برای مشاوره با پزشکان کلیک کنید
;
بی اختیاری ادرار یا از دست دادن کنترل ادرار یک مشکل شایع است که باعث ناراحتی و خجالت بیمار می شود. مشکل از چکه کردن گهگاه ادرار هنگام عطسه و سرفه تا داشتن احساس نیاز فوری و ناگهانی به ادرار کردن درحالی که انگار برای رسیدن به توالت زمان ندارید، طیقه بندی می شود.
اگر بی اختیاری ادرار دارید، مراجعه به پزشک را به تاخیر نیندازید. در بیشتر مبتلایان تغییر ساده در سبک زندگی و مصرف دارو، مشکل را برای همیشه رفع می کند.
بعضی از مردم گاهی نشت و خروج مقدار جزئی ادرار را تجربه می کنند و بقیه خیلی اوقات لباس هایشان را خیس می کنند.

انواع بی اختیاری اداراری شامل موارد زیر می شود:

 
  • بی اختیاری استرسی (ناشی از فشار): ادرار وقتی نشت می کند که شما روی مثانه خود با سرفه، عطسه، خندیدن، ورزش کردن یا بلندکردن چیزهای سنگین، فشار وارد می کنید.
  • بی اختیاری فوری: شما نیاز ناگهانی و فوری به دفع ادرار دارید و به دنبال آن خروج غیر ارادی ادرار صورت می گیرد. شما ممکن است لازم باشد که به کرات مثلاً در تمام طول شب، دفع ادرار داشته باشید. بی اختیاری فوری ممکن است ناشی از یک عارضه کوچک مثل عفونت و یا یک عارضه جدی تر مثل اختلال عصبی یا دیابت باشد.
  • بی اختیاری سرریزی: شما چکیدن مکرر یا دائمی ادرار ناشی از عدم خالی شدن کامل مثانه را تجربه می کنید.
  • بی اختیاری عملکردی: اختلالی جسمی یا روانی مانع از حضور به موقع شما در توالت می شود. بعنوان مثال، اگر شما آرتروز شدید دارید، ممکن است نتوانید دکمه شلوارتان را به موقع باز کنید.
  • بی اختیاری مختلط: شما بیش از یک نوع از بی اختیاری های ادارای را تجربه می کنید.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟

ممکن است شما در مورد مطرح کردن بی اختیاری ادراری با پزشک خود راحت نباشید. ولی اگر بی اختیاری مکراراً اتفاق می افتد یا کیفیت زندگی شما را تحت تاثیر قرار داده، جستجو برای یافتن کمکی پزشکی اهمیت دارد زیرا بی اختیاری ادراری ممکن است باعث:
 
  • بروز عوارض جدی تر، ناشی از آن شود.
  • باعث محدود کردن فعالیت ها و تعاملات اجتماعی شما شود.
  • باعث افزایش خطر به زمین افتادن افراد سالمند، هنگام حرکت سریع به سمت توالت شود.
بی اختیاری ادراری، یک بیماری نیست، بلکه یک علامت است. می تواند ناشی از عادات روزانه، عوارض پزشکی یا مشکلات جسمی باشد. یک ارزیابی کامل توسط پزشک می تواند به تشخیص آنچه که در پشت این بی اختیاری است به شما کمک کند.

بی اختیاری ادرار موقت

برخی نوشیدنی ها، غذاها و داروهای خاص مثل دیورتیک ها –ادرار آور- عمل می کنند و با تحریک مثانه باعث افزایش حجم ادرار می شوند. از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • الکل
  • کافئین
  • چای و  قهوه بدون کافئین
  • نوشیدنی های گاز دار (دی اکسید کربن)
  • شیرین کننده های مصنوعی
  • شیره ذرت
  • غذاهای با ادویه، قند یا اسید زیاد، مخصوصاً مرکبات
  • داروهای قلبی و فشارخون، داروهای مسکن و داروهای آرام بخش (سست کننده) عضلات
  • دوز بالای ویتامین های B  و C
 
