تاثیر نوع تغذیه بر بیماری های روماتیسمی

رژیم و یا مکمل های غذایی که موجب درمان آرتروز شوند، وجود ندارند، اما تغییر در رژیم غذایی می تواند علائم آرتروز را بهبود بخشد.

رژیم و یا مکمل های غذایی که موجب درمان آرتروز شوند، وجود ندارند، اما تغییر در رژیم غذایی می تواند علائم آرتروز را بهبود بخشد. با این حال به دلیل آنکه افراد با هم متفاوت هستند و روماتیسم دارای انواع مختلفی است، رژیمی که برای یک نفر مناسب بوده، ممکن است برای فردی دیگر کارایی نداشته باشد.

بیشتر بخوانید: غذاهای ضد درد!

چرا رژیم غذایی مهم است؟

رژیم و یا مکمل های غذایی که موجب درمان آرتروز شوند، وجود ندارند، اما تغییر در رژیم غذایی می تواند علائم آرتروز را بهبود بخشد. با این حال به دلیل آنکه افراد با هم متفاوت هستند، و روماتیسم دارای انواع مختلفی است، رژیمی که برای یک نفر مناسب بوده، ممکن است برای فردی دیگر کارایی نداشته باشد. توجه به رژیم غذایی به دلایل زیر، سودمند می باشد:

اگر اضافه وزن دارید، کم کردن مقداری وزن سبب کاهش فشار به مفاصل می شود، و در نتیجه نیاز به استفاده از مسکن ها نخواهید داشت.
یک رژیم غذایی مناسب می تواند شما را از عوارض جانبی داروها محافظت کند.
رژیم غذایی مناسب می تواند شما را در مقابل بیماری های قلبی حفظ نماید.(گاهی اوقات بیماری های قلبی سبب پیچیدگی در انواع خاصی از آرتروزها می شوند.)

بیشتر بخوانید: کاهش درد و التهاب با غذاهای ضدالتهاب

تغییر رژیم غذایی چگونه به آرتروز کمک می کند؟

تحقیقات حاکی از این است که ارتباط زیادی بین آرتروز و رژیم غذایی وجود دارد. دو نمونه از مهم ترین آن ها عبارتند از:

آیا دارای وزن ایده آل هستید؟
آیا رژیم غذایی شما ویتامین و املاح معدنی مورد نیاز را به قدر کافی تامین می کند؟

اگر شما مبتلا به آرتروز هستید انجام اعمال زیر برای شما سودمند است:

رژیم غذایی تان را طوری تنظیم کنید که بیشترین جذب ویتامین، مواد معدنی، آنتی اکسیدان ها و دیگر مواد مغذی را تامین کند.
نوع چربی و روغن مصرفی تان را به صورتی تغییر دهید که شامل روغن ماهی، روغن زیتون و یا روغن کلزا باشد.
رژیم غذایی تان را مانند رژیم غذایی مدیترانه ای تنظیم کنید که مقادیر زیادی از میوه و سبزیجات را شامل شود.
به طور منظم ورزش کنید.

چرا باقی ماندن در وزنی ایده آل مهم می باشد؟

مهم ترین ارتباط میان رژیم غذایی و آرتروز وزن فرد می باشد. مخصوصا، پوکی استخوان ارتباط زیادی با چاقی دارد. اضافه وزن سبب ایجاد فشار در مفاصلی که وزن را متحمل می شوند نظیر کمر، زانواها، لگن، پاها و مچ پاها می شود. به دلیل بازه کاری مفاصل فشار وارده بر زانو هنگام راه رفتن 5 تا 6 برابر وزن بدن است. بنابراین حتی کاهش وزن جزئی می تواند سبب تفاوت زیادی در فشار وارده بر مفاصل گردد. چربی زیاد همچنین باعث بالارفتن ورم در بدن شده که می تواند در مفاصل ایجاد درد نماید. شواهد حاکی از آن است که رسیدن به وزنی متناسب، بطور مثال در آرتروز روماتوئیدی موجب کاهش ورم می گردد.

