عوامل خطر ساز

• جنسیت: مردان بیشتر از زنان در معرض خطر هستند.
• سن: شروع اسپوندیلیت آنکیلوزانت در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی صورت می گیرد.
• توارث: بیشتر افرادی که دچار این بیماری هستند دارای ژن  HLA-B27 می باشند. اما بسیاری از افراد دارای این ژن هرگز دچاراین بیماری نمی شوند.
   

چه آزمایشاتی وجود دارد؟

• C –reactive protein (CRP)
• Erythrocyte sedimentation rate (ESR)

درمان هایی برای آرام کردن علائم شما موجود می باشد، متحرک و پرجنبش نگه داشتن ستون فقرات برای داشتن یک زندگی طبیعی به شما کمک خواهد کرد. ورزش کردن و توجه زیاد به وضعیت اندامتان برای کاهش اثرات عارضه بسیار مهم است.
 

داروها

مسکن های غیر کورتیکو استروئیدی مانند ایندومتاسین و دیکلوفناک و غیره و مسکن های ضد التهابی غیر استروئیدی  دردتان را آرام خواهد کرد و به شما کمک می کند تا خواب شبانه ی خوبی داشته باشید. این مسکن ها همچنین عضلات را شل می کنند و ورزش کردن را برای شما راحت می گردانند. احتمال دارد در شرایط سخت تر به قرص احتیاج داشته باشید.

بعضی از این داروهای ضد التهابی اثرات طولانی دارند، بنابراین ممکن است دردهای شبانگاهی و کوفتگی عضلانی در صبح را برای شما قابل تحمل کنند.این دارو ها بعضی اوقات باعث سوزش معده می شوند،اما اگر این قرصها به همراه غذا خورده شوند مشکلات کمتری را به همراه خواهند داشت.

در بعضی موارد پزشک دارو هایی که خاصیت تعدیل کنندگی سیستم ایمنی دارند به شما تجویز می کنند،این دارو ها بیشتر جهت کم کردن التهاب مفاصل شما طراحی شده اند تا تسکین علائم بیماری. این قرصها در دراز مدت موثر هستند و شاهد تائیر فوری آنها نخواهید بود، ولی نتیجه ی آنها در طولانی مدت بسیار چشمگیر می باشد. این قرص ها بیشتر برای علائم در مفاصل شما مفید هستند تا ستون فقراتتان. برخی نمونه های این دارو ها شامل سولفاسالازین( sulfasalazine) و متوتروکسات می باشند.

درمان های بیولوژیکی مانند etanercept  و آدالیمومب( adalimumab )برای تزریق زیر پوستی داده می شوند. درمان های بیولوژیکی برای تمامی افراد مناسب نیست و تنها برای بیمارانی با وضعیت سخت در شرایطی  که داروهای ضد التهاب کنترل کننده ی بیماری آنها نباشد توصیه می شوند.

زمانی که علائم بیماری عود می کند استفاده از استروئید برای درمان کوتاه مدت تجویز می شود. این داروها معمولا برای تزریق در مفصل متورم یا به عنوان تزریق جهت تسکین تدریجی در عضلات استفاده می شوند. بعضی اوقات ممکن است به شما قرص های استروئیدی مانند پردنیزلون  (prednisolone) داده شود. اگرچه این درمانها در بهبودی درد و گوفتگی عضلات بسیار موثر است، اما ممکن است استفاده ی آنها در دراز مدت عوارض جانبی را افزایش دهد.

بعضی از داروهایی هستند که در پیش گیری پوکی استخوان به شما تجویز می شوند مانند آلندرونیت و رزیدرومات و.... ممکن است بعد از دریافت این دارو احساس تسکین درد در ستون فقرات را داشته باشید.

