یک بررسی جدید نشان میدهد که میزهای ایستاده در کلاسهای درس ممکن است به حفظ وزن طبیعی در کودکان کمک کند. ارتفاع این میزها طوری تنظیم شده است که دانشآموزان در هنگام کار کردن بتوانند بین حالت نشسته روی نیمکت یا ایستادن تغییر وضعیت دهند.
یک بررسی جدید نشان میدهد که میزهای ایستاده در کلاسهای درس ممکن است به حفظ وزن طبیعی در کودکان کمک کند. ارتفاع این میزها طوری تنظیم شده است که دانشآموزان در هنگام کار کردن بتوانند بین حالت نشسته روی نیمکت یا ایستادن تغییر وضعیت دهند. پژوهشگرانی که این بررسی را انجام دادهاند، در ژورنال بهداشت عمومی آمریکا مینویسند که استفاده از میزهای ایستاده برای کودکان در مدرسه «میتواند الگوی رفتاری نشستن درازمدت را از بین ببرد.» این پژوهشگران دانشآموزان سال سوم و چهارم در مدارس ابتدایی تگزاس را بررسی کردند و دریافتند که هنگامی که به جای میزهای معمول کلاس درس از میزهای ایستاده استفاده میشود، کودکان زمان بیشتری را روی پاهایشان میگذرانند و لاغر میشوند. میزان وزن سالم طبیعی در کودکان بهطور متفاوتی نسبت به بزرگسالان محاسبه میشود. ازآنجاییکه وزن و قد کودکان در طول رشد و نموشان تغییر میکند، پزشکان نمیتوانند بهسادگی «شاخص توده بدنی» (BMI)- نسبت وزن به قد کودک- را ملاک قرار دهند. در عوض پزشکان، BMI کودک را با BMI کودکان دیگر در همان سن و با جنسیت مشابه مقایسه میکنند. BMI طبیعی کودکان میتواند در فاصله صدک پنجم تا هشتاد و پنجم قرار گیرد، بهعبارتدیگر BMI کودک نباید در ۵ درصد پایینی یا ۱۵ درصد بالایی در میان کودکان همسنش قرار داشته باشد. درمجموع، BMI دانشآموزانی که برای یک دوره مداوم دوساله از میزهای ایستاده در کلاس درس استفاده کرده بودند، نسبت به دانشآموزانی که پشت میزهای معمول نشسته بودند، بهطور میانگین ۵ صدک پایینتر رفته بود.
به گزارش رویترز، حدود ۸۰ درصد از کودکان در شروع این بررسی وزن طبیعی داشتند، اما پژوهشگران نتایج مربوط به کودکان دارای اضافهوزن را جدا نکردند. مارک بندن از مرکز ارگونومیک دانشکده بهداشت عمومی تگزاس A&M و همکارانش در گزارششان مینویسند که کاهش زمان نشستن در میان دانشآموزان در سنین مدرسه باعث کاهش بیحرکتی میشود که با بسیاری از مشکلات بهداشتی مانند چاقی و دیابت ارتباط دارد. بندن دراینباره گفت: «اگر شما به روندهای ملی نگاه کنید، درمییابید که ما نسبت به گذشته بیشتر در وضعیت نشسته و بیحرکت قرار داریم و طبیعتاً این وضعیت باعث افزایش وزن میشود.»
به گفته بندن، تمرکز بر درسها و امتحانات نهایی باعث میشود مدارس زمان کمتری به تربیتبدنی اختصاص دهند و استفاده از میزهای ایستاده میتواند بدون تاثیر بر زمان کلاس درس، دانشآموزان را ازلحاظ جسمی فعالتر کند. این پژوهشگران میگویند که پژوهشهای پیشین زمان زیاد بیحرکتی و ماندن در حالت نشسته در کودکان را با عدم موفقیت تحصیلی و کاهش عزتنفس ارتباط دارد. بندن گفت: «ما کودکان را مجبور میکنیم که بنشینند، بیحرکت و آرام باشند و قرار گرفتن در چنین وضعیتی برای کودکان کمسن غیرطبیعی است. اگر هدفمان این باشد که کودکان کمتر بنشینند و بیشتر حرکت کنند، باید فعالیت جسمی را در روند آموزش تشویق کنیم.»