چگونه می توان با رژیم غذایی مطلوب وزن را کاهش داد؟

تنها راه کاهش وزن و ماندن در آن، تغییر در نحوه خوردن و میزان فعالیت بدنی است. باید با توجه به میزان غذای دریافتی و انرژی مصرفی، تناسب را رعایت نمایید. انرژی موجود در مواد غذایی با کالری بیان شده که به دلیل کوچک بودن آن، از واحد کیلو کالری استفاده می شود. اگر رژیم شما دارای کالری بیشتری نسبت به فعالیت بدنیتان باشد، شما دچار افزایش وزن خواهید شد. از طرفی اگر غذاهایی که مصرف می کنید کالری کمتری نسبت به فعالیت بدنیتان داشته باشد، بدنتان چربی های ذخیره شده در بافت ها را سوزانده و در نتیجه دچار کمبود وزن خواهید شد. در صورت ابتلا به آرتروز، احتمالا ورزش کردن همانند قبل برای شما دشوار خواهد بود، و در صورت سوزاندن کالری کمتر از حد لازم دچار اضافه وزن خواهید شد، مگر آنکه کالری ورودی به بدنتان را کاهش دهید. توجه به این نکته مهم است که تعادل میان مصرف انواع غذاها را حفظ نمایید. تا در صورت دریافت کالری کمتر از میزان لازم، دچار کمبود انواع مواد مغذی لازم برای بافت های بدنتان، نشوید.

کاهش دادن چربی ها

با مقایسه ای بین چربی ها با پروتئین و نشاسته در می یابیم که با وزن یکسان، چربی ها دارای دو برابر کالری می باشند، و اکثر افراد، بیشتر از حد لازم بدنشان از چربی ها استفاده می کنند. خوردن 30 گرم چربی کمتر در هر روز، موجب کاهش دریافت 270 کالری می شود. سه نوع چربی در مواد غذایی موجود است:

چربی های اشباع شده: این نوع چربی از حیوانات به دست می آید که در محصولات لبنی پر چرب، کیک ها، بیسکویت ها، چیپس( در صورت سرخ شدن با روغن های حیوانی)، برخی غذاهای آسیایی به خصوص آنهایی که با کره یا روغن خرما طبخ شده اند، وجود دارد.
چربی اشباع نشده تک واحدی: این چربی در روغن زیتون و روغن کلزا(کانولا)، یافت می شود . این ها روغن های مغذی هستند که باعث وخیم تر شدن التهابات در بدن نمی شوند. اگرچه این نوع روغن ها دارای کالری برابر با چربی های اشاع شده، می باشند.
چربی اشاع نشده چندتایی : این نوع چربی در ذرت و گل آفتابگردان موجود است. که دارای مقادیر زیادی چربی های اشباع نشده چندتایی امگا 6 می باشند و باعث التهاب در بدن می گردد. بنابراین میزان مصرف این نوع چربی ها را کاهش دهید.
اسیدهای چرب اشباع نشده چندتایی امگا 3 : مصرف این نوع روغن ها در رژیم غذایی مناسب بوده و در روغن کلزا، تخم مرغ، روغن ماهی و مکمل های ماهی، یافت می شود.

برای مصرف کمتر چربی می توان :

از خوردن چربی های نامرئی در غذاها نظیر بیسکویت ها، کیک ها، شکلات ها و اسنک ها، خودداری نمود. جدول مشخصات ترکیبات مواد غذایی را کنترل کنید.
تکه های کوچک تر گوشت را انتخاب کنید و هر گونه چربی اضافه را قبل از پخت و پز از روی گوشت پاک کنید.
از گوشت آبزیان و ماکیان بیشتر استفاده کنید.
از شیر کم چرب استفاده کنید.
از محصولات لبنی کم چرب نظیر ماست و پنیر کم چرب استفاده نمایید.
از روغن های کم چرب مانند روغن زیتون یا مارگارین سویا استفاده نمایید.
به جای سرخ کردن مواد غذایی، آن ها را کباب پز کنید.
اگر برای پخت و پز به روغن احتیاج دارید، مقدار کمی روغن زیتون استفاده کنید.(اگر قصد دارید که غذا را سرخ کنید، از روغن کلزا استفاده کنید، البته مراقب باشید که به روغن زیاد حرارت ندهید.)
از تنقلاتی استفاده کنید که دارای چربی کمی هستند مانند پف فیل ساده، میوه و سبزیجات. با مصرف تعداد کمی دانه ها و مغزها، چربی مفید به بدن شما می رسد، این در حالی است که آن ها سبب افزایش وزن نمی شوند.

