تصورات اشتباهی که در مورد بیماری روماتیسم وجود دارد

روماتوئید آرتریت در حدود ۱% از جمعیت جهان را تحت تاثیر خود قرار داده است، اما هنوز در ارتباط با این بیماری ابهامات و سوء تفاهم هایی وجود دارد.

آرتریت روماتوئید در حدود ۱% از جمعیت جهان را تحت تاثیر خود قرار داده است، اما هنوز در ارتباط با این بیماری ابهامات و سوء تفاهم هایی وجود دارد. پزشکان متخصص روماتولوژی می گویند مردم در مورد بیماری روماتوئید آرتریت تصورات اشتباهی دارند.
آرتریت بیماری شایعی است و روماتوئید آرتریت اغلب با دیگر انواع آرتریت در ذهن مردم اشتباه گرفته می شود. بعلاوه از بسیاری جهات روماتوئید آرتریت هنوز مرموز و ناشناخته است. تحقیقات و درمان های جدید دائما در حال تغییر یافته های ما از این بیماری است. حتی متخصصان روماتولوژی نیز هر روز در حال کسب اطلاعات جدید در مورد این بیماری هستند، با اینحال در اینجا به بیان ۸ تصور رایج که عامه مردم در مورد این بیماری دارند، می پردازیم.

۱-روماتوئید آرتریت و آرتروز یکسان هستند.

واقعیت: روماتوئید آرتریت و آرتروز به هم شبیه نیستند. آنچه که ما به عنوان آرتروز می شناسیم استئوآرتریت یا پوکی استخوان است که ناشی از صدمه یا ساییدگی مفاصل در سنین بالاست. پوکی استخوان نیز شایع ترین بیماری مفصلی در سنین میان سالی و پیری است.

در مقابل، روماتوئید آرتریت یک اختلال خود ایمنی پیش رونده و مزمن است. در پاسخ به عاملی ناشناخته، بدن آنتی بادی می سازد که به بافت های خود بدن حمله می کند. این حمله به خود، اکثرا مفاصل را تحت تاثیر قرار می دهد، اگرچه دیگر قسمت های بدن نیز در معرض خطر هستند. حملات بیماری را شعله وری یا عود می گویند که بصورت دوره ای اتفاق می افتد و یا در برخی از بیماران دائمی است.
همانطور که دیدید بین روماتوئید آرتریت و آرتروز تفاوت وجود دارد و اکثر مردم این دو را با هم یکی گرفته و فرقی بین آنها قائل نمی شوند. البته یکی از دلایل به اشتباه افتادن مردم آن است که مبتلایان به روماتوئید آرتریت اغلب آرتروز نیز دارند.

بیشتر بخوانید: آنچه باید درمورد آرتریت روماتوئید بدانید

۲-فقط مسن سالان به روماتوئید آرتریت مبتلا می شوند.

واقعیت: بیشتر افرادی که به روماتوئید آرتریت مبتلا هستند، بین ۳۰ تا ۵۵ سال سن دارند.
بیماری در این گروه سنی بیشتر دیده می شود، اما هرکس در هر سنی ممکن است به این بیماری دچار شود، حتی نوجوانان. در مقایسه، مسن سالان ممکن است به روماتوئید آرتریت شدیدتری مبتلا باشند چرا که این بیماری پیش رونده است و آنها مدت طولانی است که با این بیماری زندگی می کنند.

۳-بیماری روماتوئید آرتریت آنچنان جدی نیست.

واقعیت: روماتوئید آرتریت می تواند سلامتی فرد را تهدید کند، به خصوص اگر به خوبی و آنچنان که شاید و باید درمان نشود.

