کرم ها و ژل های ضد درد در تسکین دردهای التهاب مفاصل

داروهای ضد درد موضعی از طریق پوست جذب می شوند. رایج ترین نوع این داروها، کرم ها یا ژل هایی هستند که بدون نیاز به نسخه از داروخانه ها قابل تهیه اند.

معمولا پس از یک فعالیت خاص در آخر هفته مثل کوه پیمایی یا رسیدگی به وضعیت حیاط و انباری خانه، مفاصل شما ممکن است آسیب دیده و دردناک شود، حتی با وجود مصرف داروهای ضد درد التهاب مفاصل که بطور معمول بیمار مصرف می کند. گاهی بیمار دیگر تمایلی به باز کردن یک قرص دیگر ندارد و تصمیم می گیرد از کرم های ضد درد استفاده کند که بدون نیاز به نسخه نیز قابل تهیه از داروخانه می باشد.

اما این ترکیبات چگونه کار می کنند؟ آیا آنها اصولا در تسکین دردهای التهاب مفاصل، خوب عمل می کنند؟

داروهای موضعی ضد درد کدام ها هستند؟

داروهای ضد درد موضعی از طریق پوست جذب می شوند. رایج ترین نوع این داروها، کرم ها یا ژل هایی هستند که شما بر روی پوست اطراف مفصل دردناک می مالید. بعضی از انواع این داروها به شکل اسپری یا برچسب هستند که بر روی پوست قرار می گیرند. بدلیل اینکه ماده موثره این محصولات از طریق پوست جذب می شود، بیشتر داروهای موضعی بهتر است در مفاصلی استفاده شوند که به سطح پوست نزدیک ترند، مثل مفاصل دست یا زانو.

بیشتر بخوانید: انواع داروهای موضعی چه فرقی با هم دارند؟

ماده تشکیل دهنده این داروها چیست؟

ماده تشکیل دهنده فعال این داروهای بدون نسخه موضعی ممکن است شامل مواد زیر باشد:

کپسایسین: کپسایسین ماده موثر فلفل قرمز (چیلی) است و باعث احساس سوزش در شما شده و خاصیت ضد درد دارد. کرم های کپسایسین سلول های عصبی را از ماده ای شیمیایی تخلیه می کند که برای فرستادن پیغام درد بسیار مهم است.

سالیسیلات ها: سالیسیلات ها دارای مواد تسکین دهنده درد موجود در آسپرین هستند.

منتول: منتول احساسی از سرما ایجاد میکند که موقتاً توانایی احساس درد را از بین می برد.

این داروها چقدر موثر هستند؟

درمورد اینکه اثر مثبت این داروهای ضد درد موضعی چقدر است، نظرات مختلفی وجود دارد. در حالیکه بسیاری از مردم می گویند این داروها به تسکین دردهای التهاب مفاصل کمک می کند، تحقیقات علمی نشان می دهد که این داروها دارای اثری متوسط هستند. برخی از این داروها در مقایسه با دارو نما ها تاثیر مثبت آنچنانی در تسکین دردهای التهاب مفاصل نداشته اند. به نظر می رسد سالیسیلات ها در تسکین دردهای ماهیچه ای موثر تر باشند در حالیکه کپسایسین بیشتر در تسکین دردهای مرتبط با سلول های عصبی آسیب دیده مثل نورالژی پس از عفونت هرپس یا postherpetic neuralgia استفاده می شود.

بیشتر بخوانید: اصول درمان با ضد دردهای موضعی

آیا استفاده از این داروهای موضعی بی خطر است؟

استفاده از کرم کپسایسین ممکن است باعث سوزش پوست شود، اما این ناراحتی معمولا در عرض چند هفته مصرف روزانه، کاهش پیدا می کند. پس از استفاده دست هایتان را به خوبی با آب بشویید و از تماس دست با چشم و غشاهای مخاطی پرهیز کنید. ممکن است لازم باشد از دستکش لاتکس برای مالیدن کرم استفاده کنید.

اگر به آسپرین حساسیت دارید و یا داروهای رقیق کننده خون مصرف می کنید، قبل از مصرف داروهای موضعی محتوی سالیسیلات ها، با پزشکتان مشورت کنید. از مصرف تسکین دهنده های درد موضعی بر روی پوست تحریک شده یا آسیب دیده و یا در ترکیب با پد یا بانداژ گرم، پرهیز کنید.

بیشتر بخوانید: چه مسکّنی برای چه دردی؟ آشنایی با داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)

آیا داروهای موضعی ضد درد با نسخه قابل تهیه اند؟

قرص هایی که دارای داروهای ضد التهابی ضد استروئیدی (NSAID) هستند، درمانی رایج برای استئوآرتریت هستند، اما این داروها می توانند معده را تحریک کنند. در اروپا، بسیاری از پزشکان، کرم ها یا ژل های NSAID را تجویز می کنند چرا که این داروهای موضعی خطر کمتری در تحریک معده دارند. برخی مطالعات نشان داده است که بسیاری از کرم ها و ژل های NSAID بدون آسپرین به همان خوبی عمل می کنند که داروهای خوراکی همتای آنها.

در آمریکا، سازمان غذا و دارو یک ژل حاوی دیکلوفناک NSAID تجویزی را برای درمان آرتروز دست، مچ دست، آرنج، پا، مچ پا یا زانوها مورد تایید قرار داده است. یک برچسب حاوی دیکلوفناک نیز قابل دسترس است.

در برخی موارد، پزشکان ممکن است برای درد مفاصل برچسب های لیدوکائین، تجویز کنند. برچسب ها در آمریکا برای درمان بیماری دردناک زونا مورد تایید قرار گرفته است، اما این برچسب ها ممکن است برای انواع دیگری از درد نیز استفاده شوند. برچسب ها بر روی پوست مفصل دردناک به مدت 12 ساعت قرار می گیرد. لیدوکائین منطقه اثر را بی حس می کند./