همچنین بی اختیاری ادراری ممکن است ناشی از عارضه ای پزشکی باشد که براحتی قابل درمان است، مثل:
  • عفونت مجرای ادراری: عفونت ها می توانند باعث سوزش مثانه، موجب دفع ادرار بسیار اورژانسی شما و گاهی اوقات بی اختیاری شوند. از دیگر علائم و نشانه های عفونت مجرای ادراری احساس سوزش در هنگام دفع ادرار با بوی عفونت است.
  • یبوست: رکتوم، نزدیک مثانه قرار گرفته است و بسیاری اعصاب مشترک دارند. مدفوع سفت و متراکم در رکتوم شما باعث بیش فعالی اعصاب و افزایش فراوانی ادرار می شود.
 

بی اختیاری ادراری دائمی

بی اختیاری ادراری همچنین می تواند یک عارضه مزمن ناشی از مشکلات فیزیکی یا تغییرات پایه ای باشد، شامل:
  • بارداری: تغییرات هورمونی و افزایش وزن رحم می تواند منجر به بی اختیاری استرسی (ناشی از فشار) گردد.
  • زایمان: زایمان واژینال (طبیعی) می تواند عضلات مورد نیاز برای کنترل مثانه را ضعیف کند و نیز به اعصاب مثانه و بافت حمایتی آسیب برساند، که منجر به افتادگی لگن می گردد. با این افتادگی لگن، مثانه، رحم، رکتوم یا روده کوچک نسبت به وضعیت معمول به سمت پایین تر فشار داده می شوند و به سمت واژن جلو می روند. این جلوآمدگی احتمالاً با بی اختیاری مرتبط است.
  • تغییرات ناشی از سن: پیر شدن عضله مثانه می تواند ظرفیت مثانه را برای ذخیره ادرار کاهش دهد.
  • یائسگی: پس از یائسگی، زنان استروژن کمتری تولید می کنند، هورمونی که به حفظ سلامتی پوشش مثانه و مجرای ادراری کمک می کند. زوال این بافت ها می تواند باعث بدتر شدن بی اختیاری می شود.
  • خارج کردن رحم: در زنان، مثانه و رحم بوسیله تعداد زیادی از عضلات و رباط ها نگهداری می شوند. هر نوع عمل جراحی که سیستم تولید مثل زنان را درگیر کند مثل برداشتن رحم، ممکن است که عضلات حمایتی لگن را آسیب برساند که منجر به بی اختیاری ادراری می گردد.
  • پروستات بزرگ: بی اختیاری، مخصوصاً در مردان، ریشه در بزرگی غده پروستات دارد، وضعیتی که بعنوان پرسلولی پروستات خوش خیم شناخته شده است.
  • سرطان پروستات: در مردان، بی اختیاری استرسی یا بی اختیاری فوری می تواند مربوط به سرطان پروستات درمان نشده باشد. ولی اغلب اوقات، بی اختیاری ادراری یک عارضه جانبی درمان سرطان پروستات است.
  • انسداد: یک تومور در هرجایی در طول مجاری ادراری می تواند جریان طبیعی ادرار را مسدود کند که منجر به بی اختیاری سرریزی می گردد. سنگ های ادراری- توده های سخت و سنگی شکل که در مثانه تشکیل می شوند، گاهی باعث نشت ادرار می شوند.
  • اختلالات عصبی: مولتیپل اسکلروزیس، بیماری پارکینسون، سکته مغزی، تومور مغزی  یا یک آسیب نخاعی می تواند با سیگنال های عصبی درگیر در  کنترل مثانه تداخل کند، که باعث بی اختیاری ادراری می شود.
 