بسیاری از بیماران روماتوئید آرتریت را بی اهمیت جلوه می دهند و گاه ماه ها و یا سال ها طول می کشد تا به پزشک خود مراجعه مجدد کنند. اکثر تخریب مفاصل در همین زمان رخ می دهد.
بیماری روماتوئید آرتریت باید به سرعت تشخیص داده شده و بطور منظم تحت درمان قرار گیرد تا مفاصل از آسیب و تخریب حفظ شوند. در اینصورت است که شما می توانید استقلال خود را حفظ کرده و فعالیت طولانی مدت داشته باشید.
بیماری روماتوئید آرتریت خطر ابتلا به سایر بیماری ها را نیز افزایش می دهد: بیماری های قلبی عروقی، عفونت ها و بیماری های ریوی در افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت شایع تر است.

بیشتر بخوانید: در بیماران روماتیسمی، احتمال بروز چه بیماری های دیگری وجود دارد؟

۴-بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت نهایتا مجبور به استفاده از صندلی چرخ دار و کمک گرفتن از پرستار خانگی می شوند.

روماتوئید آرتریت در افراد مختلف به اشکال متفاوت بروز پیدا می کند، اما بیشتر مبتلایان به صورت مستقل و متکی به خود زندگی می کنند.
به دلیل طبیعت پیش رونده این بیماری، روماتوئید آرتریت باعث ناتوانی در بسیاری از مبتلایان می شود. در گذشته که علم روماتولوژی پیشرفت آنچنانی نکرده بود و داروهایی چون متوترکسات یا داروهای بیولوژیک کشف نشده بود، شاید این تصور درست بود. اما امروزه گام های بلند و امیدوار کننده ای در درمان این بیماری برداشته شده است و اکثر قریب به اتفاق مبتلایان به روماتوئید آرتریت در حفظ استقلال و اتکا به خود به خوبی عمل می کنند.
یکی از مطالعات اخیر نشان داده است که ۹۴ درصد از مبتلایان به روماتوئید آرتریت با گذشت بیش از ۱۰ سال از این بیماری به طور مستقل به فعالیت های طبیعی خود مشغولند.

بیشتر بخوانید: آیا روماتیسم درمان قطعی دارد؟

۵-بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت نمی توانند کار کنند.

واقعیت: مبتلایان به روماتوئید آرتریت ممکن است لازم باشد عادتها و وظایف شغلی خود را تغییر دهند، اما این به معنای یک عمر زندگی با ناتوانی نیست.

شاید این تصور زمانی درست بود، در سال های دور که درمان های امروزی وجود نداشت. قطعا بسیاری از مبتلایان به روماتوئید آرتریت مجبور به پرداخت هزینه هایی برای کارشان و یا محدود کردن فعالیت ها در زمان شعله ور شدن بیماری خواهند بود، اما گروه زیادی از مبتلایان به روماتوئید آرتریت بدون هیچ مشکلی به کار و فعالیت مشغولند.
در واقع در یک تحقیق نشان داده شد افرادی که بیش از ۱۰ سال به روماتوئید آرتریت مبتلا بودند ارزش کار آنها نسبت به افراد سالم هم سن هیچ تفاوتی نداشت.

بیشتر بخوانید: من پر تحرک و پر انرژی هستم حتی اگر روماتیسم داشته باشم!

۶-از آنجا که داروهای روماتوئید آرتریت می تواند سمی باشد، بهتر است تا زمانیکه بیماری پیشرفته شد درمان دارویی شروع نشود.

واقعیت: پزشکان هشدار می دهند این خطرناک ترین تصور اشتباهی است که ممکن است بیماران داشته باشند.
امروزه به طور قطع و یقین و در مطالعات متعدد اثبات شده است که درمان به موقع و زود هنگام روماتوئید آرتریت از آسیب مفاصل و ناتوانی فرد جلوگیری می کند. در حالت ایده آل، درمان دارویی باید بلافاصله پس از تشخیص بیماری شروع شود، تاخیر در درمان عواقب جبران ناپذیری برای بیمار به همراه خواهد داشت.
مطالعات فراوانی نشان داده است که درمان زود هنگام می تواند به طور کامل از پیشرفت روماتوئید آرتریت در برخی از بیماران جلوگیری کند.
این درست است که داروهایی که در درمان روماتوئید آرتریت استفاده می شود دارای اثرات جانبی است. و به ندرت اثرات جانبی داروها، بدتر از روماتوئید آرتریت درمان نشده هستند. یک آزمایش خون ساده و ملاقات با پزشک متخصص می تواند بسیاری از اثرات جانبی جدی داروهای روماتوئیدی را مشخص کند.