کاهش دادن قند

قند فقط دارای کالری است و ارزش غذایی دیگری ندارد بنابراین می توان بدون از دست دادن مواد مغذی، قند را از رژیم غذایی حذف کرد. مصرف 30 گرم قند کمتر در هر روز سبب دریافت 120 کالری کمتر می شود. به جای استفاده از شکر و شیرین کننده های مصنوعی برای شیرین کردن غلات و پودینگ می توان از میوه های خشک شده مانند کشمش استفاده کرد، میوه های خشک شده دارای ویتامین و مواد معدنی هستند، البته میوه های خشک شده دارای کالری بالایی هستند.

میوه و سبزیجات بیشتری بخورید

سازمان بهداشت جهانی توصیه می کند که حداقل روزانه پنج وعده میوه و سبزیجات مصرف کنید. اینطوری می توان اطمینان داشت که بدن مواد مغذی مهم جهت سلامت ماندن و محافظت از بیماری ها را دریافت کرده است. آنتی اکسیدان موجود در مواد غذایی با از بین بردن مواد شیمیایی ملتهب کننده، از مفاصل محافظت می کند. با انتخاب سبزیجات و سالادها به سالم شدن وعده غذایی و دریافت کمتر کالری کمک کنید. میوه ها و سبزیجات منابع خوبی از فیبر هستند و با خوردن میوه و سبزیجات با رنگ های مختلف بدن شما ویتامین ها و مواد معدنی مختلف را جذب می کند.

ورزش منظم داشته باشید

ورزش نه تنها کالری هایی که امکان تبدیلشان به چربی هست را می سوزاند بلکه سبب افزایش استحکام و انعطاف پذیری می شود. البته افرادی که دچار آرتروز هستند، به سختی و با درد می توانند ورزش کنند بنابراین پیدا کردن راهی که با کمک آن بتوان به طور منظم ورزش کرد، مهم است.

ویتامین ها و مواد معدنی

به نظر می رسد ارتباط مستقیمی میان کمبود بعضی ویتامین ها و مواد معدنی و سرعت پیشرفت آرتروز وجود دارد. در زیر توضیحی از ویتامین ها و مواد معدنی و تاثیر کمبود آن ها در رژیم غذایی آورده شده است.

کلسیم

کلسیم برای حفظ سلامت استخوان ها ضروری است. کمبود کلسیم، خطر ابتلا به پوکی استخوان ، که به خصوص در زنان پس از یائسگی شایع است را افزایش می دهد. اکثر افرادی که مبتلا به آرتروز هستند در خطر پوکی استخوان هستند، به خصوص آن هایی که به مدت طولانی از استروئیدها استفاده می کنند. همچنین کمبود کلسیم در رژیم غذایی سبب افزایش خطر ابتلا به نرمی استخوان می شود.

بهترین منابع کلسیم عبارتند از :

محصولات لبنی مانند شیر، پنیر، ماست ( از نوع کم چرب )
انواع شیرهای غنی شده با کلسیم از سویا، برنج و جو
ماهی که با استخوان مصرف شود ( مانند ساردین )

اگر سن شما بیش از 60 سال است، دریافت روزانه 100 میلی گرم کلسیم به همراه ویتامین D به شما توصیه می شود. اگر محصولات لبنی یا مواد غنی شده با کلسیم را به مقدار زیاد نمی خورید، ممکن است به مکمل های کلسیم نیاز داشته باشید. پیشنهاد می شود که در این مورد با پزشک و یا با یک متخصص تغذیه مشورت کنید.