عوامل خطر

عواملی که خطر ایجاد بی اختیاری ادراری را افزایش می دهند، شامل:
  • جنسیت: احتمال ابتلای زنان به بی اختیاری استرسی بیشتر است. بارداری، زایمان، یائسگی و آناتومی طبیعی زنان از جمله ی این تفاوت ها محسوب می شود. اگرچه مردان با مشکلات غده پروستات، در خطر بالای ابتلا به بی اختیاری فوری و سرریزی هستند.
  • سن: با افزایش سن، عضلات مثانه و مجاری ادراری شما قسمتی از قدرت خود را از دست می دهند. تغییرات ناشی از سن توان مثانه شما را برای ذخیره کاهش و احتمال دفع ادرار غیر ارادی را افزایش می دهد.
  • داشتن اضافه وزن: اضافه وزن، فشار روی مثانه شما و عضلات اطراف آن را زیاد می کند، که باعث ضعیف شدن آنها شده و اجازه می دهد که هنگام سرفه یا عطسه کردن، ادرار شما نشت داشته باشد.
  • سایر بیماری ها: بیماری های عصبی یا دیابت ممکن است خطر بی اختیاری ادراری را افزایش دهند.
 

عوارض

عوارض بی اختیاری ادراری مزمن شامل:
  • مشکلات پوستی: ممکن است خارش، عفونت های پوستی و زخم ها به دلیل داشتن رطوبت دائمی پوست ایجاد شود.
  • عفونت های مجاری ادراری: بی اختیاری ادراری خطر عفونت های پی در پی مجرای ادراری را افزایش می دهد.
  • اثرات شدید روی زندگی شخصی شما: بی اختیاری ادراری می تواند روی ارتباطات اجتماعی، کاری و شخصی شما اثر بگذارد.
درمان بی اختیاری ادراری به نوع بی اختیاری، شدت آن و دلایل ضمنی آن بستگی دارد. ممکن است ترکیبی از روش های درمانی مورد نیاز باشد. احتمالاً پزشک در ابتدا درمان هایی با حداقل تهاجم را توصیه می کند و بعد فقط در صورتیکه این تکنیک ها با شکست مواجه شوند. رو به سایر گزینه ها می آورد.
 

تکنیک های رفتاری

پزشک شما ممکن است این تکنیک ها را توصیه کند:
  • باز آموزی مثانه: ممکن است شما با این کار شروع کنید که سعی کنید هر وقت احساس نیاز فوری به دفع ادرار داشتید، 10 دقیقه آن را نگه دارید. هدف، افزایش زمان بین رفتن به توالت تا زمانیکه ادرار را دقع می کنید، می باشد که فقط هر 4-2 ساعت است.
  • دفع مجدد: برای کمک به یادگرفتن خالی کردن مثانه خود بصورت کامل تر و اجتناب از بی اختیاری سرریزی می باشد. دفع مجدد بدین معناست که دفع ادرار داشته باشید و سپس چند دقیقه صبر و دوباره سعی کنید.
  • دفع برنامه ریزی شده: منظور دفع ادرار بصورت هر 2الی 4 ساعت یکبار بجای صبر کردن برای ایجاد نیاز به رفتن برای دفع، می باشد.
  • مدیریت رژیم غذایی و دریافت مایعات: تا کنترل مجدد مثانه تان را بدست آورید. ممکن است نیاز باشد که مصرف الکل، کافئین یا غذاهای اسیدی را کاهش داده یا از آنها اجتناب کنید. کاهش مصرف مایعات، کاهش وزن یا افزایش فعالیت بدنی نیز می تواند به تشخیص مشکل کمک کند.
 

تمرینات ورزشی عضلات کف لگن

پزشکتان ممکن است توصیه کند که این تمرینات ورزشی را بطور مرتب برای تقویت عضلات کمک کننده به کنترل دفع ادرار انجام دهید. که به نام تمرینات ورزشی کِگِل ( Kegel ) هم شناخته می شوند. این تکنیک ها مخصوصاً در مورد بی اختیاری استرسی مؤثر است اما ممکن است به بی اختیاری فوری نیز کمک کند.
 
برای انجام تمرینات ورزشی عضلات کف لگن، تصور کنید که می خواهید جلوی خروج ادرارتان را بگیرید، سپس:
  • عضلاتی را که برای جلوگیری از دفع ادرار استفاده می کنید، محکم و منقبض کرده و 5 ثانیه این انقباض را حفظ کرده و بعد برای 5 ثانیه رها کنید. ( اگر خیلی برایتان مشکل است، با 2 ثانیه حفظ انقباض و 3 ثانیه رها کردن ، شروع کنید.)
  • بتدریج انقباض را در هر بار برای 10 ثانیه حفظ کنید.
  • هدف، انجام 3 دوره از این تمرین در روز و در هربار  10 مرتبه انجام تمرین است.
  • برای کمک به شناخت عضلات صحیح و انقباض آنها، ممکن است پزشک به شما پیشنهاد  کند که با یک متخصص طب فیزیکی کارکرده یا تکنیک های بیوفیزیک را امتحان کنید.
 

