1500 بازدید
45 دیدگاه
یودرما گانگرنوزوم یک اختلال زخمی‌شونده پوست همراه با ارتشاح نوتروفیلی استریل است که ممکن است تا ۵٪ از مبتلایان به زخم‌های مزمن ساق پا را گرفتار کند. این ضایعه به صورت تیپیک دردناک است و غالبا با تغییرات مکانیکی از قبیل دبریدمان یا جراحی تحریک می‌شود.
زنی ۵۸ ساله با زخم‌های دردناک در سمت راست گردن و آرنج چپ به بخش اورژانس مراجعه کرد. اندازه این زخم‌ها که به دنبال ترومای جزئی شروع شده بودند، طی مدت ۳ هفته افزایش پیدا کرده بود.
با وجود مصرف آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی وسیع الطیف توسط بیمار برای مدت ۱۰ روز، هیچ گونه شواهدی مبنی بر بهبود زخم‌ها وجود نداشت. بیمار به پلی‌آرتریت مزمن مبتلا بود که برای مدت ۲ سال تحت درمان با متوتروکسات قرار داشت. بهبود قابل ملاحظه پلی‌آرتریت باعث شده بود که درمان متوتروکسات ۲ ماه قبل از ایجاد زخم‌ها قطع شود.
معاینه فیزیکی زخمی شدن پوست و نکروز بافت‌های عمقی را همراه با آشکار شدن عضله استرنوکلیدوماستویید نشان می‌داد و اطراف ضایعات را ادم و ارتشاح اریتماتو دربر می‌گرفت (شکل ۱). زخم روی آرنج چپ بیمار نشان‌دهنده نکروز و زخمی شدن وسیع پوست همراه با حاشیه‌های بنفش‌رنگ نقب‌زننده بود. نتیجه بررسی‌های میکروب‌شناسی روی نمونه‌های گرفته‌شده با سواب و نیز نتیجه کشت‌های زخم از نظر تمامی پاتوژن‌ها منفی گزارش شد. نمونه بیوپسی پوست از یکی از لبه‌های زخم، ارتشاح نوتروفیلی حجیم را نشان داد که با تشخیص پیودرما گانگرنوزوم همخوانی داشت.
"شکل 1. گردن زنی ۵۸ ساله که زخم و نکروز عمقی را نشان می دهد.زخم قطری در حدود ۷ سانتی متر با حاشیه نقب زننده دارد که توسط ادم و ارتشاح اریتماتو احاطه شده است"
پیودرما گانگرنوزوم یک اختلال زخمی‌شونده پوست همراه با ارتشاح نوتروفیلی استریل است که ممکن است تا ۵٪ از مبتلایان به زخم‌های مزمن ساق پا را گرفتار کند. این ضایعه به صورت تیپیک دردناک است و غالبا با تغییرات مکانیکی از قبیل دبریدمان یا جراحی تحریک می‌شود. پیودرما گانگرنوزوم غالبا با یک بیماری زمینه‌ای از قبیل بیماری التهابی روده، نئوپلاسم‌ها یا اختلالات روماتولوژیک همراهی دارد. وجود زخم پیشرونده پس از تروما همراه با نتیجه منفی بررسی‌های میکروب‌شناسی باید پزشکان را به فکر این تشخیص بیندازد.
پیودرما گانگرنوزوم اگر درمان نشود، تهدیدکننده حیات است لذا سریعا به تشخیص، شناسایی هرگونه بیماری زمینه‌ای و شروع درمان سرکوبگر ایمنی به صورت سیستمیک و موضعی نیاز دارد. پیش‌آگهی این مشکل در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای مطلوب‌تر است. درمان‌های جراحی از قبیل دبریدمان زخم یا پیوند پوست می‌توانند باعث پیشرفت بیماری شوند و لذا فقط باید در همراهی با درمان کافی سرکوبگر ایمنی، انجام گیرند. درد شدید این بیمار پس از درمان با پردنیزون خوراکی و تاکرولیموس موضعی به سرعت برطرف شد و زخم‌ها طی مدت چند هفته بهبود یافتند./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