ویتامین D

بدن شما برای جذب کلسیم به ویتامین D نیاز دارد و شواهد نشان می دهند که پیشرفت آرتروز در افرادی که به میزان کافی دریافت ویتامین D ندارند سریع تر می باشد. هنگامی که پوست در مقابل نور آفتاب قرار می گیرد، بدن شروع به تولید ویتامین D می کند، بر این اساس کمبود خفیف ویتامینD در فصل زمستان بسیار شایع است. همچنین شما می توانید ویتامین D را از رژیم غذایی یا مکمل ها مانند روغن کبد ماهی دریافت کنید. اگر سن شما بیش از 60 سال و دارای پوستی تیره هستید و یا اگر به مقدار کافی در مقابل نور خورشید قرار نمی گیرید، با پزشکتان درباره اینکه آیا مکمل های ویتامین D برای شما می تواند مناسب باشد یا نه، مشورت کنید.

آهن

آهن در پیشگیری از کم خونی بسیار مهم می باشد و اکثر افرادی که مبتلا به آرتروز هستند، مشکل کم خونی هم دارند. داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAID)به درد و گرفتگی های ناشی از آرتروز کمک می کند، اما در بعضی افراد موجب خونریزی و زخم معده شده که نهایتا به کم خونی منجر می شود. دلیل اصلی دیگر کم خونی در آرتروز، کم خونی ناشی از بیماری های مزمن است، که اغلب با آرتروز روماتوئید و شرایط مشابه رخ می دهد و با مکمل های آهن بهبود نمی یابد. اگر شما کم خون هستید، پزشک می تواند درباره لزوم بیشتر مصرف بیشتر آهن شما را راهنمایی کند.

منابع غنی از آهن عبارتند از :
گوشت قرمز، ماهی های روغنی مانند ساردین، حبوبات مانند عدس و لوبیا، سبزیجات با رنگ سبز تیره مانند اسفناج، کلم پیچ و شاهی.
آهن اگر با ویتامین C مصرف شود، بدن آن را بهتر جذب می کند، بنابراین با وعده های غذایی، آبمیوه یا سبزیجات یا میوه میل کنید. با وعده های غذا چای ننوشید، این امر سبب کاهش جذب آهن می شود.

ویتامین C

دریافت کم ویتامین C ارتباط مستقیم با آرتروز دارد. اگر روزانه پنج وعده میوه و سبزی میل می کنید، نیازی به استفاده از مکمل ها ندارید.

سلنیوم

کمبود خفیف سلنیوم در انگلستان شایع است و به احتمال زیاد با پیشرفت سریع تر آرتروز ارتباط مسقیم دارد. غنی ترین منبع طبیعی سلنیوم آجیل برزیل است، اما گوشت و ماهی نیز حاوی مقداری سلنیوم هستند. سلنیوم اغلب در مکمل های آنتی اکسیدان موجود می باشد و شما می توانید از داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی آن را تهیه کنید.

مواد غذایی و مکمل های مفید

تحقیقات نشان داده است که برخی از غذاها و مکمل های غذایی بسته به نوع آرتروزی که افراد به آن مبتلا هستند، مفید می باشند. مشورت با یک متخصص تغذیه درباره رژیم غذایی می تواند سودمند باشد.

اسیدهای چرب امگا 3 برای بیماران روماتیسمی

اسیدهای چرب غیراشباع امگا 3 برای کمک به برخی از افراد مبتلا به انواع روماتیسم مانند آرتریت روماتوئید، آرتریت واکنشی، پزوریاسیس و اسپوندیلیت انکیلوزانت مفید می باشند.

