آشنایی با داروهایی که باعث خستگی می شوند

احساس خستگی و خواب آلودگی پس از خوردن داروی خواب آور طبیعی است اما داروهای دیگری نیز هستند که باعث احساس خستگی می شوند. خستگی و خواب آلودگی یکی از شایع ترین عوارض جانبی داروهای بدون نسخه و نسخه ای است.
داروها در شما ایجاد خستگی می کنند زیرا روی مواد شیمیایی موجود درمغز به نام انتقال دهنده های عصبی تاثیر می گذارند. اعصاب شما از این مواد شیمیایی برای انتقال پیام به یکدیگر استفاده می کنند. برخی از آنها میزان هشیاری یا خواب آلودگی شما را کنترل می کنند.

دارو هایی که باعث احساس خستگی می شوند

برخی از رایج ترین داروها که باعث ایجاد احساس خستگی می شوند به شرح زیرند:

داروهای ضد آلرژی (آنتی هیستامین ها): مانند دیفن هیدرامین، برم فنیرامین، هیدروکسی زین و مکلوزین. بعضی از این آنتی هیستامین ها را در داروهای خواب آور نیز استفاده می کنند.
داروهای ضد افسردگی: یکی از انواع داروهای ضد افسردگی که به نام داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای شناخته می شود می تواند باعث ایجاد خستگی یا خواب آلودگی شود. برخی از داروها بیشتر از بقیه ایجاد خستگی و خواب آلودگی می کنند، مثلا آمی تریپتیلین، دوکسپین، ایمی پرامین و تریمیپرامین.
داروهای ضد اضطراب: بنزودیازپین هایی مانند آلپرازولام، کلونازپام، دیازپام و لورازپام می توانند با توجه به نوع هر کدام به مدت چند ساعت تا چند هفته باعث ایجاد خواب آلودگی و ضعف شوند.
داروهای فشار خون: داروهای مسدود کننده بتا که برخی از آنها آتنولول، متوپرولول تارترات، متوپرولول سوکسینات و پروپرانولول هیدروکلراید هستند. این داروها با کاهش ضربان قلب به فرد احساس خستگی می دهند.
داروهای سرطان: بسیاری از انواع روش های درمانی سرطان می توانند با تغییر در سطح هورمون و پروتئین بدن باعث ایجاد خستگی شوند. از آن جا که این داروها سلول های سرطانی را از بین می برند، برخی از سلول های سالم را نیز از بین برده یا به آنها صدمه می زنند. بنابراین بدن می بایست برای تجدید قوا یا دور ریختن این سلول ها انرژی مضاعفی صرف کند.
داروهای گوارش: داروهایی که برای کنترل حالت تهوع مصرف می شوند، باعث جلوگیری از استفراغ می شود، یا برای درمان اسهال هستند ایجاد خواب آلودگی می کنند.
شل کننده عضلات: بیشتر شل کننده های عضلات مستقیما روی عضلات تاثیر نمی گذارند. درعوض با تاثیر روی اعصاب مغز و نخاع، باعث شل شدن عضلات می شوند. تاثیر این داروها روی دستگاه عصبی باعث خستگی شما می شود. از جمله داروهای شل کننده عضلات متداول می توان به کاریزوپرودول و سیکلوبنزاپرین اشاره کرد.
داروهای مسکن اپیوئیدی: اپیوئیدها همانند مواد شیمیایی طبیعی که بدن برای کنترل درد تولید می کند عمل می کنند و با نام اندورفین شناخته می شوند. متداول ترین این داروها مورفین، اکسی مورفون، استامینوفن/اکسی کدون، و استامینوفن/ هیدروکدون می باشند.
داروهای صرع و تشنج: که با نام آنتی کانوالسانت نیز شناخته می شوند و می توانند روی سلول های مغز و مواد شیمیایی که آنها برای ارسال پیام استفاده می کنند، کار کنند. برخی از این داروها همان داروهایی هستند که برای درمان اضطراب استفاده می شوند مثلا بنزودیازپین. دیگر داروهای متداول ضد تشنج کاربامازپین، فنوباربیتال، فنیتوئین، توپیرامات و اسید والپروییک می باشند.

اگر داروهایی که استفاده می کنید در این مقاله نیستند روی برچسب آن به دنبال عباراتی مانند "باعث ایجاد خواب آلودگی می شود" بگردید. بدین صورت متوجه خواهید شد که با خوردن دارو باید در انتظار چه عوارضی باشید.

بیشتر بخوانید: آشنایی با قرص های خواب آور

چه باید کرد

اگر داروی شما، باعث ایجاد نگرانی شما شده است، مصرف آن را متوقف نکنید. می توانید به طرق دیگری با عوارض جانبی آن مقابله کنید و سطح انرژی خود را بالا ببرید:

ورزش هایی مانند حرکات کششی یا پیاده روی سریع انجام دهید
نفس های عمیق بکشید
کمی کافئین مصرف کنید مثلا چای یا قهوه

اگر داروهای بدون نسخه مصرف می کنید، از پزشک خود بپرسید آیا نوع غیر خواب آور آن نیز وجود دارد. البته می بایست اطمینان پیدا کنید که داروی جدید با داروهای دیگرتان ایجاد تداخل نمی کند.
پزشک می تواند به روش های زیر به شما کمک کند تا از شر خستگی ناشی از مصرف دارو خلاص شوید:

داروی شما را تغییر دهد.
دوز دارویی شما را عوض کند.
به شما بگوید داروی خود را در زمان دیگری مثل شب ها قبل از رفتن به رختخواب مصرف کنید.
داروی دیگری تجویز نماید تا احساس هشیاری و بیداری را به شما باز گرداند.
بدون مشورت با پزشک از هیچ دارویی که هشیاری شما را افزایش می دهد، استفاده نکنید./