بیشتر بخوانید: عوارض قطع ناگهانی دارو در بیماری آرتریت روماتوئید

۷-بسیاری از مبتلایان به روماتوئید آرتریت به سرطان نیز مبتلا می شوند.

واقعیت: در نتیجه افزایش التهاب و یا استفاده از داروها در روماتوئید آرتریت ممکن است باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری های دیگر باشد. با این وجود بیشتر مبتلایان به روماتوئید آرتریت به بیماری سرطان دچار نمی شوند.
متوترکسات، داروهای بیولوژیک و یا هر دو ممکن است در افزایش این خطر شرکت کنند. با این حال روماتولوژیست ها از مصرف داروهای روماتیسمی دفاع می کنند. بیماران باید منافع و مضرات داروها را در کنار هم قرار دهند.
چنانچه روماتوئید آرتریت درمان نشود عواقب بسیار خطرناک و ویرانگری را در پی دارد و این در حالیست که سرطان لمفوما که انتظار می رود در بیماران روماتیسمی بروز پیدا کند غیر معمول است، اغلب به آرامی پیشرفت می کند و قابل درمان است.
در مقابل خطر ابتلا به سرطان روده در مبتلایان به روماتوئید آرتریت تا ۴۰ درصد کاهش می یابد. نظریه ای که در این ارتباط وجود دارد اظهار می کند که استفاده از داروهای ضد التهابی که NSAID نامیده می شود (مثل آسپرین، موترین و ایبوپروفن) توسط بیماران روماتیسمی باعث جلوگیری از ابتلا به سرطان روده بزرگ می شود.

بیشتر بخوانید: آیا روماتیسم درمان قطعی دارد؟

۸-بیماران روماتیسمی به دلیل درد و خشکی مفاصل باید بیشتر ساعات روز را استراحت کنند.

واقعیت: مفاصل بیماران روماتوئیدی نیاز به کشش و ورزش دارند.

بیماران روماتوئیدی همراه با مصرف دارو باید ورزش و فعالیت فیزیکی داشته باشند تا تحرک خود را از دست ندهند. گاهی اوقات استراحت ضروری است، اما بیشتر افراد مبتلا به روماتوئید آرتریت لازم است بیشتر ورزش و تحرک داشته باشند تا استراحت.
استراحت و عدم تحرک برای مبتلایان به روماتوئید آرتریت اثر معکوس دارد. زمانی که مفاصل خشک و دردناک است طبیعی است که دوست دارید بیشتر استراحت کنید. با اینحال عدم تحرک یک چرخه معیوب بوجود می آورد. ماهیچه های اطراف مفصل بخش بزرگی از قدرت و ثبات مفاصل را تشکیل می دهد . تمام ماهیچه های بدن برای سالم ماندن به فعالیت مداوم نیاز دارند، اگر از آنها استفاده نکنید از دست می روند.

بیشتر بخوانید: خشکی مفاصل و راه درمان آن در روماتوئید آرتریت

هر بیمار روماتیسمی می تواند یکی از انواع ورزش ها را انجام دهد:
-ورزش های کششی نیازمند اعمال انرژی و فعالیت حداقل است و باعث انعطاف پذیری مفاصل می شود.
-ورزش های ایروبیک سلامت مفاصل را افزایش داده و همچنین باعث شادابی و بهبود سلامت روح و جسم می شود.
-و بطور کلی از انجام ورزش های سنگین باید اجتناب شود./