کدام مواد را به عنوان اسیدهای چرب می شناسیم؟

روغن ها و چربی ها توسط دستگاه گوارش به اسیدهای چرب تبدیل می شوند. بدن می تواند بعضی از اسیدهای چرب را از ترکیبات دیگر بسازد اما بعضی از اسیدهای چرب هستند که بدن نمی تواند آن ها را تولید کند و باید از غذاها دریافت شوند، که به آن ها اسیدهای چرب ضروری (EFA) گفته می شود. این اسیدهای چرب به دو گروه اصلی تقسیم می شوند : امگا 3 و امگا 6
در هنگام فرآیند تورم و التهاب، موادی طبیعی با نام های پروستاگلندین ها و لکوترین ها تولید می شوند، بدن با استفاده از اسیدهای چرب سبب کاهش تولید مواد التهابی ذکر شده می گردد. اگر تعادل مناسبی در ارتباط با این مواد در بدن وجود داشته باشد می توان التهاب را کنترل کرد. اسیدهای چرب امگا 3 به ویژه آن هایی که به شکل زنجیر بلند EPA و DHA هستند که در روغن ماهی یافت می شوند، سودمندترین نوع اسید چرب برای روماتیسم می باشند. ممکن است که اسیدهای چرب که به شکل زنجیر کوتاه هستند در بدن به اسیدهای چرب به شکل زنجیر بلند تبدیل شوند اما آن ها به اندازه اسیدهای چرب امگا 3 مفید نیستند.

اسیدهای چرب امگا 3 :
به شکل زنجیر بلند (DHA, EPA) در ماهی های روغنی یافت می شوند مانند ساردین ها، ماهی آزاد، اسقومری و سالمون و به شکل زنجیر کوتاه (ALA) در روغن کلزا، روغن تخم کتان، روغن شاهدانه و گردو یافت می شوند.
اسیدهای چرب امگا 6 :
در روغن های آفتابگردان و ذرت یافت می شوند.

چطور می توان دریافت اسیدهای چرب را افزایش داد؟

تحقیقات نشان داده است که روزانه بدن حداقل 7/2 گرم (2700 میلی گرم) از اسیدهای چرب امگا 3 به شکل زنجیر بلند (DHA, EPA) نیاز دارد. خوردن ماهی های روغنی دو بار در هفته مناسب است. پیشنهاد می شود ماهی های روغنی را بیش از چهار بار در هفته نخورید، بنابراین ممکن است شما همچنین نیاز به خوردن مکمل داشته باشید. شما می توانید مکمل های غذایی را از فروشگاه های مواد غذایی و داروخانه ها با اشکال مایع یا کپسول تهیه کنید.

روغن های ماهی به آرامی عمل می کنند بنابراین به افرادی که مبتلا به روماتیسم هستند پیشنهاد می شود که حداقل به مدت سه ماه از آن ها استفاده کنند. تاکنون تحقیقات پاسخی به این سوال که آیا روغن های ماهی برای پوکی استح.ان مفید هستند یا نه، ارائه نکرده اند.

عوارض جانبی احتمالی اسیدهای چرب امگا 3

ممکن است بعضی از افراد با استفاده از دوزهای بالای روغن ماهی دچار ناراحتی های معده شده باشند، برای حل این مشکل می توان مقدار دوز مصرفی در یک روز را به دوزهای کوچک تر تقسیم کرد. اگر این مورد به کار نیامد، دوز کمتری استفاده کنید، بیشتر ماهی روغنی بخورید و یا ترکیبی از هر دو راه را امتحان کنید.
در تئوری، اسیدهای چرب غیر اشباع می توانند موادی مضر به نام رادیکال های آزاد در بدن تولید کنند. رادیکال آزاد به وسیله آنتی اکسیدان ها از بین می روند. ویتامین E به ویژه آن هایی که در روغن ماهی موجود می باشد، آنتی اکسیدانی موثر برای اسیدهای چرب امگا 3 است. اگر مقادیر زیادی از ماهی های روغنی می خورید شما باید مقدار زیادی میوه و سبزی تازه میل کنید همینطور غذاهایی با سطح ویتامین E مناسب که در زیر به چند نمونه از آن ها اشاره شده است برای شما لازم است.
تخم آفتابگردان، مغزها به ویژه بادام، آووکادو، اسفناج، غلات صبحانه ای که به آن ها ویتامین E اضافه شده است.
ترکیبات آماده ای از ویتامین های آنتی اکسیدان و مواد معدنی در داروخانه ها و فروشگاه های مواد غذایی در دسترس می باشد. اگر مکمل های روغن ماهی مصرف می کنید، نیازی به ویتامین E اضافی ندارید چون به این مکمل ها ویتامین D اضافه شده است.

