بین سطوح پایین ویتامین D و افزایش خطر حمله قلبی، سکته مغزی و بیماری های قلبی رابطه مستقیمی وجود دارد. هنوز مشخص نیست که آیا افزایش ویتامین D خطر حمله قلبی را کاهش می دهد و اینکه چه مقدار ویتامین D مورد نیاز است؟ سطح بالای ویتامین D در خون به رگ های خونی و قلب آسیب وارد می کند چرا که باعث افزایش کلسیم در خون می گردد.

مشکلاتی که در دریافت ویتامین D از غذاها یا نور خورشید وجود دارد ممکن است فرد را در خطر کمبود این ویتامین قرار دهد. عواملی که خطر کمبود ویتامین D را در فرد افزایش می دهد شامل موارد زیر است: -سن ۵۰ سال یا بالاتر -پوست تیره -خانه های واقع در شمال -اضافه وزن، چاقی، جراحی بای پس معده -حساسیت به شیر یا عدم تحمل لاکتوز -بیماری های کبد یا گوارش مثل بیماری کرون یا سلیاک

بعضی داروها باعث کاهش جذب ویتامین D توسط بدن می شوند. این داروها عبارتند از مسهل ها، استروئیدها، داروهای ضد تشنج و ضد کلسترول. اگر دیگوکسین –یک نوع داروی قلب- مصرف می کنید مصرف بیش از اندازه ویتامین D باعث افزایش سطح کلسیم خون شده و ضربان قلب غیر طبیعی خواهد شد. بنابراین حتما با پزشک خود درمورد مصرف این ویتامین مشورت کنید.

برخی محققان پیشنهاد می کنند که مقادیر به مراتب بیشتر از ۶۰۰ واحد در روز برای رفع نیازهای بدن و سلامتی می توان دریافت کرد. اما مقادیر بیشتر خطرناک است. مقادیر خیلی بالای ویتامین D می تواند سطح کلسیم خون را افزایش داده و باعث آسیب رگ های خونی، قلب و کلیه شود. انستیتو پزشکی حد بالای قابل تحمل ویتامین D در روز را ۴۰۰۰ واحد در نظر گرفته است. بدن انسان نمی تواند مقدار زیادی ویتامین D از نور خورشید دریافت کند و به سادگی ساخت مقدار بیشتر را متوقف می کند. ضمن اینکه قرار گرفتن بیش از اندازه در مقابل نور خورشید بدون کرم ضد آفتاب و محافظ خطر ابتلا به سرطان پوست را افزایش می دهد.

آزمایش ساده ای برای تعیین سطح ویتامین D خون وجود دارد که به آن آزمایش ۲۵-هیدروکسی ویتامین دی می گویند. طبق استانداردهای پزشکی سطح قابل قبول ویتامین D در خون که باعث سلامتی عمومی بدن و البته استخوان ها می شود، ۲۰ نانوگرم در هر میلی لیتر خون می باشد. با اینحال برخی از پزشکان معتقدند این مقدار باید بیشتر و در حد ۳۰ نانوگرم در میلی تر باشد تا فرد از فواید کامل ویتامین D بهره ببرد.

ویتامین D فاکتوری حیاتی جهت استحکام استخوان ها است، از سنین کودکی تا کهنسالی. این ویتامین به بدن کمک می کند از مواد غذایی کلسیم جذب کند. در بزرگسالان، مصرف روزانه کلسیم و ویتامین D از شکستن و سستی استخوان ها جلوگیری می کند. کودکان برای ساختن استخوان های محکم تر و جلوگیری از نرمی استخوان که علت پاهای پرانتزی، زانوهایی که صدای تق تق می دهد، و استخوان های ضعیف است، به ویتامین D نیاز دارند. در دهه ۱۹۳۰ با افزودن این ویتامین به شیر ، این اختلال تقریبا از بین رفت. عکس زیر نمایشی از بافت کندوی عسل استخوان سالم است.

برخی مطالعات نشان داده اند که بین سطوح پایین ویتامین D و دیابت نوع ۲ (شایع ترین نوع دیابت) رابطه وجود دارد. حال سوال این است که آیا با افزایش سطح ویتامین D می توان از بدن در برابر دیابت دفاع کرد؟ هنوز دلایل کافی برای پزشکان حاصل نشده است که برای پیشگیری از ابتلا به دیابت نوع ۲ باید ویتامین D مصرف کرد. وجود چربی اضافی در بدن ممکن است در بروز دیابت ها و کاهش سطح ویتامین D در بدن نقش بازی کند.

