1500 بازدید
45 دیدگاه
سیاه‌سرفه، یک عفونت تنفسی حاد است که توسط بوردتلا پرتوزیس ایجاد می‌شود. اسم معمول این بیماری، از سرفه‌های صداداری که تنفس را دشوار کرده و به سیاه شدن فرد می‌انجامند، گرفته است.
امروزه، با آمار رو به رشد ابتلا به سیاه‌سرفه در نوجوانان و جوانان در بسیاری از کشورها نظیر آمریکا رو به رو هستیم. در کنارغیرمعمول بودن تظاهرات این بیماری در جمعیت بزرگسالان، درمان مناسب در این گروه سنی بسیار اهمیت دارد، زیرا خطر انتقال آن به کودکان و نوزادان را کاهش می‌دهد. درمان سیاه‌سرفه شامل استفاده از آنتی‌بیوتیک به‌ویژه از گروه ماکرولیدهاست.
سیاه‌سرفه، یک عفونت تنفسی حاد است که توسط بوردتلا پرتوزیس ایجاد می‌شود. اسم معمول این بیماری، از سرفه‌های صداداری که تنفس را دشوار کرده و به سیاه شدن فرد می‌انجامند، گرفته است. جالب است بدانید که طبق آمارهای جدید، بیش از نیمی از موارد ابتلا به عفونت را گروه بزرگسالان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. این در حالی است که بسیاری از موارد ابتلا به بیماری در بزرگسالان، به دلیل علائم بالینی متفاوت آن در مقایسه با گروه کودکان، تشخیص داده نشده و گزارش نمی شوند. در واقع گاه سرفه پایدار تنها علامت این بیماری در بزرگسالان است.
سیاه‌سرفه، یک عفونت تنفسی حاد است که توسط بوردتلا پرتوزیس ایجاد می‌شود. اسم معمول این بیماری، از سرفه‌های صداداری که تنفس را دشوار کرده و به سیاه شدن فرد می‌انجامند، گرفته است. جالب است بدانید که طبق آمارهای جدید، بیش از نیمی از موارد ابتلا به عفونت را گروه بزرگسالان و نوجوانان تشکیل می‌دهند. این در حالی است که بسیاری از موارد ابتلا به بیماری در بزرگسالان، به دلیل علائم بالینی متفاوت آن در مقایسه با گروه کودکان، تشخیص داده نشده و گزارش نمی شوند. در واقع گاه سرفه پایدار تنها علامت این بیماری در بزرگسالان است.
انتخاب مناسب‌ترین آنتی‌بیوتیک
درمان دارویی سیاه‌سرفه شامل آنتی‌بیوتیک‌هاست. درمان طی 3 هفته اول شروع علائم بالینی توصیه شده است. زمان تجویز آنتی‌بیوتیک، نقش مهمی در اثربخشی آن دارد. شروع آنتی‌بیوتیک در فاز اولیه بیماری-به‌ویژه طی 7 روز اول شروع علائم-می‌تواند از شدت علائم کم کند. همچنین، تجویز دیرهنگام آنتی‌بیوتیک، به‌ندرت در کاهش خطر انتقال بیماری موثر است.
لازم به یادآوری است که اغلب بیمارانی که برای درمان سیاه‌سرفه آنتی‌بیوتیک دریافت می‌کنند، تغییر چندانی در علائم بالینی خود مشاهده نخواهند کرد. هیچ شواهدی دال بر اینکه درمان آنتی‌بیوتیکی از مرگ و میر ناشی از این بیماری کم کند یا از بروز عوارض جدی آن نظیر پنومونی جلوگیری کند در دست نیست. فایده اصلی تجویز آنتی‌بیوتیک، کاهش خطر انتقال بیماری است.
آنتی‌بیوتیک‌های گروه ماکرولید، به‌عنوان درمان اصلی سیاه‌سرفه شناخته شده‌اند و 3 داروی اصلی این خانواده برای مبتلایان به سیاه‌سرفه، آزیترومایسین، اریترومایسین و کلاریترومایسین هستند. هر چند که اریترومایسین از قدیم به‌عنوان داروی انتخابی برای درمان سیاه‌سرفه مطرح بوده است، اما مصرف آن با بروز عوارض جانبی متعدد(بیش از همه عوارض گوارشی) همراه است. همچنین، نیاز به مصرف 4بار در روز آن برای مدت 14 روز دردسر دیگر بیماران است. برخلاف اریترومایسین، آزیترومایسین و کلاریترومایسین تحمل‌پذیری بهتری از سوی بیماران دارند و در عین حال اثربخشی آنها مشابه اریترومایسین است. آزیترومایسین روزانه برای مدت 5 روز و کلاریترومایسین، برای مدت 7 روز دوبار در روز مصرف می‌شود. شایع‌ترین عوارض ناخواسته ماکرولیدها عبارتند از تهوع، استفراغ و اسهال. اضافه کردن یک آنتی‌بیوتیک به رژیم درمانی بیماران، به معنای نیاز به توجه بیشتر به تداخلات دارویی است. اریترومایسین و کلاریترومایسین مهارکننده‌های قوی CYP3A4 هستند. بنابراین، با داروهای متعددی که از طریق این آنزیم متابولیزه می‌شوند، تداخل دارند و نیاز به مانیتورینگ بیمار یا تغییر دوز داروی مصرفی است. در بیمارانی که ناچار به مصرف چندین دارو هستند، آزیترومایسین انتخاب مناسب‌تری است زیرا تداخل دارویی نسبتا کمتری دارد. ماکرولیدها خطر نادر طولانی شدن قطعه QT را به همراه دارند و بنابراین در بیماران با QT طول کشیده توصیه نمی شوند. در بیماران با‌هایپوکالمی، هایپومنیزمی و تحت درمان با داروهای ضدآریتمی کلاس 1A یا III باید از تجویز ماکرولیدها پرهیز شود. در بیمارانی که به دلیل تداخلات دارویی یا به دلیل آلرژی نمی توانند از ماکرولیدها استفاده کنند، سولفامتوکسازول-تری متوپریم آلترناتیو خوبی است. سولفامتوکسازول-تری متوپریم با مهار تولید دی هیدروفولیک اسید عمل کرده و شایع‌ترین عارضه آن مشکلات گوارشی و سپس بثورات جلدی هستند.