تحریک الکتریکی

  • الکترودها بطور موقت به داخل رکتوم یا واژن وارد می شود تا عضلات کف لگنی را تحریک و تقویت نماید.
  • تحریک الکتریکی ملایم و آهسته می تواند برای بی اختیاری استرسی و فوری مؤثر باشد، ولی ممکن است شما درمان های چندگانه، طی چند ماه را نیاز داشته باشید.
 

داروها

در شرایطی که درمان‌های غیردارویی دیگر چندان موثر نباشند، گزینه‌های دارویی برای برخی از انواع بی‌اختیاری اداری مطرح می‌شوند. بسیاری از گزینه‌های دارویی برای درمان بی‌اختیاری ادراری، با عوارض ناخواسته اما قابل مدیریت همراه هستند. تخمین زده شده که 20 تا 30 درصد از زنان جوان، 30 تا 40 درصد از زنان میان سال و 30 تا 50درصد از زنان سالمند به این عارضه دچار هستند. شیوع بی‌اختیاری ادراری در مردان به مراتب کمتر و بین 3 تا 11 درصد است. درمان دارویی مناسب بر اساس نوع بی‌اختیاری ادراری و نیز ویژگی‌های مرتبط با بیمار تعیین می‌شود. برخی از داروها برای بی‌اختیاری ادراری مورد تایید هستند و داروهای متعددی نیز به صورت غیرتایید شده برای درمان این بیماران نسخه می‌شوند. در برخی از موارد، ترکیب درمانی می‌تواند مناسب‌تر باشد.

بی‌اختیاری استرسی(ناشی از فشار): این نوع بی‌اختیاری ناشی از دفع ادرار به دلیل ناکافی‌بودن قدرت انقباضی اسفنکتر پیشابراه در نتیجه بالارفتن فشار داخل شکمی است. فعالیت‌هایی مانند ورزش، سرفه، عطسه اغلب موجب این مشکل می‌شوند. این نوع بی‌اختیاری ادراری در زنان شایع‌تر از مردان و با بارداری، زایمان، یائسگی و چاقی مرتبط است. داروهای خاصی مانند آنتاگونیست‌های آلفا و مهارکننده‌های آنزیم تبدیل‌کننده آنژیوتانسین می‌تواند موجب تشدید این نوع بی‌اختیاری ادراری شوند.

به دلیل ناکافی بودن شواهد، به طور معمول درمان دارویی خاصی برای این نوع بی‌اختیاری توصیه نمی‌شود. خط اول درمان بی‌اختیاری استرسی، انجام ورزش‌هایی برای تقویت عضلات کف لگن است. تنها در صورت ناکافی‌بودن درمان‌های غیردارویی، گزینه‌های دارویی در نظر گرفته می‌شوند. گزینه‌های دارویی که برای این نوع بی‌اختیاری ادراری در نظر گرفته شده‌اند عبارتند از استروژن‌ها، آگونیست‌های‌ گیرنده آلفا آدرنرژیک و مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین. استروژن‌ها می‌توانند به صورت موضعی یا سیستمیک در دوزهای مختلف تجویز شوند. میدودرین(Midodrine)، تنها آگونیست‌ گیرنده آلفا آدرنرژیک است که شواهد به نفع استفاده از آن در درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی با شدت خفیف تا متوسط وجود دارد. ترکیب درمانی استروژن‌ها و آگونیست‌های‌ گیرنده آلفا آدرنرژیک، اثربخشی بیشتری در مقایسه با درمان با هر کدام از این گروه داروها به تنهایی نشان داده‌اند. مهارکننده‌های بازجذب سروتونین-نوراپی نفرین مانند دولوکستین و ونلافاکسین نیز به طور غیرتایید شده برای درمان بی‌اختیاری ادراری استرسی در اروپا تجویز می‌شوند.