صبحانه خود را آگاهانه و عاقلانه انتخاب کنید، در اینصورت می توانید مقدار قابل توجهی ویتامین D دریافت نمایید. اکثرا انواع شیرها غنی شده هستند، مثل بعضی از شیرهای سویا. آب پرتقال، غلات، نان و بعضی ماست ها دارای ویتامین D افزوده هستند. برچسب آن را چک کنید تا ببینید چه مقدار ویتامین D افزوده دارند.

بسیاری از غذاهایی که در طول روز می خوریم فاقد ویتامین D طبیعی هستند. ماهی هایی مثل سالمون، اره ماهی و ماهی خالخالی منبع غنی ویتامین D هستند و در یک وعده غذایی قادرند مقدار متنابهی از این ویتامین را برای بدن تامین کنند. سایر ماهی های چرب مثل تن و ساردین نیز در مقادیر کمتر ویتامین D دارند. در زرده تخم مرغ، جگر گوساله و غذاهای غنی شده مثل شیر و غلات مقدار کمتری از این ویتامین یافت می شود. پنیر و بستنی معمولا ویتامین D افزوده ندارند.

مطالعات نشان داده است افرادی که چاق هستند، اغلب دارای سطوح پایین ویتامین D در بدن خود هستند. چربی بدن ویتامین D را به تله انداخته و آن را برای بدن غیر قابل دسترس می کند. هنوز به درستی مشخص نیست که آیا چربی به خودی خود باعث سطح پایین ویتامین D در بدن می شود و یا عوامل دیگری نیز دخیل است؟ اما یک مطالعه کوچک نشان می دهد که افزودن ویتامین D به رژیم غذایی با کالری محدود می تواند به افراد چاق دارای سطوح پایین ویتامین D ، کمک کند راحت تر وزن کم کنند.

شاید هنوز وقت آن نیست که ویتامین D را بعنوان یک ضد سرطان معرفی کنیم. اما مطالعات جدید نشان داده است که در افراد با سطوح بالای ویتامین D در خون خطر ابتلا به سرطان روده بزرگ کمتر است.

بیماری MS در مناطق دور از خط استوا شایع تر است. تا مدتها دانشمندان به وجود رابطه بین نور خورشید، سطح ویتامین D و بیماری ام اس که یک نوع اختلال سیستم ایمنی بدن است و در آن سلول های عصبی تخریب می شود، مشکوک بودند. در یکی از جدیدترین مطالعات صورت گرفته نشان داده شده است که یک نقص ژن نادری وجود دارد که منجر به سطوح پایین ویتامین D و افزایش خطر ابتلا به MS می شود. بجز این مطالعه، شواهد کافی دال بر نقش پیشگیری کننده ویتامین D در ابتلا به MS وجود ندارد.

کمبود ویتامین D در بدن نشانه خاصی ندارد و بیشتر افراد مبتلا به کمبود ویتامین D در خون، متوجه نشانه خاصی در خود نمی شوند. کمبود شدید این ویتامین در بزرگسالان موجب نرمی استخوان (osteomalacia) می شود. علائم آن درد استخوان و ماهیچه های ضعیف است. کمبود شدید این ویتامین در کودکان باعث نرمی استخوان و مشکلات اسکلتی و بروز نشانه های نرمی استخوان می شود. نرمی استخوان در ایالات متحده نادر است.

شیر مادر بهترین تغذیه برای نوزاد است اما مقدار ویتامین D آن زیاد نیست. شیرخواران روزانه ۴۰۰ واحد ویتامین D نیاز دارند تا زمانیکه از شیر مادر گرفته شوند و بتوانند از فرمول های غنی شده شیر به میزان حداقل ۱ لیتر در روز بخورند. با شروع سن ۱ سالگی، کودکانی که از شیرهای غنی شده استفاده می کنند نیازی به مکمل ویتامین D ندارند. مراقب باشید بیش از اندازه به کودک خود ویتامین D ندهید. دوز بالای ویتامکین D ممکن است باعث تهوع، استفراغ، از دست دادن اشتها، تشنگی بیش از حد، درد عضلانی یا عوارض جدی تر شود.