مراقب روغن های کبد ماهی باشید

توجه به این نکته مهم است که روغن ماهی را با روغن کبد ماهی اشتباه نگیرید ( به طور مثال، روغن کبد ماهی روغنی و روغن کبد ماهی ). روغن های کبد ماهی حاوی اسیدهای چرب غیر اشباع امگا 3 به همراه ویتامین D (که به بدن در جذب کلسیم کمک می کنند) و ویتامین A هستند. اما مصرف روغن های کبد ماهی بیش از مقداری که به مبتلایان به پوکی استخوان توصیه شده است، به دلیل بالارفتن مقدار ویتامین A خطرناک می باشد. این مورد به ویژه برای زنان باردار یا زنانی که قصد بارداری دارند، بسیار مهم است چون ویتامین A می تواند به جنین آسیب برساند.
اگر خانمی باردار است یا قصد بارداری دارد، اصلا نباید روغن های کبد ماهی یا ویتامین A مصرف کند. این فرد فقط باید ویتامین های مخصوص دوره بارداری را مصرف کند تا از دریافت اضافی ویتامین A جلوگیری شود. دریافت ویتامین A برای بزرگسالان نباید بیش از 3000 میکروگرم به طور روزانه باشد. اگر شما جگر می خورید، به یاد داشته باشید که جگر منبعی غنی از ویتامین A است و باید به عنوان بخشی از ویتامین A دریافتی در طی روز مورد محاسبه قرار گیرد.
اگر قصد افزایش مصرف اسیدهای چرب امگا 3 را دارید، به شما پیشنهاد می کنیم به جای روغن کبد ماهی از روغن ماهی خالص استفاده کنید.

گلوکوزامین برای درمان آرتروز

بسیاری از افراد مبتلا به آرتروز، گلوکوزامین که در برخی اوقات با کندرویتین ترکیب شده است، استفاده می کنند. به طور طبیعی غضروف مفصل دارای گلوکوزامین و ترکیبات کندرویتین می باشد، و این طور تصور می شود که مصرف مکمل های این مواد طبیعی می تواند سبب بهبود غضروف های آسیب دیده شود. تحقیقات نشان داده است که سولفات گلوکوزامین سودمندتر از کلراید گلوکوزامین است. اگر قصد استفاده از گلوکوزامین را دارید مصرف 1500میلی گرم سولفات گلوکوزامین در یک روز به شما توصیه می شود. اگر بعد از سه ماه متوجه بهبود درد مفاصل خود شدید، استفاده از سولفات گلوکوزامین را ادامه دهید. به نظر نمی آید استفاده از گلوکوزامین با ترکیبات کندرویتین خیلی مفیدتر باشد.
گلوکوزامین را از داروخانه ها، فروشگاه های مواد غذایی و سایت های اینترنتی می توانید تهیه کنید.

عوارض جانبی احتمالی گلوکوزامین

به نکات زیر توجه کنید :

گلوکوزامین باعث افزایش سطح قند خون می شود، بنابراین اگر مبتلا به دیابت هستید قند خونتان را به طور مرتب کنترل کرده و اگر افزایش قند خون مشاهده شد، آن را به پزشکتان اطلاع دهید.
اگر وارفارین مصرف می کنید، ممکن است بر میزان غلظت خون تاثیر بگذارد، بنابراین به طور منظم خونتان را چک کرده و با پزشک خود مشورت کنید.
گلوکوزامین اغلب از صدف به دست می آید. اگر به صدف حساسیت دارید، غذا و سبزیجات فاقد انواع صدف بخورید.

آیا باید از خوردن بعضی غذاها خودداری کرد؟

بعضی افراد احساس می کنند که غذاهای خاصی برای آرتروز مضر می باشند که آن ها عبارتند از :
مرکبات مانند پرتقال، لیمو و گریپ فروت
سبزیجات خانواده صیفی جات شامل، سیب زمینی، گوجه فرنگی، فلفل و بادمجان
حذف این میوه ها و سبزیجات از رژیم غذایی به شما توصیه نمی شود، چون میوه ها و سبزیجات ذکر شده حاوی مواد مغذی ارزشمندی هستند. هیچ منبع علمی حذف میوه ها و سبزیجات ذکر شده را تایید نمی کند. در حقیقت آن ها غنی از آنتی اکسیدان ها هستند که می توانند سبب کاهش پیشرفت آرتروز شوند.