بی‌اختیاری فوری: در این نوع بی‌اختیاری، دفع ادرار به دلیل انقباضات غیرارادی مثانه است. علت به طور معمول یک مثانه بیش‌فعال است که با احساس نیاز به دفع فوری و مکرر ادرار تشخیص داده می‌شود. مقادیر زیاد دفع ادرار در این نوع بی‌اختیاری رایج است. بیشتر موارد این نوع بی‌اختیاری، علت مشخصی ندارند. عوامل خطرسازی مانند سالمندی، بیماری‌هایی مانند پارکینسون،‌ هایپرپلازی خوش خیم پروستات و مصرف داروهایی مانند الکل، دیورتیک‌ها، مهارکننده‌های استیل کولین استرازها فرد را مستعد ابتلا می‌کنند. درمان خط اول دارویی برای این نوع بی‌اختیاری بر اساس توصیه انجمن اورولوژی آمریکا، داروهای آنتی‌کولینرژیک/آنتی‌موسکارینیک مانند اکسی بوتینین، تولترودین، تروسپیوم، سولیفناسین، داریفناسین و فسوترودین است. داروی آلترناتیو برای درمان این نوع بی‌اختیاری ادراری، میرابگرون است که آگونیست بتا3 آدرنرژیک محسوب می‌شود.

بی‌اختیاری سرریزی: در این نوع بی‌اختیاری، به دلیل یک انسداد در مسیر جریان ادراری یا ضعف عضلات، مثانه به طور کامل خالی نمی شود؛ در نتیجه مثانه بیش از حد پر و در نهایت ادرار لبریز می‌شود. این نوع بی‌اختیاری ادراری، در مردان سالمند شایع‌تر است. بیماری‌هایی مانند‌ هایپرپلازی خوش خیم پروستات، بدخیمی پروستات، دیابت، آسیب عصبی مثانه ناشی از جراحی می‌توانند موجب این نوع بی‌اختیاری ادراری شوند. داروهای با ویژگی آلفا آدرنرژیک یا آنتی‌هیستامینیک نیز ممکن است این نوع بی‌اختیاری را ایجاد کنند.

بی اختیاری عملکردی: این نوع بی‌اختیاری مرتبط با علل دستگاه ادراری تحتانی نیست و با بیماری‌هایی که عملکردهای شناختی یا حرکتی را تحت‌تاثیر قرار می‌دهند(مانند دمانس و پس از جراحی) مرتبط است. فرد ممکن است احساس نیاز به دفع ادرار نکند یا ممکن است نتواند در زمان مناسب به توالت برود. داروهای خاصی مانند سداتیوها و نارکوتیک‌ها که عوارض شناختی متعددی دارند ممکن است این بیماری را تشدید کنند.

بی‌اختیاری مختلط: در بسیاری از موارد، ممکن است فرد به بیش از یک نوع بی‌اختیاری مبتلا باشد. این وضعیت گاه تشخیص را دشوار می‌کند. بیشتر گزینه‌های دارویی موجود برای درمان بی‌اختیاری استرسی و بی‌اختیاری فوری هستند. درمان‌های دارویی بی‌اختیاری سرریزی با هدف کنترل بیماری زمینه‌ای ایجاد‌کننده مورد استفاده قرار می‌گیرند که معمولا‌ هایپرپلازی خوش خیم پروستات است. داروهایی مانند تامسولوسین ممکن است در این موارد مناسب باشند. بی‌اختیاری عملکردی، با مدیریت آسیب حرکتی یا شناختی ایجاد‌کننده درمان می‌شود و درمان‌های غیردارویی مهم‌ترین گزینه هستند. بی‌اختیاری مختلط نیازمند ترکیب درمان‌های متعدد دارویی باتوجه به علت ایجادکننده آن است.
 