درمانهای فیزیکی

فیزیوتراپی یکی از بخش های مهم در درمان اسپوندیلیت آنکیلوزانتاست. یک فیزیوتراپیست می تواند برنامه ی ورزشی که باعث افزایش قدرت عضلات شما می شود و کمک به نگهداری تحرک ستون فقرات و دیگر مفاصل شما را در کنار یکدیگر قرار دهد. مخصوصا بسیار مهم است که کمر خود را ورزش دهید تا در شرایطی که خم می شوید کمرتان دچار سختی و سفت شدن نگردد.

فیزیوتراپیست همچنین می تواند آب درمانی را به شما پیشنهاد دهد که شامل ورزشهایی خاص در استخر آب گرم است. بسیاری از افراد مبتلا به اسپوندیلیت آنکیلوزانت با این راه درمانی احساس بهبودی زیادی می کند.

عمل جراحی

اکثر افراد مبتلا به این بیماری احتیاجی به عمل جراحی ندارند، اگرچه برخی از آنها که مفاصلشان به سختی آسیب دیده به جایگزینی مفاصل لگن و زانو نیاز دارند. این امر می تواند موجب خلاصی از درد و افزایش تحرک بیمار شود. عمل جراحی برای مرتب کردن یا به عبارتی راست کردن ستون فقرات خمیده شده بسیار نادر است و معمولا پیشنهاد نمی شود.

ورزش

ورزش بخش جدائی ناپذیر درمان اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت است . با وجود اینکه ممکن است برای بعضی از اشخاص پیداکردن وقت برای انجام مرتب ورزش سخت باشد ولی هرطور شده بایستی برای انجام ورزش - بعنوان یک کار واجب - وقت در نظر گرفت . ورزش باعث افزایش تحرک شده و به حفظ وضعیت مناسب بدن کمک می کند و در نهایت درد را کاهش خواهد داد.

ورزش های روزانه مفید برای اسپوندیلیت آنکیلوزانت عبارتند از:

• نرمش های کششی که توسط فیبیوتراپ برای هر بیمار تجویز شود.ورزش هائی که در مراکز ورزشی و تحت نظر مربی انجام شود. شنا کردن، بدمینتون، راه رفتن و اسکی ورزش های مناسبی هستند ولی از شرکت در ورزش های دسته جمعی که در آن ها احتمال برخورد وجود دارد باید با احتیاط صورت گیرد.
• استفاده از دوش آب گرم و سپس حرکات ملایم دست ها و راه رفتن برای گرم کردن بدن قبل از انجام ورزش اصلی باعث می شود که حرکات ورزشی راحت تر انجام گیرد.
• قبل از شروع هر برنامه ورزشی با پزشک خود و یا فیبیوتراپ درباره برنامه و نحوه صحیح انجام حرکات مشورت کنید.
• اول صبح اگر خشکی وجود داشته باشد انجام ورزش سخت است و شاید ساعات ظر به بعد مناسب تر باشد. اگر لازم باشد ورزش ها را به دو یا سه قسمت تقسیم کنید مثلا در یک نوبت ورزش های در حال خوابیده را انجام دهید و چند ساعت بعد ورزش های کششی گردن و تنفس عمیق برای باز کردن قفسه سینه را انجام دهید. هر روز و بطور مرتب ورزش کنید و همیشه نرمش های گرم کننده را قبل از ورزش اصلی انجام دهید.
• یاد بگیرید که چه قسمت از بدنتان احتیاج بیشتری به حرکات ورزشی دارد . شروع هر برنامه ورزشی ممکن است با افزایش اندک درد توام شود. در هرحال نباید پیاده روی کرد و فکر کنید که هرچه بیشتر بهتراست! چنانچه بعد از انجام ورزش درد شدید شود به معنای آن است که بیشتر از حد توان خود ورزش کرده اید.

