علایم اختلال کمبود توجه-بیش فعالی (ADHD) در کودکان

اختلال کمبود توجه - بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مزمن است که میلیون ها کودک در جهان درگیر آن هستند و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. ADHD ترکیبی از بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است.

اختلال کمبود توجه - بیش فعالی (ADHD) یک بیماری مزمن است که میلیون ها کودک در جهان درگیر آن هستند و اغلب تا بزرگسالی ادامه می یابد. ADHD ترکیبی از بی توجهی، بیش فعالی و رفتارهای تکانشی است.

کودکان مبتلا به ADHD همچنین ممکن است با اعتماد به نفس پایین، روابط آشفته و عملکرد ضعیف در مدرسه دست و پنجه نرم کنند. علائم گاهی با افزایش سن کاهش می یابد. با این حال، علائم ADHD در برخی افراد هرگز به طور کامل از بین نمی رود اما، آنها می توانند استراتژی هایی را برای موفقیت یاد بگیرند.

در حالی که درمان های موجود ADHD را درمان قطعی نمی کنند اما، می توانند کمک زیادی به کم کردن علائم کنند. درمان معمولاً شامل داروها و مداخلات رفتاری است. تشخیص زودهنگام و درمان می تواند تفاوت زیادی در نتیجه این بیماری و کیفیت زندگی بیمار ایجاد کند.

علائم اختلال کم توجهی در کودکان

ویژگی های اولیه ADHD شامل کم توجهی و رفتار بیش فعالی- تکانشی است. علائم ADHD قبل از 12 سالگی شروع می شود و در برخی از کودکان از 3 سالگی مشهود است. علائم ADHD می تواند خفیف، متوسط یا شدید باشد و ممکن است تا بزرگسالی ادامه یابد.

ADHD در مردان بیشتر از زنان رخ می دهد و رفتارها می تواند در پسران و دختران متفاوت باشد. برای مثال، پسرها ممکن است بیش فعال تر باشند و دختران ممکن است بیشتر بی توجه باشند.

سه نوع ADHD داریم:

1- عمدتاً کم توجه: اکثر علائم تحت کم توجهی قرار می گیرند.

2- عمدتا بیش فعال / تکانشی: اکثر علائم بیش فعال و تکانشی هستند.

3- ترکیبی: ترکیبی از علائم کم توجهی و علائم بیش فعال / تکانشی است.

الگوی کمبود توجه

کودکی که الگوی کم توجهی نشان می دهد اغلب ممکن است:

● در انجام تکالیف مدرسه به دقت به جزئیات توجه نکد یا اشتباهات بی دقتی انجام دهد

● در تمرکز روی کارها یا بازی مشکل دارد

● به نظر می رسد که گوش نمی دهد، حتی زمانی که مستقیماً با او صحبت می شود

● در پیروی از دستورالعمل ها مشکل دارد و در تکمیل تکالیف مدرسه یا کارهای خانه شکست می خورد

● در سازماندهی کارها و فعالیت ها مشکل دارد

● از انجام کارهایی که نیاز به تلاش ذهنی متمرکز دارند، مثل تکالیف مدرسه، اجتناب می کند

● وسایل مورد نیاز برای انجام کارها یا فعالیت هایش را گم می کند، به عنوان مثال، اسباب بازی، دفتر و کتاب، خودکار و مداد

● فعالیت های روزانه و روزمره‌اش را به راحتی فراموش می کند.

الگوی بیش فعالی و تکانشگری

کودکی که الگویی از علائم بیش فعالی و تکانشی را نشان می دهد اغلب ممکن است:

● بی قرار است و با دست یا پاهایش ضربه می زند یا روی صندلی تکان می خورد

● برای نشستن در کلاس درس یا موقعیت های دیگر مشکل دارند

● مدام در حرکت هستند

● در موقعیت هایی که مناسب نیست می دوند یا بالا می روند

● در بازی کردن یا انجام یک فعالیت بی سر و صدا مشکل دارند

● زیاد حرف می زنند

● پاسخ سوالات را نسنجیده می دهند و حرف سؤال‌کننده را قطع می کنند

● نمی توانند برای رسیدن نوبتشان صبر کنند

● مکالمات، بازی ها یا فعالیت های دیگران را قطع یا دخالت می کنند

رفتار رشدی معمولی در مقابل ADHD

بیش فعالی یا رفتارهای تکانشی در یک بازه زمانی در اکثر کودکان سالم مشاهده می شود. در کودکان پیش دبستانی طبیعی است که دامنه توجه کوتاهی دارند و نمی توانند برای مدت طولانی به یک فعالیت پایبند باشند. حتی در کودکان بزرگتر و نوجوانان، دامنه توجه اغلب به میزان علاقه آنها بستگی دارد.

در مورد بیش فعالی هم همینطور است. کودکان خردسال به طور طبیعی پرانرژی هستند. علاوه بر این، برخی از کودکان به طور طبیعی سطح فعالیت بالاتری نسبت به سایرین دارند. هرگز نباید کودکان را فقط به این دلیل که با دوستان یا خواهر و برادر خود متفاوت هستند در زمره مبتلایان ADHD طبقه بندی کرد.

کودکانی که در مدرسه مشکل دارند اما در خانه یا با دوستانشان به خوبی کنار می آیند، احتمالاً با چیزی غیر از ADHD دست و پنجه نرم می کنند. همین امر در مورد کودکانی که در خانه بیش فعال یا بی توجه هستند، اما امور مدرسه و دوستی آنها تحت تاثیر قرار نمی گیرد، صدق می کند./