انواع تالاسمی

• تالاسمی آلفا: چنانچه هموگلوبین فردی به میزان کافی پروتئین نوع آلفا را نداشته باشد فرد به تالاسمی آلفا مبتلا می‌شود. تالاسمی آلفا 4گونه دارد که با توجه به اثراتی که در بدن ایجاد می‌کند از خفیف تا شدید تقسیم‌بندی می‌شود.
• تالاسمی بتا: در افرادی که هموگلوبین، پروتئین بتا را به میزان کافی تولید نمی‌کند، تالاسمی بتا ایجاد می‌شود. دوگونه تالاسمی بتا وجود دارد که با توجه به اثرات آنها در بدن از خفیف تا شدید تقسیم‌بندی می‌شوند و عبارت‌اند از تالاسمی مینور و ماژور.
• تالاسمی مینور: در این حالت کمبود پروتئین به حدی نیست که سبب اختلال در عملکرد هموگلوبین شود. اما فرد به یک کم‌خونی خفیف مبتلا است که البته با کم خونی فقر آهن بسیار متفاوت است. باید بدانید ازدواج یک فرد مبتلا به تالاسمی مینور با افراد سالم و فاقد ژن تالاسمی هیچ مشکلی نه برای خود و نه برای کودکان آینده‌شان نخواهد داشت به جز اینکه ممکن است تا 25 درصد ژن تالاسمی از پدر یا مادر مبتلا به فرزندشان انتقال یافته و او نیز دارای ژن تالاسمی شود که البته به جز کمی کم‌خونی مشکل دیگری نخواهد داشت.
• تلاسمی ماژور: در این حالت کمبود پروتئین بتا در هموگلوبین بسیار شدید است و به کم‌خونی شدید می‌انجامد و از آنجا که مغز استخوان‌ها و طحال تلاش زیادی برای ساختن خون می‌کنند تا کمبود خون را جبران کنند در اثر تلاش زیاد بد فرم شده و دچار تغییراتی در شکل و اندازه می‌شوند. از آنجا که کمبود خون شدید است فرد نیاز به دریافت خون منظم و مراقبت‌های پزشکی فراوان دارد و هزینه هنگفتی را هم به خانواده و هم به سیستم بهداشتی‌درمانی تحمیل می‌کند. باید بدانید که تالاسمی ماژور نتیجه ازدواج دو فرد ناقل تالاسمی مینور با هم است و انجام این آزمایش‌ها به دلیل آن است که افراد ناقل تالاسمی مینور شناسایی شده و چنانچه هر دو نفر به آن مبتلا هستند سعی می‌شود با انجام مشاوره از ازدواج با هم صرف‌نظر کنند و در غیر این صورت چنانچه زوجین اصرار به ازدواج داشته باشند بهتر است با مشاوره تنظیم خانواده از بچه‌دار شدن جلوگیری کنند.