گزارش موردی - آرتریت متعدد - سه مورد در یک فرد

نویسندگان این مقاله اولین مورد از سه نوع آرتریت را در یک بیمار گزارش کرده‌اند: آرتریت روماتویید، آرتریت پسوریاتیک، و آرتریت نقرسی. مردی 56 ساله، سفیدپوست با سابقه پرفشاری خون اولیه و نقرس مراجعه کرد.
تشخیص نقرس در سن ۴۵ سالگی و با جداسازی کریستال‌های مونوسدیم اورات از مایع سینوویال گذاشته شده بود. تشخیص پسوریازیس نیز در سن ۳۲ سالگی مطرح شده بود که با درگیری گسترده ناخن و پوست (پوست سر، تنه و اندام‌ها) همراه بود. در کنار تغییرات پسوریاتیک، پوست هر دو پای وی ضخیم شده بود و ندول‌های متعدد با قوام سفت داشت . بیمار با شکایت‌های جسمی شامل پلی‌آرتریت التهابی دوطرفه و نا قرینه مفاصل مچ دست، متاکارپال-فالانژیال و تغییر شکل مفصلی مراجعه کرد . همچنین بیمار دارای توفوس‌هایی در ساعد، دست‌ها و گوش‌ها بود. آزمون‌های خونی انجام شده نشان‌دهنده سطح اسید اوریک سرمی برابر با 5/4 میلی‌گرم در دسی لیتر، افزایش شاخص‌های التهابی (سرعت رسوب اریتروسیت‌ها برابر با ۵۶ میلی‌متر در ساعت و CRP برابر با ۲.۸ میلی‌گرم در دسی لیتر)، تیتر مثبت آنتی‌بادی ضد هسته برابر با ۱.۳۲۰، فاکتور روماتویید مثبت برابر با ۵۳ و مثبت شدن خفیف آنتی‌بادی ضد پروتئین سیترولینه (۲۵ واحد در میلی لیتر) بود. رادیوگرافی دست‌ها نشان‌دهنده تخریب گسترده مفصلی به ویژه در مفاصل کارپال و اینترفالانژیال پروگزیمال، تشکیل استخوان جدید اطراف مفصلی و انتزیت بود . نمونه‌برداری از ندول پوستی با ندول روماتویید تطابق داشت.

با توجه به این یافته‌ها، علاوه بر آرتریت نقرسی، این امکان وجود داشت که بیمار بر اساس معیارهای جاری رده‌بندی آرتریت پسوریاتیک (معیارهای CASPAR، 2006) و آرتریت روماتویید (معیارهای EULAR/ARC 2010) جزو این دو بیماری خود ایمنی متفاوت قرار گیرد. رده‌بندی در سندرم‌های همپوشان و افتراق بین بیماری‌های اولیه و ثانویه نشان‌دهنده منشا ایمونولوژیک مشترک برای بیماری‌های خودایمنی است. از دیدگاه بالینی، تعریف سندرم‌های همپوشان برای روشن کردن پیش‌آگهی و تسهیل مدیریت درمان بیماری مفید است. داروهای مشخصی (به ویژه آنتی TNF) می‌توانند به طور موفقیت‌آمیز بیماری‌های خودایمنی (مانند آرتریت روماتویید و آرتریت پسوریاتیک) را درمان کنند ولی از سوی دیگر سبب تشدید بیماری‌های دیگر، از جمله پسوریازیس شوند. در این زمینه، تشخیص زودهنگام و طبقه بندی بیماری خودایمنی همپوشان از اهمیت زیادی برخوردار است.

نکات آموزشی

• وجود بیش از یک نوع آرتریت می‌تواند از اهمیت زیادی در پیش‌آگهی و وضعیت بیمار برخوردار باشد، که در برخی موارد با سیر بالینی تهاجمی‌تر همراه است.

• همزمانی بیماری‌های خودایمنی باید هرچه زودتر تشخیص داده شود، چرا که رویکرد درمانی ممکن است پیچید‌ه‌تر باشد. برخی از داروهایی که برای درمان یک بیماری خودایمنی به کار می‌روند می‌توانند به طور غیرمنتظره برای بیماری خودایمنی دیگری مضر باشند./