انتخاب آنتی‌بیوتیک باید براساس اثربخشی، تحمل‌پذیری، ایمنی و تمایل بیمار انجام شود.
لازم به یادآوری است که اغلب بیمارانی که برای درمان سیاه‌سرفه آنتی‌بیوتیک دریافت می‌کنند، تغییر چندانی در علائم بالینی خود مشاهده نخواهند کرد. هیچ شواهدی دال بر اینکه درمان آنتی‌بیوتیکی از مرگ و میر ناشی از این بیماری کم کند یا از بروز عوارض جدی آن نظیر پنومونی جلوگیری کند در دست نیست. فایده اصلی تجویز آنتی‌بیوتیک، کاهش خطر انتقال بیماری است.
آنتی‌بیوتیک‌های گروه ماکرولید، به‌عنوان درمان اصلی سیاه‌سرفه شناخته شده‌اند و 3 داروی اصلی این خانواده برای مبتلایان به سیاه‌سرفه، آزیترومایسین، اریترومایسین و کلاریترومایسین هستند. هر چند که اریترومایسین از قدیم به‌عنوان داروی انتخابی برای درمان سیاه‌سرفه مطرح بوده است، اما مصرف آن با بروز عوارض جانبی متعدد(بیش از همه عوارض گوارشی) همراه است. همچنین، نیاز به مصرف 4بار در روز آن برای مدت 14 روز دردسر دیگر بیماران است. برخلاف اریترومایسین، آزیترومایسین و کلاریترومایسین تحمل‌پذیری بهتری از سوی بیماران دارند و در عین حال اثربخشی آنها مشابه اریترومایسین است. آزیترومایسین روزانه برای مدت 5 روز و کلاریترومایسین، برای مدت 7 روز دوبار در روز مصرف می‌شود. شایع‌ترین عوارض ناخواسته ماکرولیدها عبارتند از تهوع، استفراغ و اسهال. اضافه کردن یک آنتی‌بیوتیک به رژیم درمانی بیماران، به معنای نیاز به توجه بیشتر به تداخلات دارویی است. اریترومایسین و کلاریترومایسین مهارکننده‌های قوی CYP3A4 هستند. بنابراین، با داروهای متعددی که از طریق این آنزیم متابولیزه می‌شوند، تداخل دارند و نیاز به مانیتورینگ بیمار یا تغییر دوز داروی مصرفی است. در بیمارانی که ناچار به مصرف چندین دارو هستند، آزیترومایسین انتخاب مناسب‌تری است زیرا تداخل دارویی نسبتا کمتری دارد. ماکرولیدها خطر نادر طولانی شدن قطعه QT را به همراه دارند و بنابراین در بیماران با QT طول کشیده توصیه نمی شوند. در بیماران با‌هایپوکالمی، هایپومنیزمی و تحت درمان با داروهای ضدآریتمی کلاس 1A یا III باید از تجویز ماکرولیدها پرهیز شود. در بیمارانی که به دلیل تداخلات دارویی یا به دلیل آلرژی نمی توانند از ماکرولیدها استفاده کنند، سولفامتوکسازول-تری متوپریم آلترناتیو خوبی است. سولفامتوکسازول-تری متوپریم با مهار تولید دی هیدروفولیک اسید عمل کرده و شایع‌ترین عارضه آن مشکلات گوارشی و سپس بثورات جلدی هستند.
انتخاب آنتی‌بیوتیک باید براساس اثربخشی، تحمل‌پذیری، ایمنی و تمایل بیمار انجام شود.
پیشگیری پس از مواجهه
پس از ارزیابی نسبت فایده به ضرر درمان آنتی‌بیوتیکی در بیماران، درمان پیشگیرانه ممکن است طی 21 روز پس از مواجهه با یک فرد آلوده با بوردتلا پرتوزیس انتخاب شود. لازم به تاکید است که بیماران با ضعف سیستم ایمنی، یا بیمارانی که مشکلات مزمن ریوی دارند یا در تماس نزدیک با نوزادان هستند باید حتما درمان پیشگیرانه را دریافت کنند./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
