندوسکوپی مستقیم: پزشک لوله‌ای باریک و مجهز به نور به نام دستگاه مخصوص معاینۀ حنجره را از طریق بینی یا دهان وارد می‌کند، و همین که لوله وارد گلو شد، پزشک امکان می‌یابد نواحی‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای را که توسط آیینه دیده نمی‌شوند معاینه کند. بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌حسی موضعی، میزان ناراحتی فرد را کاهش داده و مانع احساس تهوع می‌شود. همچنین برای کمک به آرامش فرد، گاهی به او داروی مسکن می‌دهند. پزشک در صورت لزوم از بیهوشی عمومی جهت معاینه بیمار استفاده می‌کند. این معاینه در مطب پزشک، درمانگاه، و یا بیمارستان انجام می‌شود.
• سی‌.تی.‌اسکن: یک دستگاه اشعه ایکس که به کامپیوتر متصل است یک رشته عکس‌های دقیق از ناحیۀ گردن می‌گیرد. گاهی رنگ مخصوصی به بیمار تزریق می‌شود تا حنجره در عکس‌ها واضح‌تر نشان داده شود. پزشک از طریق نتایج سی.‌تی‌.اسکن، به تومورهای ناحیۀ حنجره و یا قسمتی دیگر از گردن پی می‌برد.
• نمونه‌برداری: اگر معاینه‌ای نواحی غیرطبیعی را نشان دهد، پزشک ممکن است نمونۀ کوچکی از بافت را بردارد. به برداشتن بافت جهت بررسی سلول‌های سرطانی نمونه‌برداری می‌گویند. برای انجام نمونه‌برداری به بیمار بی‌حسی موضعی و یا بیهوشی عمومی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند و پزشک نمونه‌هایی از بافت را از طریق دستگاه مخصوص معاینۀ حنجره برمی‌دارد. سپس آسیب‌شناس بافت‌ها را برای بررسی سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ معاینه می‌کند. نمونه‌برداری تنها راه مطمئن برای آگاهی از این امر است که آیا یک تومور، سرطانی است یا خیر.

1. پرتودرمانی به تنهایی: پرتودرمانی به تنهایی برای تومورهای کوچک و یا برای بیمارانی که نمی‌توانند تحت عمل جراحی قرار بگیرند به‌کار می‌رود.
2. پرتودرمانی همراه با جراحی: پرتودرمانی ممکن است جهت کوچک کردن تومور بزرگ قبل از جراحی و یا از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده در محل بعد از جراحی استفاده شود. اگر تومور بعد از جراحی دوباره رشد کند، اغلب با پرتودرمانی معالجه می‌شود.
3. پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی: پرتودرمانی ممکن است قبل، بعد و یا در حین شیمی‌درمانی به‌کار برده ‌شود.

• برداشتن کامل حنجره: جراح تمام حنجره را خارج می‌کند.
• برداشتن یک‌‌‌‌‌‌‌‌‌طرفۀ حنجره (Hemilaryngectemy): جراح قسمتی از حنجره را خارج می‌کند.
• برداشتن حنجره فوق گلوت: جراح، قسمت بالای دهانه حنجره- قسمت فوقانی حنجره – را خارج می‌کند.
• کوردکتومی (Cordectomy): جراح یکی و یا هر دو تار صوتی را خارج می‌کند.

شیمی‌درمانی

• قبل از جراحی و یا پرتودرمانی: در برخی موارد، قبل از جراحی و یا پرتودرمانی، ‌داروهایی برای کوچک‌ کردن یک تومور بزرگ به بیمار داده می‌شود.
• بعد از جراحی و یا پرتودرمانی: شیمی‌درمانی ممکن است بعد از جراحی و یا پرتودرمانی و به‌منظور از بین ‌بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده به‌کار برود. این نوع درمان برای سرطان‌هایی که گسترش یافته‌اند نیز به‌کار می‌رود.
• به‌جای جراحی: شیمی‌درمانی ممکن است همراه با پرتودرمانی و به‌جای جراحی به‌کار برده ‌شود. در این حالت، حنجره را برنمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارند و صدای فرد هم باقی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌ماند.

عوارض جانبی درمان سرطان

عوارض جانبی پرتودرمانی

• خشکی دهان: نوشیدن مایعات زیاد و یا استفاده از بزاق مصنوعی برای بعضی از بیماران می‌تواند مؤثر باشد. این ماده به‌صورت اسپری و یا بطری تحت فشاری در دسترس است.
• سوزش گلو و یا دهان: گروه پزشکی برای مقابله با این عوارض دهان شویه‌های خاصی را جهت بی‌حس کردن گلو و دهان و کمک به کاهش سوزش پیشنهاد می‌کند.
• بهبود دیرهنگام بعد از مراقبت‌های دندانی: بسیاری از پزشکان توصیه می‌کنند که بیمار قبل از پرتودرمانی معاینة دندان و هر گونه کارهای مربوط به آن را انجام دهد.
• پوسیدگی دندان: مراقبت مناسب از دهان می‌تواند به حفظ بهداشت دندان‌ها و لثه‌ کمک کرده و به بیمار احساس بهتری بدهد. اگر مسواک کردن و نخ‌دندان کشیدن به‌صورت معمول برایتان دشواراست، می‌توانید از گاز استریلGauze که یک مسواک نرم است استفاده کنید و یا از مسواکی استفاده کنید که به‌جای تارهای زبر (Bristle) سراسفنجی دارد. دهان‌شویه‌ای که از آب‌نمک، جوش شیرین، و یا ترکیبی از آنها درست شده، دهان را تمیز نگه داشته و مانع فساد دندان‌ها می‌شود. استفاده از دهان‌شویه و خمیردندان حاوی فلوراید هم مفید است.
• تغییراتی در حس چشایی و بویایی: در طی پرتودرمانی، ممکن است غذا برای بیمار طعم یا بوی متفاوتی داشته باشد.
• خستگی مفرط: در طی پرتودرمانی و به‌خصوص در هفته‌های آخر ممکن است بسیار خسته شوید. استراحت اهمیت زیادی دارد، اما پزشکان اغلب به بیماران توصیه می‌کنند که تا حد امکان فعال بمانند.
• تغییراتی در کیفیت صدا: ممکن است صدای فرد ضعیف شود و یا تغییرات آب و هوایی هم روی آن تأثیر بگذارد. تغییرات در صدا و احساس وجود توده‌ای در گلو ممکن است در اثر تورم در ناحیه حنجره در اثر پرتودرمانی به‌وجود بیاید. معمولاً پزشک دارویی را جهت کاهش تورم تجویز می‌کند.
• تغییرات پوستی در ناحیه تحت درمان: پوست در ناحیه تحت درمان گاهی قرمز و یا خشک می‌شود. مراقبت مناسب از پوست در این مرحله حائز اهمیت بسیار است. سعی کنید که این ناحیه را در معرض هوا قرار دهید ولی از آن در مقابل خورشید محافظت کنید. نباید قبل از پرتودرمانی چیزی روی پوست خود قرار دهید. همچنین، هرگز نباید بدون مشورت با پزشک از لوسیون و یا کرم استفاده کنید.