اثرات روزه داری در روماتیسم

روزه داری برای مدت کوتاه می تواند برای روماتیسم مفید باشد، اگرچه هنگامی که به رژیم غذایی معمول برگردید، علایم روماتیسمی هم بر می گردند. روزه داری به عنوان یک راه درمان برای آرتروز توصیه نمی شود. اگر تمایل دارید که روزه داری را امتحان کنید، فقط به مدت یک روز و تحت نظر پزشک متخصص، آن را انجام دهید.

نکاتی در ارتباط با حساسیت غذایی

بعضی از افراد به غذاهای خاصی مانند بادام زمینی حساسیت دارند. واکنش های حساسیتی بلافاصله پس از خوردن غذا رخ می دهند و هیچ گونه مدرکی مبنی بر اینکه واکنش های حساسیتی در پیشرفت یا درمان آرتروز موثر باشند، وجود ندارد. بعضی از افراد تحمل غذاهای خاصی را ندارند. علایم عدم تحمل غذا پس از خوردن غذا به آرامی بعد از ساعت ها یا حتی روزها شروع به پیشرفت می کنند. بنابراین تشخیص عدم تحمل غذایی بدون کمک متخصص دشوار است.
تنها راه برای تشخیص عدم تحمل غذایی این است که از یک رژیم غذایی حذفی پیروی کنید، به این ترتیب که یک نوع غذا را حداقل به مدت یک هفته از رژیم غذایی حذف کرده و اگر با اضافه کردن آن نوع غذا دچار واکنش حساسیتی شدید، غذایی که بدنتان به آن حساسیت دارد را شناسایی کرده اید. اگر آرتروز شما به حساسیت غذایی مربوط می شود به شدت علایم در طی چند روز توجه کنید. پیشنهاد می شود که از یک متخصص تغذیه برای حذف غذاهایی که به آن ها حساسیت دارید و کنترل مواد مغذی که بدن به آن ها نیاز دارد، کمک بگیرید.

آیا رژیم غذایی گیاه خواری یا وگان موثر است؟

برخی مطالعات نشان می دهند افرادی که گوشت قرمز به مقدار زیاد مصرف می کنند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به آرتروز التهابی هستند. و نشان داده شده است که رژیم غذایی گیاهی در دراز مدت برای بعضی افرادی که مبتلا به روماتیسم هستند، سودمند است. یک رژیم وگان که شامل گوشت، ماهی و دیگر فرآورده های حیوانی نباشد به دلیل اسیدهای چرب غیر اشباع موجود می تواند مناسب باشد. اگر شما از رژیم غذایی وگان پیروی می کنید مهمترین نکته این است که مواد غذایی مورد نیاز مخصوصا کلسیم، ویتامین B12، ویتامین D و سلنیوم به اندازه کافی به بدن برسد.
کلسیم در سبزیجات برگ سبز (مانند کلم، کلم پیچ، کلم بروکلی)، شاهی، لوبیا و نخود، و برخی از انواع آجیل، دانه ها و میوه های خشک موجود است. کلسیم اغلب به نان سفید و برخی از شیر سویا اضافه شده است.
ویتامین B12 نیز معمولا به شیر سویا اضافه شده است، و عصاره مخمر هم منبع خوب دیگری برای ویتامین B12 است. بسیاری از غذاهای وگان با ویتامین B12 غنی شده اند.
سلنیوم را می توان از آجیل برزیل به دست آورد و اغلب در مکمل های مولتی ویتامین موجود است.
ویتامین D در شیر سویا یا مارگارین گیاهی که به آن ویتامین D اضافه شده است، موجود است. ممکن است شما به مکمل نیاز داشته باشید، مکمل های وگان در دسترس هستند. قارچ ها دارای مقداری ویتامین D هستند اما ممکن است شما برای جذب بیشتر به منبع غنی تر گیاهی نیاز داشته باشید. دریافت 10 تا 25 میکروگرم ویتامین D را هدف خود قرار دهید، با توجه به اینکه آیا اغلب در معرض نور آفتاب قرار می گیرید یا نه.

