• در هر جایی از ناف گرفته تا استخوان جناغ سینه ممکن است احساس شود
• وقتی معده خالی است بدتر می شود
• شب ها عود می کند
• اغلب و موقتا با خوردن غذاهای خاص که اسید معده را بافر می کنند یا با مصرف داروهای کاهنده اسید معده، کاهش می یابد
• به مدت چند روز یا چند هفته ناپدید شده و سپس بر می گردد

• استفراغ که ممکن است قرمز یا سیاه باشد
• خون تیره در مدفوع یا مدفوع سیاه یا قیری رنگ
• تهوع یا استفراغ
• کاهش وزن غیرقابل توضیح
• تغییر اشتها

• باکتری: باکتری هلیکوباکتر پیلوری معمولا در لایه مخاطی زندگی می کند. لایه مخاطی بافت هایی که معده و روده کوچک  را می پوشانند، محافظت می کند. اعلب، هلیکوباکتر باعث مشکل نمی شود اما می تواند باعث التهاب لایه داخلی معده شده و ایجاد زخم کند.

• استفاده از داروهای خاص: داروهای مسکن نسخه ای و غیر نسخه ای می توانند باعث تحریک یا التهاب پوشش داخلی معده و روده کوچک شوند. این داروها شامل آسپرین، ایبوپروفن، ناپروکسن، کتوپروفن و دیگر داروهاست.

• سایر داروها: سایر داروهای نسخه ای که پتانسیل ایجاد زخم های گوارشی را دارند بیس فسفونات ها (درمان پوکی استخوان) و مکمل های پتاسیمی هستند.

• آنتی بیوتیک برای از بین بردن هلیکوباکتر پیلوری
• داروهایی که مانع ترشح اسید معده می شوند و در پیشرفت روند بهبود موثرند
• دارو هایی جهت کاهش تولید اسید معده
• آنتی اسیدهایی برای خنثی کردن اسید معده
• داروهایی جهت حفاظت از پوشش داخلی معده و روده کوچک

پیگیری درمان پس از درمان اولیه

زخم هایی که بهبود نمی یابند

• استفاده نکردن داروها مطابق دستور
• برخی از هلیکوباکتر پیلوری ها به آنتی بیوتیک مقاومند
• مصرف مداوم دخانیات
• مصرف مداوم مسکن هایی مثل آسپرین، ایبوپروفن، سدیم ناپروکسن که خطر ایجاد زخم را بیشتر می کنند.

گاهی این زخم ها به علل زیر مقاوم می شوند:

• ترشح بیش از اندازه اسید معده، مانند آنچه در سندرم زولینجرالیسون رخ می دهد
• عفونت، علاوه بر حضور هلیکوباکتر پیلوری
• سرطان معده
• دیگر بیماری هایی که موجب ایجاد زخم هایی شبیه این زخم ها در معده و روده کوچک می شوند، مانند بیماری کرون.

درمان های جایگزین

سبک زندگی و مراقبت در خانه

• رژیم سالمی داشته باشید: رژیم سالمی انتخاب کنید که سرشار از میوه ها، خصوصا آن دسته که ویتامین A و C دارند و سبزی ها و غلات سبوس دار را شامل شود. نخوردن غذاهای سرشار از ویتامین بهبود زخم را مشکل می کند.
• غذاهای حاوی پروبیوتیک میل کنید: ماست، پنیر کهنه، میسو و کلم ترش دارای پروبیوتیک هستند.
• مصرف شیر را محدود کنید: گاهی اوقات نوشیدن شیر درد زخم را بهتر می کند، اما سپس باعث افزایش ترشح اسید می شود که درد را افزایش می دهد. درباره نوشیدن شیر با پزشک خود مشورت کنید.
• مسکن های خود را عوض کنید: اگر مداوم از مسکن استفاده می کنید، از پزشک خود بپرسید که آیا استامینوفن می تواند گزینه خوبی برای شما باشد.
• کنترل اضطراب: استرس علائم زخم پپتیک را وخیم تر می کند. منشا استرس خود را پیدا کنید و آنچه را که می توان برای کم کردن این عوامل انجام داد، به کار گیرید. بعضی از اضطراب ها اجتناب ناپذیرند اما می توان تمرین هایی را یاد گرفت که بر آن ها غلبه کرد. همچنین وقت گذراندن با دوستان یا نوشتن خاطرات در کاهش استرس موثر است.
• سیگار نکشید: سیگار برای لایه محافظ معده ایجاد مزاحمت کرده و معده را در ایجاد زخم مستعد می کند. همچنین سیگار ترشح اسید معده را زیاد می کند.
• مصرف الکل را محدود نموده یا متوقف کنید: مصرف بیش از حد الکل به پوشش مخاطی معده و روده آسیب زده و آن را فرسوده می کند و منجر به التهاب و خونریزی می شود.
• خواب کافی داشته باشید: خواب به سیستم ایمنی بدن کمک کرده و استرس را کم می کند. به علاوه باید در مدت کوتاهی قبل از خواب از خوردن اجتناب کنید.

پیشگیری

• از خود در برابر عفونت محافظت کنید: عوامل انتشار عفونت به اندازه عوامل انتشار هلیکوباکتری پیلور، مشخص نیست، اما شواهدی هست که نشان می دهد عفونت از شخصی به شخص دیگر یا از طریق غذا و آب منتقل می شود. شما می توانید با شستن مکرر دست ها با آب و صابون و با خوردن غذاهای کاملا پخته، خود را از ابتلا به عفونت و هلیکوباکتر پیلوری محافظت نمایید.
• به هنگام استفاده از مسکن ها مراقب باشید: اگر به طور مداوم از مسکن هایی استفاده می کنید که خطر ایجاد زخم پپتیک را افزایش می دهد، روش هایی به منظور کاهش این خطر به کار گیرید. به عنوان مثال داروهای خود را با غذا میل نمایید. با پزشک خود مشورت کنید و کمترین دوز ممکن که می تواند درد را در شما کاهش دهد بیابید. به هنگام مصرف دارو از نوشیدن الکل اجتناب کنید، زیرا مصرف این دو با هم خطر مشکلات معده را افزایش می دهد.
• اگر برای درمان زخم گوارشی نیاز به مصرف مسکن دارید، بهتر است از داروهای جنبی مانند آنتی اسید، پمپ پروتن(PPI) ، مسدود کننده ترشح اسید یا محافظ یاخته (cytoprotective agent) استفاده نمایید.