ابزارهای پزشکی

ابزارهایی که برای درمان زنان مبتلا به بی اختیاری طراحی شده اند، شامل موارد زیر می شوند:
  • تعبیه پیشابراهی: وسیله ای کوچک و تامپون شکل یکبار مصرف که پیش از یک فعالیت خاص مثل تنیس که می تواند باعث بی اختیاری بشود، داخل پیشابراه قرارداده می شود. این تعبیه مثل یک درپوش عمل می کند که از نشت جلوگیری کرده و قبل از دفع ادرار برداشته می شود.
  • پساری (رحم بند): یک حلقه سفت است که در داخل واژن قرارگرفته و در تمام طول روز آن را  دارید. این وسیله کمک می کند تا مثانه که نزدیک واژن قرارگرفته، را بالا نگه دارد و از نشت ادرار جلوگیری کند. درصورتیکه بی اختیاری ناشی از افتادگی مثانه یا رحم داشته باشید، پساری احتمالاً برای شما مفید است.
 

معالجات مداخله ای

معالجات مداخله ای که ممکن است به بی اختیاری کمک کند شامل موارد زیر می شود:
  • تزریق مواد حجم دهنده: یک ماده مصنوعی به داخل بافت های اطراف پیشابراه تزریق می شود. ماده حجم دهنده به مسدود شدن پیشابراه کمک کرده و نشت ادرار را کاهش می دهد. این روش معمولاً نسبت به روش های درمانی تهاجمی تر مثل عمل جراحی برای بی اختیاری استرسی، اثر بسیار کمتری دارد و معمولاً بطور مرتب نیاز به تکرار دارد.
  • سم بوتولینوم نوع A ( بوتاکس): تزریق بوتاکس به عضله مثانه ممکن است برای افراد با مثانه بسیار فعال مفید باشد. بوتاکس معمولاً برای افرادی که سایر درمان های سطح اول برای آنها موفق نبوده تجویز می شود.
  • محرک های عصبی: وسیله ای مشابه دستگاه تنظیم کننده (Pacemaker) است که زیر پوست قرارداده می شود تا پالس های الکتریکی بدون درد را به اعصاب درگیر در کنترل مثانه (اعصاب خارجی) انتقال دهد. تحریک اعصاب خارجی می تواند بی اختیاری فوری را درصورت عدم تاثیر سایر درمان ها کنترل کند. این وسیله ممکن است زیر پوست کمر شما قرارداده شود و بطور مستقیم به اعصاب خارجی وصل گردد یا ممکن است پالس ها از طریق عصبی در قوزک پا به اعصاب خارجی انتقال یابد.
 

عمل جراحی

چنانچه سایر درمان ها مؤثر نبودند، چندین روش جراحی می تواند مشکلاتی را که منجر به بی اختیاری ادراری شده، درمان کند:
  • عمل جراحی قلاب: لایه های بافت بدن شما، مواد یا شبکه تور مانند مصنوعی، برای ایجاد یک قلاب لگنی دور پیشابراه شما و ناحیه ای از عضله ی ضخیم شده محل اتصال مثانه به پیشابراه (گردن مثانه)، استفاده می شود. این قلاب به بسته نگهداشتن پیشابراه، مخصوصاً هنگام سرفه یا عطسه کردن، کمک می کند. این روش برای درمان بی اختیاری استرسی استفاده می گردد.
  • تعلیق گردن رحم: این روش جراحی برای ایجاد حمایت برای پیشابراه و گردن مثانه شما و منطقه ای با عضله ضخیم شده، محل اتصال به پیشابراه- طراحی شده است. این روش با ایجاد یک شکاف شکمی انجام می شود، بنابراین بیهوشی عمومی یا نخاعی صورت می گیرد.
  • جراحی افتادگی: در زنان با بی اختیاری مختلط و افتادگی لگن، جراحی احتمالاً شامل ترکیبی از روش قلاب و جراحی افتادگی است.
  • اسفنکتر ادراری مصنوعی: در مردان، یک حلقه ی کوچک پرشده با مایع اطراف گردن مثانه قرار داده می شود تا اسفنکتر ادراری را تا وقتی که شما برای دفع ادرار آماده هستید، بسته نگاه می دارد. برای دفع ادرار، پمپ تعبیه شده در زیر پوستتان را فشار داده که منجر به خالی شدن حلقه شده و اجازه می دهد که ادرار از مثانه شما جاری گردد. اسفنکترهای ادراری مصنوعی، مخصوصاً برای مردانی با بی اختیاری مرتبط با درمان سرطان پروستات یا غده پروستات بزرگ شده، مفید است.
 

