روغن درخت چای چیست و چه فواید درمانی دارد؟

روغن درخت چای از برگ های درخت چای گرفته شده است. درخت چای را نباید با گیاه متداول چای که برای درست کردن چای سیاه و سبز استفاده می شود، اشتباه گرفت.روغن درخت چای در عفونت هایی مثل آکنه، عفونت های قارچی ناخن (آنیکومیکوزیس)، شپش، گال، بیماری پای ورزشکاران (کچلی پا) و کرم حلقه ای به شکل موضعی بر روی پوست مورد استفاده قرار می گیرد.

«روغن درخت چای» از برگ های درخت چای گرفته شده است. این برگ ها متعلق به درخت همیشه سبز ملالوکا آلترنیفولیا است که اصالتا استرالیایی است. درخت چای را نباید با گیاه متداول چای که برای درست کردن چای سیاه و سبز استفاده می شود، اشتباه گرفت.
به گزارش «بهپو»، روغن درخت چای در عفونت هایی مثل آکنه، عفونت های قارچی ناخن (آنیکومیکوزیس)، شپش، گال، بیماری پای ورزشکاران (کچلی پا) و کرم حلقه ای به شکل موضعی بر روی پوست مورد استفاده قرار می گیرد. همچنین به عنوان یک ضدعفونی کننده موضعی برای بریدگی ها و خراشیدگی ها، سوختگی ها، جای نیش و گزیدگی حشرات، جوش ها، عفونت های واژینال، تبخال های تکرار شونده، دندان درد، عفونت دهان و بینی، گلودرد و برای عفونت گوش در گوش میانی و گوش خارجی استفاده می شود.
برخی افراد آن را برای درمان سرفه، گرفتگی برونش و التهابات ریه، به وان حمام اضافه می کنند.
محصولات متعددی از روغن درخت چای جهت مراقبت از بدن در بازار موجود است، مانند صابون، شامپو، خمیردندان، پماد لب، کرم موضعی (برای پوست) و اسانس.

کارکرد روغن درخت چای چیست؟

مواد شیمیایی در این روغن قارچ ها و باکتری ها را از بین می برد و واکنش های آلرژیک پوست را کاهش می دهد.

موارد مصرف روغن درخت چای

این ماده معمولا برای موارد زیر موثر است:

آکنه خفیف تا متوسط: به نظر می آید استعمال ژل 5 درصد روغن درخت چای برای درمان آکنه، به اندازه مصرف بنزوئیل پراکسید 5 درصد موثر است. روند درمان با روغن درخت چای نسبت به بنزوئیل پراکسید آهسته تر صورت می گیرد اما بنظر می رسد تحریک پوستی کمتری ایجاد کند. این روغن با مصرف روزانه دو بار، به مدت 45 روز، بسیاری از علائم آکنه و شدت آن را کاهش می دهد.
عفونت قارچی ناخن ها (انیکومیکوسیس): روزانه دو بار استعمال موضعی محلول 100 درصد روغن درخت چای به مدت شش ماه، می تواند عفونت قارچی شست پا را در 18 درصد افرادی که آن را مصرف نمودند درمان نماید. همچنین این ماده ظاهر ناخن و علائم آن را در 56 درصد بیماران پس از 3 ماه مصرف و در 60 درصد بیماران پس از 6 ماه مصرف، بهبود بخشید. به نظر می رسد این درمان با روغن درخت چای، با مصرف روزانه دو مرتبه محلول کلوتریمازول 1 درصد برابری می کند. محلول های رقیق تر این ماده آنچنان موثر به نظر نمی رسد. به عنوان مثال، دیده شده که مصرف روزانه سه مرتبه کرم 5 درصد روغن درخت چای به مدت دو ماه، تاثیری در بهبودی ندارد.
بیماری پای ورزشکاران: برای کاهش علائم این بیماری همچون پوسته پوسته شدن، التهاب، خارش و سوزش، استعمال موضعی کرم 10 درصد روغن درخت چای به اندازه درمان با کرم تولنافتات 1 درصد موثر است. با این وجود به نظر می رسد کرم 10 درصد روغن درخت چای برای درمان این عفونت موثر نیست. به این منظور یک محلول قوی روغن درخت چای (25 درصد یا 50 درصد) مورد نیاز است. مصرف محلول روغن درخت چای 25 یا 50 درصد، هم برای بهبود علائم و هم رفع کامل عفونت در حدود نصف افرادی که به مدت 4 هفته از آن استفاده کرده اند موثر واقع شده است.