عوارض جانبی جراحی

• درد: ممکن است در روزهای اول بعد از عمل احساس ناراحتی کنید. به هر حال، دارو معمولاً می‌تواند درد را کنترل کند. باید به راحتی با پزشک و یا پرستار در مورد کاهش درد حرف بزنید.
• کمبود انرژی: احساس خستگی و یا ضعف بعد از جراحی بسیار رایج است. زمان بهبود عمل برای هر بیمار متفاوت است.
• تورم در گلو: بیمار به مدت چند روز بعد از عمل، قادر به خوردن، نوشیدن، و یا فرو دادن غذا نخواهد بود. بیمار در ابتدا، مایعات را از طریق یک لوله داخل وریدی (IV) که درداخل بازو قرار می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند دریافت می‌‌‌‌‌‌‌‌‌کند. بعد از یک یا دو روز، غذا و مایعات را از طریق یک لوله تغذیه (که در طی جراحی کار گذاشته‌اند) که از طریق بینی و گلو به معده می‌‌‌‌‌‌‌‌‌رود دریافت می‌کند. وقتی‌‌‌‌‌‌‌‌‌که تورم برطرف می‌شود و محل مورد نظر، شروع به بهبود ‌کند، لولۀ تغذیه برداشته می‌شود. فرو دادن غذا در ابتدا مشکل است و بیمار ممکن است نیاز به کمک پرستار و گفتار درمانی داشته باشد. اما به‌زودی غذای معمول را خودش خواهد خورد. اگر برای مدت بیش‌تری نیاز به لوله تغذیه ‌باشد، لوله تغذیه‌ای که مستقیماً به شکم می‌رود را برای بیمار کار می‌گذارند. بیش‌تر بیماران به تدریج دوباره شروع به خوردن غذاهای سفت می‌کنند ولی برای تعداد کمی این لولۀ تغذیه ممکن است به‌طور دائم کار گذاشته‌ شود.
• تولید خلط زیاد: بعد از عمل، ریه‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و نای خلط زیاد تولید می‌کنند، که به آن خلط سینه (Sputum) هم می‌‌‌‌‌‌‌‌‌گویند. برای خارج کردن آن، پرستار با قرار دادن لوله پلاستیکی کوچکی در منفذ تنفسی، ساکشن (عمل مکش) را به‌آرامی انجام می‌دهد. به بیمار یاد می‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهند که سرفه کند و خلط را بدون کمک پرستار ساکشن کند.
• بی‌حسی، سفتی و ضعف: بعد از جراحی حنجره، ممکن است قسمتی از گردن و گلوی بیمار بعلت بریده‌ شدن اعصاب، بی‌حس شود. علاوه براین، شانه، گردن، و بازوی شما معمولاً ضعیف و سفت می‌شود و برای بازیابی قدرت و انعطاف‌پذیری، بعد از درمان نیاز به ورزش درمانی داشته باشید.
• تغییرات در وضعیت ظاهری: گردن بیمار تا حدودی کوچک‌تر خواهد شد و اثرات زخم روی آن باقی خواهد ماند. بعضی‌ها پوشیدن لباسی که روی گردن را بپوشاند مفید می‌دانند.
• تراکئوستومی: بیمارانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند یک منفذ تنفسی خواهند داشت. در بسیاری از جراحی‌های برداشتن حنجره فوق گلوت و جراحی برداشتن قسمتی از حنجره، منفذ تنفسی موقتی است. بعد از یک دوره کوتاه درمان، لوله برداشته شده و منفذ تنفسی بسته می‌شود. بیمار باید بعد از آن قادر باشد که به‌طور طبیعی تنفس کرده و صحبت کند. در هر حال صدای فرد ممکن است کمی خشن و ضعیف باشد.

عوارض جانبی شیمی‌درمانی

• سلول‌های خونی: این سلول‌ها باعفونت مبارزه کرده، به انعقاد خون کمک می‌کنند و اکسیژن را به تمام نقاط بدن می‌رسانند. زمانی‌که دارو‌ها بر سلول‌های خونی اثر می‌گذارند، احتمال بیش‌تری وجود دارد که بیمار به عفونت دچار شده، به‌سادگی کبود شده و یا خونریزی کند و ممکن است احساس ضعف و خستگی هم بکند.
• سلول‌های موجود در ریشه مو: شیمی‌درمانی گاهی منجر به ریزش مو می‌شود، ولی موها دوباره رشد می‌کنند، اما موهای جدید تا حدودی در رنگ و بافت متفاوت از قبل خواهند بود.
• سلول‌هایی که دستگاه گوارشی را می‌پوشانند: شیمی‌درمانی می‌تواند باعث کم اشتهایی، تهوع و استفراغ، اسهال، و یا سوزش لب و دهان شود. بسیاری از این عوارض جانبی با دارو‌ قابل درمان هستند.