لایه های جاذب و کاتترها

چنانچه درمان های پزشکی نتوانستند بطور کامل بی اختیاری شما را برطرف کنند، شما می توانید از محصولاتی که شما در زمینه نشت ادرار کمک می کند، استفاده کنید:
  • لایه ها و پوشش های محافظ: اکثر محصولات، حجیم تر از لباس زیر نرمال شما نیستند و امکان پوشیدن راحت آنها زیر لباس روزانه وجود دارد. مردانی که مشکلاتی در مورد چکیدن ادرار دارند می توانند از جمع کننده قطرات استفاده کنند – یک کیسه کوچک با لایه های جاذب که روی آلت تناسلی آنها پوشیده شده و با پوشیدن لباس زیر قالب تنشنان در جای خود نگه داشته می شود.
  • کاتتر: اگر شما به دلیل عدم تخلیه کامل مثانه ی خود، مبتلا به بی اختیاری هستید، ممکن است پزشک به شما توصیه کند که یاد بگیرید چگونه یک لوله نرم (کاتتر) را چند بار در روز به درون پیشابراه خود وارد کنید تا ادرار موجود در مثانه خود را تخلیه نمایید. آموزش هایی در مورد چگونگی تمیز کردن کاتتر برای استفاده مجدد بی خطر به شما داده خواهد شد.
 

تغییر شیوه زندگی

ممکن است مشکلات ناشی از نشت ادرار مستلزم این باشد که شما یک سری مراقبت های اضافی را برای پیشگیری از تحریک پوستی انجام دهید:
  •  از یک لیف حمام برای تمیز کردن خود استفاده نمایید.
  • اجازه دهید تا پوستتان در معرض هوا خشک شود.
  • اجتناب از شست و شو و دوش گرفتن مکرر، زیرا باعث از بین رفتن لایه دفاعی طبیعی بدنتان در مقابل عفونت های مثانه می شود.
  • استفاده از یک کرم مثل ژل وازلین یا کره کاکائو، تا از پوست خود در مقابل ادرار محافظت کنید.
 
اگر بی اختیاری فوری یا بی اختیاری شبانه دارید، توالت را برای خود در دسترس تر کنید:
  •  قالیچه ها و اسباب و وسائلی را که ممکن است حین رفتن به توالت به آنها برخورد کنید، جابجا کنید.
  • استفاده از یک چراغ شب خواب برای روشن کردن مسیر تا خطر به زمین افتادن را کاهش دهید.
 
اگر بی اختیاری عملکردی دارید ممکن است:
  • یک لایه جاذب مخصوص خواب در اطاق خواب خود داشته باشید.
  • یک صندلی توالت بلند نصب کنید.
  • درگاه حمام را عریض کنید.
 

نکات اساسی درمان

  • هیچ دارو درمانی جایگزین ثابت شده ای برای درمان بی اختیاری ادراری وجود ندارد. مطالعات پایلوت ابتدایی نشان داده است که طب سوزنی می تواند فواید کوتاه مدتی داشته باشد. ولی تحقیقات بیشتری مورد نیاز است.
  • از عهده برآمدن و حمایت کردن
  • اگر شما درباره ی مشکل کنترل مثانه شرمنده هستید می بایست با پوشیدن لایه های جاذب، همراه داشتن لباس های اضافی و یا حتی اجتناب از بیرون رفتن، از عهده خودتان برآیید.
  • اما درمان های مؤثری برای بی اختیاری ادراری وجود دارد. پرسش از پزشک درباره ی درمان اهمیت دارد. در این صورت شما درمسیر به دست آوردن مجدد یک زندگی فعال و مطمئن خواهید بود.
 

