نقش سیستم ایمنی بدن در بیماری های روماتیسمی

اگر سیستم ایمنی بدن قوی باشد می‌تواند به طور موثر با بیماری‌های مختلف مقابله کند. بیماری های روماتیسمی از نقص سیستم دفاعی بدن استفاده کرده و بدن را دچار آسیب می کنند. سیستم ایمنی بدن همان‌گونه که از اسمش پیداست از بدن در مقابل بیماری‌ها دفاع می‌کند. اگر سیستم ایمنی بدن قوی باشد می‌تواند به طور موثر با بیماری‌های مختلف مقابله کند. بیماری های روماتیسمی از نقص سیستم دفاعی بدن استفاده کرده و بدن را دچار آسیب می کنند.
بدن انسان در طول شبانه روز از بدو تولد در مواجهه با انواع باکتری ها، ویروس ها و سایر عوامل محیطی است که هر کدام از آنها می توانند در بدن ایجاد بیماری نمایند. در ماه های اولیه بعد از تولد، مواد ایمنی زا (ایمونوگلوبولین ها) که از طریق جفت به نوزاد منتقل می شوند دارای نقش مهمی هستند که به تدریج از بین رفته و سلول ها و سیستم دفاعی کودک نقش آن را ایفا خواهد کرد. سیستم ایمنی در بدن انسان به دو نوع تقسیم می شوند:

۱. ایمنی ذاتی

یک سری از عوامل دفاعی به صورت غیر اختصاصی (ذاتی) در محل هایی که محل گذر عوامل میکروبی و ویروسی و... می باشند مانند پوست، مخاط دهان، غدد لنفاوی مانند لوزه ها و... حضور داشته و با هر عامل بیگانه ای که قصد ورود به بدن را داشته باشد، مقابله می کنند.

۲. ایمنی اختصاصی

مجموعه عملکرد دفاع اولیه (ذاتی) و دفاع اختصاصی (اکتسابی) در بدن انسان مانع تاثیر عوامل مهاجم در بدن شده و یا در صورت ورود آن ها را با دقت از بین برده و مانع ایجاد انواع بیماری ها در بدن می شوند.

منظور از بیماری های نقص سیستم ایمنی چیست؟

هرگونه اشکال در سیستم دفاعی بدن انسان می تواند منجر به بیماری نقص ایمنی شود. نقص در سیستم ایمنی به دو علت ایجاد می شود:

۱. نقص اولیه (مادرزادی):

این اشکال معمولا مادرزادی است و ممکن است درزمینه ژنتیک خاصی ایجاد شود. به این معنا که به علت اشکال در ایجاد و یا تکامل سیستم ایمنی عوامل دفاعی بدن دارای نقص در عملکرد بوده و بیمار از دوران طفولیت و یا نوجوانی مبتلا به بیماری های مختلف عفونی و... می شود.

۲. نقص ثانویه (اکتسابی):

در این موارد در بدو تولد در ایجاد و یا تکامل سیستم ایمنی اشکالی وجود ندارد، ولیکن بر اثر عوامل شناخته شده و یا ناشناخته، نظم سیستم ایمنی دچار اشکال شده و ایجاد بیماری می کند.

منظور از بیماری خود ایمنی ( اتوایمیون) چیست؟

همان طور که ذکر شد سیستم ایمنی سالم توانایی شناخت اجزای سلولی خودی را از غیر خودی و بیگانه دارد. عوامل محرک می توانند در یک بستر ژنتیک مناسب سیستم ایمنی انسان را به نحوی دچار اشکال کنند تا اجزای خودی بدن (سلول ها و یا اجزای آن) در برابر سیستم ایمنی بدن غیرخودی تلقی شده و علیه آن واکنش به وجود آید. بدین معنا که دفاع بدن به عنوان محافظ بدن علیه سلول های خودی وارد عمل شده و باعث تخریب بافتی شوند. به این دسته از بیماری ها، بیماری های خود ایمنی گفته می شود. بیماری های خود ایمنی بر اساس نحوه ابتلای اعضای مبتلا و تظاهر بالینی آنها دو دسته می باشند:

بیماری هایی که در آن عمدتا یک عضو خاص دچار آسیب می شود، مانند بیماری ام اس و یا بیماری قند نوع اول ( دیابت ملیتوس).
بیماری هایی که در آن چند ارگان بدن مانند مفصل، کلیه، مغز، قلب، ریه، خون و... مبتلا می شوند، مانند بیماری لوپوس اریتماتو و یا بیماری روماتوئید که اصطلاحا به این موارد بیماری های خود ایمنی منتشر گفته می شود، که جزء بیماری های مهم روماتیسمی هستند.

۳. نقش خود ایمنی (اتوایمیون) در بیماری های روماتیسمی چیست؟

سیستم دفاعی بدن قبل از تولد در بدن انسان ایجاد شده و بعد از تولد تکامل پیدا می‌کند. این سیستم نقش دفاعی علیه تهاجم عوامل خارجی از جمله باکتری ها و یا ویروس ها دارد. در بیماریهای روماتیسمی به عنوان یک بیماری خود ایمنی، دفاع بدن دچار اختلال شده به طوری که سلول های دفاعی علیه اجزا سالم بدن عمل می‌کنند. علی رغم تمامی بررسی های صورت گرفته تاکنون علت این اختلال شناخته نشده ولیکن عوامل مختلفی به عنوان علت زمینه ساز احتمالی مطرح شده اند.

در این بیماریها، سیستم ایمنی بدن که دچار اختلال عملکردی شده به سلول های خودی در غشای مفصلی و یا ارگان های هدف حمله کرده باعث التهاب و تخریب در آنها می شوند./