 

حفظ وضعیت مناسب بدن

حفظ وضعیت بدن در حالت مناسب یکی از هدف های اولیه درمان اسپوندیلیت آنکیلوزانت است. اگرچه در همه بیماران چسبیدن مهره ها به یکدیگر اتفاق نمی افتد ولی اگر قرار باشد پیشرفت بیماری به این مرحله برسد مسلما بیحرکتی ستون فقرات در وضعیت صاف و بدون خمیدگی بهتر از اینست که ستون فقرات خمیده بدون حرکت گردد. باین دلیل همیشه و درهمه مواقمع یعنی خوابیده نشسته و ایستاده بیمار باید در وضعیت مناسبی قرار گیرد. دستورات بیر را رعایت کنید:
روی یک تشک سخت بخوابید. سعی کنید به پشت بخوابید و اب یک بالش نازک یا بالشی که فقط گودی گردن را پر کند استفاده کنید. هدف این است که گردن بطرف جلو در حالت خمیده قرار نگیرد. هنگام خواب پا های خود را راست نگه دارید و از خم کردن زانو یا مفصل ران و جمع کردن پاها بطرف شکم خودداری کنید. تغییر وضعیت بدن در هنگام خواب کار مفیدی است. 

تنفس عمیق  جهت درگیر کردن عضلات و استخوان های گردن مفید می باشد
 

درمان مفصل ران

در اسپوندیل آرتریت آنکیلوزانت ممکن است گرفتاری مفصل ران بحدی پیشرفت کند که بخاطر درد و ناتوانی در ایستان و راه رفتن احتیاج به تعویض مفصل ران باشد. عمل جراحی تعویض مفصل در مورد زانو و شانه هم ممکن است لازم شود. اگر خمیدگی ستون فقرات به حدی برسد که بیمار نتواند در حالت ایستاده جلوی خود را ببیند آن گاه عمل جراحی ستون فقرات ممکن است انجام شود. عمل جراحی ستون فقرات در اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت باید توسط جراحان متخصص و ماهر انجام شود.
 

کمک به خود

اکثر بیماران مبتلا به اسپوندیل آرتریت آنکیلوبانت می توانند یک زندگی فعال و پربار داشته باشند. توصیه های زیر نیز می توانند کمک کننده باشند:
- -هنگام رانندگی همیشه کمربند ایمنی را ببندید. صندلی و تکیه گاه سر را با توجه به وضع پشت و گردن خود تنظیم کنید. اگر حرکات گردن محدود شده باشد آینه عقب بزرگ درداخل اتومبیل و آینه های جانبی اضافی درخارج اتومبیل نصب کنید.
- درصورتی که مهره ها بهم جوش خورده باشند بیشتر در معرض آسیب هستید بنابراین از فعالیت هائی که در آن ها خطر افتادن به زمین و یا ضربه های ناگهانی زیاد است خودداری کنید.
- 
سیگار کشیدن اکیدا در این بیماری ممنوع می باشد! 

- در صورت لزوم از وسایلی مانند پاشنه کش با دسته بلند استفاده کنید.
- ترتیبی بدهید که استراحت های کوتاهی در طول روز داشته باشید. به یاد داشته باشید که فاصله انداختن بین فعالیت هایتان در طول روز این امکان را به شما می دهد که وظایف خود را به خوبی انجام دهید.
- گاه بگاه حالت بدن خود را تغییر دهید و دست کم هر یک ساعت کمی راه بروید. بعضی افراد نشستن و ایستادن به تناوب را سودمند می دانند. اگر نشستن برای تان دردناک است از یک کوسن (بالش کوچک) استفاده کنید.
- برای روابط جنسیتان و وضعیت بدنی مناسب را انتخاب کنید. 

- اگر باردار هستید و همچنین قبل از تصمیم به باردارشدن در مورد مصرف داروها در زمان حاملگی و پیش از آن پزشک خود مشورت کنید. بعضی داروها را نباید در زمان حاملگی مصرف کرد.
- اگر شغل فعلی شما مستزم خم شدن طولانی و یا فشار آوردن بر پشت تان است باشد شغل خود را تغییر دهید.