پیشگیری

بی اختیاری ادراری همیشه قابل پیشگیری نیست. هرچند موارد زیر برای کمک به کاهش خطر ابتلاء مؤثر است:
  • حفظ وزن سالم
  • انجام تمرینات ورزشی عضلات کف لگن، مخصوصاً در دوران بارداری
  • اجتناب از محرک های مثانه مثل کافئین و غذاهای اسیدی
  • مصرف فیبر بیشتر که می تواند از یبوست بعنوان یکی از دلایل بی اختیاری ادراری، پیشگیری کند.

پزشکان زیر در درمان این بیماری می توانند کمکتان کنند

مقاله های مرتبط با این بیمارینمایش آرشیو

    • پیامدهای ناگوار نگه داشتن ادرار۱۳۹۷/۰۲/۱۱

      مثانه طبیعی حدود 2 فنجان مایع در خود جای می دهد، این میزان برای کودکان کمتر است. مثانه می تواند بیش از این مقدار هم کش بیاید، اما اگر این اتفاق زیاد تکرار شود خطرناک است. به هیچ عنوان توصیه نمی شود به طور مداوم ادرارتان را نگه دارید. در این مقاله به عواقب احتمالی تکرار این کار اشاره می شود.
    • آشنایی با روش های درمان بزرگی پروستات۱۳۹۳/۰۶/۲۴

      با پیشرفت تکنولوژی وحضور لیزر در انواع درمان‌های جراحی و روش‌های مختلف دیگر، بزرگی خوش‌خیم پروستات فرصت‌های درمانی بیشتری یافته است.
    • با بروز این علائم به کلیه های خود مشکوک شوید۱۳۹۵/۰۷/۱۹

      کلیه‌ها نیز مانند دیگر اندام‌های بدن در معرض ابتلا به عفونت‌ها و دیگر بیماری‌ها قرار دارند. گرچه ناراحتی‌های کلیوی شیوع بسیار بالایی ندارد اما مشکل اینجاست که علائم معمولا در مراحل حاد بروز می‌کند و به سختی قابل تشخیص است. تنها روش دقیق به کمک انجام آزمایش خون و ادرار انجام می‌شود.
    • علت وجود خون در ادرار چیست؟۱۳۹۳/۰۴/۲۳

      عوامل متعددی مثل عادت ماهیانه، ورزش بیش از حد، فعالیت جنسی، ابتلا به بیماری‌های ویروسی، ضربه و عفونت و... می‌توانند باعث ظاهرشدن خون در ادرار شوند.
    • چه چیزهایی باعث اشکال در ادرار کردن می شود؟۱۳۹۶/۰۶/۲۵

      شماری از مشکلات سلامتی می‌توانند ادرار کردن را سخت کنند یا مانع خروج ادرار شما شوند.اگر با تغییراتی در ادرار کردن خود مواجه شدید، مخصوصا اگر تغییرات به وجود آمده زندگی روزانه شما را تحت تاثیر قرار داده‌اند با پزشک خود تماس برقرار کنید.

مرکز مشاورهنمایش آرشیو

تیرویید

پاسخ توسط محبوبه سادات حسینی ۱۳۹۸/۰۵/۰۶
#4090

محبوبه سادات حسینی

با سلام خیر تاثیری نداره ولی انچه مسلم است این است که بعد از سن چهل سالگی کم بودن ذخیره تخمدانی کاملا طبیعی و قابل انتظار است.

قرمزی پوست،پوست پوست شدن و سوزش و خارش

پاسخ توسط ربابه غیبی ۱۳۹۸/۰۴/۳۱
#4086

ربابه غیبی

سلام شما احتمالا اگزماى سبوره دارید. اما بهتر است از نزدیک ویزیت شوید

گرفتن پا

پاسخ توسط الهه دولتشاهی ۱۳۹۸/۰۴/۳۰
#4085

الهه دولتشاهی

سلام لطفا سن و داروهای مصرفی خود را ذکر کنید.

آزمایش کلسترول

پاسخ توسط ادمین بهپو ۱۳۹۸/۰۴/۲۴
#4084

ادمین بهپو

سلام. بدون معاینه حضوری و مشاهده شرح حال نمیتوان تصمیم وتشخیصی لحاظ کرد. بهتراست شما با یک پزشک مشورت کنید.