بندن اشاره کرد که یک محدودیت این پژوهش این است که در طول دوره ۳ ساله آن برخی از دانشآموزان به مدرسه متفاوتی رفته بودند یا بین کلاسهای درس جابهجاشده بودند. مارک ترمبلی که خودش به رابطه زندگی سالم و چاقی در بیمارستان کودکان در انستیتوی پژوهشی اونتاریو در اوتاوا در کانادا بررسی کرده است و در این پژوهش دخالت نداشت، میگوید ازآنجاییکه ما نمیدانیم آیا کودکانی که دچار چاقی یا معلولیت در کلاسهای درس موردبررسی حضور داشتهاند یا نه، نتایج ممکن است با سوگیری همراه باشد باوجوداین او گفت: «این یافتهها هنوز جالبتوجه هستند. به نظر من میتوان آنها را یافتههای یک بررسی مقدماتی بزرگ به شمار آورد که لازم است تحقیق بیشتری بر روی آنها انجام شود تا معلوم شود آیا میتوان از این شیوه بهعنوان وسیلهای برای ترغیب رفتارهای سالم از سنین پایین استفاده کرد یا نه.»/
به گزارش رویترز، حدود ۸۰ درصد از کودکان در شروع این بررسی وزن طبیعی داشتند، اما پژوهشگران نتایج مربوط به کودکان دارای اضافهوزن را جدا نکردند. مارک بندن از مرکز ارگونومیک دانشکده بهداشت عمومی تگزاس A&M و همکارانش در گزارششان مینویسند که کاهش زمان نشستن در میان دانشآموزان در سنین مدرسه باعث کاهش بیحرکتی میشود که با بسیاری از مشکلات بهداشتی مانند چاقی و دیابت ارتباط دارد. بندن دراینباره گفت: «اگر شما به روندهای ملی نگاه کنید، درمییابید که ما نسبت به گذشته بیشتر در وضعیت نشسته و بیحرکت قرار داریم و طبیعتاً این وضعیت باعث افزایش وزن میشود.»
به گفته بندن، تمرکز بر درسها و امتحانات نهایی باعث میشود مدارس زمان کمتری به تربیتبدنی اختصاص دهند و استفاده از میزهای ایستاده میتواند بدون تاثیر بر زمان کلاس درس، دانشآموزان را ازلحاظ جسمی فعالتر کند. این پژوهشگران میگویند که پژوهشهای پیشین زمان زیاد بیحرکتی و ماندن در حالت نشسته در کودکان را با عدم موفقیت تحصیلی و کاهش عزتنفس ارتباط دارد. بندن گفت: «ما کودکان را مجبور میکنیم که بنشینند، بیحرکت و آرام باشند و قرار گرفتن در چنین وضعیتی برای کودکان کمسن غیرطبیعی است. اگر هدفمان این باشد که کودکان کمتر بنشینند و بیشتر حرکت کنند، باید فعالیت جسمی را در روند آموزش تشویق کنیم.»
بندن اشاره کرد که یک محدودیت این پژوهش این است که در طول دوره ۳ ساله آن برخی از دانشآموزان به مدرسه متفاوتی رفته بودند یا بین کلاسهای درس جابهجاشده بودند. مارک ترمبلی که خودش به رابطه زندگی سالم و چاقی در بیمارستان کودکان در انستیتوی پژوهشی اونتاریو در اوتاوا در کانادا بررسی کرده است و در این پژوهش دخالت نداشت، میگوید ازآنجاییکه ما نمیدانیم آیا کودکانی که دچار چاقی یا معلولیت در کلاسهای درس موردبررسی حضور داشتهاند یا نه، نتایج ممکن است با سوگیری همراه باشد باوجوداین او گفت: «این یافتهها هنوز جالبتوجه هستند. به نظر من میتوان آنها را یافتههای یک بررسی مقدماتی بزرگ به شمار آورد که لازم است تحقیق بیشتری بر روی آنها انجام شود تا معلوم شود آیا میتوان از این شیوه بهعنوان وسیلهای برای ترغیب رفتارهای سالم از سنین پایین استفاده کرد یا نه.»/