غذاها و مکمل هایی که ممکن است به بهبود آرتروز کمک نکنند

بعضی افراد که مبتلا به آرتروز هستند تصور می کنند که سرکه و عسل برایشان مفید است، اما هیچ مدرک علمی برای اثبات این موضوع وجود ندارد. به هر حال دلیلی برای مصرف نکردن این غذاها وجود ندارد.
متیل سولفونیل متال (MSM) یک ماده حاوی گوگرد است که برای مشکلات گوناگون سلامت و بهداشت، از جمله آرتروز توصیه شده است. با این حال مدرکی مبتنی بر تاثیر متیل سولفونیل متال بر آرتروز وجود ندارد.
ستیل میریستولیت (CMO) ماده ای مومی شکل است که از گوشت گاو به دست می آید، برخی افراد معتقدند که این ماده به آرتروز می تواند کمک کند. شواهد علمی کمی صحت این امر را تایید کرده اند.

چگونه می توان با تغییر رژیم غذایی به نقرس کمک کرد؟

بعضی غذاها موادی تولید می کنند که نقرس را تشدید می کنند. این مورد در شرایطی به وجود می آید که سطح بالایی از اورات در بدن وجود داشته باشد. غذاهایی که حاوی مقادیر زیادی از پورین هستند سبب ساخته شدن اورات می شوند اما غذاهای دیگری وجود دارند که موجب این امر می شوند.

اگر شما مستعد به حملات نقرس هستید، بهترین تغییراتی که می توانید اعمال کنید عبارتند از :

وزن بدن را کاهش دهید.(اگر اضافه وزن دارید) با این کار می توان مقدار اورات در بدن را پایین آورد، البته کاهش وزن باید به تدریج صورت پذیرد. در واقع کاهش شدید وزن و یا روزه گرفتن سبب افزایش اورات در بدن می شود، چون سرعت تجزیه سلول ها در بدن افزایش می یابد.

الکل کمتر بنوشید، مصرف بیش از حد الکل اغلب با نقرس همراه است. اگر شما از نقرس رنج می برید نباید بیشتر از 1-2 واحد در روز الکل مصرف کنید. از خوردن شراب خودداری کنید.
نوشیدن آب به مقدار زیاد سبب دفع اورات (اسیداوریک) اضافی از بدن شده و از کریستالیزه شدن در مفاصل پیشگیری می کند. شما باید حداقل یک لیتر در طول یک روز یا اگر سنگ کلیه دارید حدود 5/3 لیتر مایعات غیر الکلی بنوشید.

نوشیدنی های شیرین و میوه های غنی از فروکتوز و آبمیوه ممکن است سبب افزایش خطر ابتلا به نقرس شوند. خوردن نوشیدنی های رژیمی اشکالی ندارد. حذف غذاهای غنی از پورین ممکن است به اندازه ای که در بالا گفته شد بیشترین تاثیر را بر نقرس نداشته باشد اما می تواند مفید باشد. سعی کنید مقدار پروتئین دریافتی از گوشت را کاهش دهید، به طور مثال با یک وعده کمتر خوردن گوشت و یا ماهی. این مقدار کمبود پروتئین را می توان با منابع دیگر پروتئین مانند لوبیا، تخم مرغ، حبوبات و محصولات لبنی کم چرب جبران کرد.

میوه های اسیدی تاثیری بر مقدار اورات نمی گذارند، و شواهدی وجود دارند که ثابت می کنند دریافت زیاد ویتامین D خطر ابتلا به حملات نقرس را کاهش می دهد. بنابراین توصیه می شود رژیم غذاییتان شامل میوه هایی مانند پرتقال و گریپ فروت باشد. شواهدی وجود دارد که نشان می دهند گیلاس هم مفید است، و نوشیدن روزانه یک لیوان شیر کم چرب از حملات نقرس جلوگیری می کند./

ورود به حساب کاربری