بیشتر کودکان و نوجوانان ویتامین D کافی از نوشیدن شیر بدست نمی آورند. بنابراین لازم است از مکمل های ویتامین D به مقدار ۴۰۰ تا ۶۰۰ واحد استفاده کنند. این مقدار اغلب در قرص های جویدنی مولتی ویتامین گنجانده شده است. کودکان مبتلا به بیماری های مزمن مثل فیبروز سیستیک ممکن است در خطر کمبود ویتامین D قرار داشته باشند. با پزشک کودک خود در مورد دریافت مقدار صحیح ویتامین D مشورت کنید.

شرکت های تبلیغاتی و رسانه ها اینچنین عنوان می کنند که ویتامین D از سرطان سینه و پروستات جلوگیری می کند. اما محققان هنوز شواهد کافی برای تایید این نظریه ندارند. و البته ویتامین D ممکن است خطر ابتلا به سرطان لوزالمعده را افزایش دهد. در حال حاضر محققین دانشگاه هاروارد در حال مطالعه ویتامین D و امگا-3 بر روی ۲۰۰۰۰ داوطلب هستند تا نتایج قطعی تری کسب کنند. در این میان وزن ایده آل، ورزش منظم و رژیم غذایی مناسب به پیشگیری از سرطان کمک قابل توجهی می کند.

ویتامین D به رشد و عملکرد مغز کمک می کند. مطالعه ای با نتایج امیدوار کننده در این ارتباط صورت گرفته که نشان می دهد سطح بالای ویتامین D قادر است نشانه های افسردگی خفیف را کاهش دهد. اما در مطالعات دیگر نتایج مختلفی به دست آمده است. بهترین گزینه آن است که با پزشک خود درباره اینکه آیا مصرف ویتامین D باعث از بین رفتن افسردگی می شود یا خیر، مشورت کنید.

کسانی که مایلند ویتامین D را از قرص های مکمل دریافت کنند، دو نوع قرص وجود دارد:( D2 (ergocalciferol نوعی که در غذاها وجود دارد و( D3 (cholecalciferol نوعی که از واکنش نور خورشید ساخته می شود. این دو نوع بطور متفاوت ساخته می شوند اما هر دو قادرند سطح ویتامین D خون فرد را بالا ببرند. بیشتر مولتی ویتامین ها حاوی ۴۰۰ واحد ویتامین D هستند. با پزشک خود مشورت کنید تا بهترین نوع قرص مکمل را برای شما تجویز کند.

محققان دریافتند که افراد پیر که به کمبود ویتامین D مبتلا هستند در آزمون های حافظه، توجه و استدلال در مقایسه با افرادی که ویتامین D خونشان در حد کفایت است، ضعیف تر عمل می کنند. در حال حاضر مطالعات بیشتری نیاز است که به طور قطعی مشخص کند مکمل های ویتامین D از زوال عقل جلوگیری می کنند و یا سرعت کند شدن ذهن را کاهش می دهند.

وقتی خورشید بر پوست برهنه و بدون پوشش می تابد، بدن ویتامین D خودش را می سازد. این منبع اصلی ویتامین D بدن است، اما برای بسیاری از افراد کافی نیست. افرادی که پوستی لطیف دارند ممکن است فقط ۵ تا ۱۰ دقیقه در یک روز آفتابی، آنهم هفته ای چند بار در مقابل آفتاب قرار بگیرند. در حالیکه ابری بودن هوا، نور کم خورشید در زمستان و استفاده از کرم های ضد آفتاب (برای جلوگیری از سرطان پوست مهم است) از رسیدن نور کافی به پوست جلوگیری می کنند. تولید ویتامین D از این راه در مسن سالان و افراد دارای پوست تیره کمتر است. محققان معتقدند بهتر است مردم برای دریافت کافی ویتامین D به غذاها و مکمل ها تکیه بیشتری داشته باشند.

حد مجاز روزانه دریافت ویتامین D در بزرگسالان تا سن ۷۰ سالگی، ۶۰۰ واحد می باشد. سنین بالاتر از ۷۱ سال باید ۸۰۰ واحد در روز دریافت کنند. بعضی محققین مقادیر بالاتری را پیشنهاد می کنند اگرچه مقادیر بالای این ویتامین می تواند به بدن فرد آسیب برساند. بر طبق یافته های محققین، مقادیر بالاتر از ۴۰۰۰ واحد در روز خطر آسیب را افزایش می دهد.