با این حال بنظر می رسد استعمال محلول 25 درصد یا 50 درصد روغن درخت چای برای درمان عفونت به میزان داروهای کلوتریمازول یا تربینافین موثر نیست.
شواهد کمی برای درمان موارد زیر نیز گزارش شده است:

عفونت باکتریایی واژن
شوره سر
پلاک دندان
التهاب لثه (ژنژویت)
بوی بد دهان
همورویید
زخم های سرد (تبخال لب)
شپش
عفونت استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)
واکنش های آلرژیک پوستی به نیکل
کرم مهاجم مژه
عفونت مخمری دهان و حلق (برفک: به نام کاندیدیازیس دهان و حلق نیز شناخته می شود)
عفونت واژینال به نام کاندیدیاز واژینال
عفونت گوش
گال
کرم حلقه ای
پیشگیری از عفونت در بریدگی ها، خراش ها، سوختگی ها، نیش و گزیدگی حشرات و جوش ها
گلو درد
سرفه
درمان خلط
دیگر بیماری ها

برای اثبات کاربرد روغن درخت چای در موارد بالا نیاز به شواهد بیشتری هست.

عوارض جانبی و ایمنی مصرف روغن درخت چای

معمولا این روغن برای اکثر افرادی که آن را روی پوست خود می مالند، بی خطر است، اما گاهی می تواند موجب تورم و تحریکات پوستی شود. برای افراد مبتلا به آکنه گاهی اوقات موجب خشکی پوست، خارش، سوزش، التهاب و قرمزی می شود.
مصرف محصولاتی که دارای روغن درخت چای به همراه روغن اسطوخودوس هستند ممکن است برای پسران جوان نابالغ خطرناک باشد. این مواد دارای عوارض هورمونی است که موجب اختلال در هورمون های معمول بدن پسران می شود. در برخی موارد منجر به رشد نامعمول پستان در پسران با نام ژنیکوماستی می شود. بی خطری مصرف این مواد برای دختران جوان هنوز شناخته نشده است.
مصرف خوراکی این روغن به احتمال زیاد خطرناک است. روغن درخت چای را نخورید. به عنوان یک قانون هرگز عصاره های روغنی رقیق نشده را به صورت خوراکی مصرف نکنید تا دچار عوارض شدید احتمالی آن نشوید. مصرف خوراکی این روغن موجب گیجی، ناتوانی در راه رفتن، از دست دادن تعادل، بثورات جلدی و کما می شود.

هشدار های ویژه

در بارداری و شیر دهی: احتمالا مصرف پوستی این روغن بی خطر است اما مصرف خوراکی آن به احتمال زیاد خطرساز است. خوردن این روغن می تواند منجر به مسمومیت شود.

تداخل دارویی روغن درخت چای با چیست؟

در حال حاضر هیچ اطلاعاتی از تداخل دارویی این روغن نداریم.

دوز مصرفی روغن درخت چای

دوزهای مطرح شده در زیر در پژوهش های علمی مورد مطالعه قرار گرفته است:
مصرف پوستی

برای قارچ ناخن (آنیکومیکوسیس): محلول 100 درصدی روغن درخت چای به مدت شش ماه روزی دوبار.
برای بیماری پای ورزشکاران: محلول 25 درصدی یا 50 درصدی روغن درخت چای به مدت یک ماه، روزانه 2 بار مورد مصرف قرار گرفته است. همچنین کرم 10 درصدی آن به مدت یک ماه، روزانه دوبار استفاده شده است.
برای آکنه: ژل 5 درصدی روغن درخت چای هر روز

بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد

پاسخ به این نظر مرسی ثابتی فرا