پسوریازیس ممکن است به درمان خاصی مقاوم باشد. همچنین خطر اثرات جانبی درمان دارویی ممکن است در نتیجه استفاده طولانی و مداوم، زیاد شود. برخی پزشکان برای پیشگیری از این مشکلات، هر 6 تا 24 ماه در درمان چرخش می دهند. با اینحال اگر درمان شما خوب پاسخ داده، ممکن است پزشکتان نیازی به چرخش درمان نبیند.

در این تصویر شما عارضه پوستی ناشی از پسوریازیس را قبل و بعد زا لیزر درمانی مشاهده می کنید. در لیزر درمانی پزشک پسوریازیس را با پرتو متمرکز نور، هدف قرار می دهد. این روش در معرض قرار گرفتن پوست در مقابل اشعه ماورای بنفش را به حداقل می رساند. پس از یک دوره درمان در طول 4 تا 5 هفته، عوارض پسوریازیس کاهش می یابد و رو به بهبودی می گذارد. این درمان برای اکثر مبتلایان، بدون درد است.

پمادها و لوسیون های غلیظ که دارای نرم کننده هستند به نرم شدن و تسکین پوست های خشک، کمک می کنند. این ترکیبات نیازی به نسخه پزشک ندارند. پزشک همچنین ممکن است درمان های موضعی تجویز کند که با تار، کورتیکواستروئید ها، ترکیبات ویتامین D یا رتینوئیدها ساخته شده است. در پسوریازیس های شدیدتر پزشکان به سمت درمان های قوی تری می روند که البته ممکن است همراه با عوارض جانبی نیز باشد.

خوابیدن، لباس پوشیدن، حرکت و هر فعالیت روزانه دیگری می تواند برای مبتلایان به پسوریازیس مشکل باشد. خارش شدید ضایعات پوستی برای مبتلایان گاهی ناتوان کننده و دیوانه کننده است. گاهی پلاکها دردناک شده و مانع از انجام کارهای روزانه ای می شود که بیمار از آنها لذت می برد. همچنین تاثیر پسوریازیس بر فعالیت های روزانه نقش مهمی در تعیین شدت بیماری نقش دارد.

گاهی ضایعات پوستی پر از چرک و در سطح بدن گسترده می شوند که به آنها پوسچول یا چرکدانه می گویند و می توانند بر روی پلاک های پسوریازیس تشکیل شوند. این حالت معمولا زمانی رخ می دهد که بیمار مصرف کورتیکواستروئیدها را به اتمام می رساند، به یک عفونت دچار می شود یا باردار می گردد. یکی از اشکال پسوریازیس پوسچولار، Von Zumbusch است که به شکل ناگهانی اتفاق می افتد. اگر همراه با این ضایعات پوستی، تب، لرز یا از دست دادن آب بدن هم داشتید، فورا به پزشک مراجعه کنید.

داروهای بیولوژیک سلولها و پروتئین های خاصی از سیستم ایمنی بدن را هدف قرار می دهند که در ایجاد التهاب نقش دارند. بعضی داروهای بیولوژیک به صورت تزریقی هستند و برخی بصورت تزریق وریدی. این داروها برای درمان پسوریازیس متوسط تا شدید تجویز می شوند. در برخی موارد درمان با این داروها به دستیابی بهبودی فرد کمک می کند. با اینحال از اثرات جانبی این داروها نباید غافل بود، از جمله عفونت.

ناخن های ترک خورده و پوسته پوسته شده در پسوریازیس بخصوص نوع شدید آن شایع است. ناخن ها به رنگ زرد درآمده و از بستر جدا می شوند. در بعضی موارد زیر ناخن، پوست تشکیل می شود. پسوریازیس ناخن همچنین می تواند باعث چاله های کوچک در ناخن ها بعلاوه تغییر رنگ شفاف و زرد-قرمز که به یک قطره روغن زیر ناخن شباهت دارد، شود.

کودکان و جوانان شانس بیشتری برای ابتلا به این نوع پسوریازیس دارند. نقاط قرمز کوچک به اندازه و شکل قطرات باران نقاط زیادی از بدن را می پوشانند. زخم ها بطور ناگهانی بر روی تنه، بازوها و پوست سر ایجاد می شود. عفونت استرپی گلو، التهاب لوزه ها، سرماخوردگی و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی ممکن است شیوع بیماری را تشدید کند.

در حال حاضر درمانی برای این بیماری وجود ندارد و بیماران تنها می توانند از داروهای موجود جهت تسکین و تخفیف علایم بیماری استفاده کنند. خبر خوب اینکه با وجود درمان های در دسترس، حتی کسانی که به پسوریازیس شدید مبتلا هستند می توانند در طول دوره عود بیماری و در 85 تا 90 درصد موارد تسکین پیدا کنند. برای مشاهده درمان های موجود بر روی اسلاید بعدی کلیک کنید.

در بیماری پسوریازیس، سلول های پوست به سرعت در حال تکثیر شدن هستند – تا 10 برابر سریعتر از حد نرمال. تجمع سلول های مرده پوستی باعث تشکیل پلاک های خشک، پوسته پوسته و خارش دار می شود. اینکه میزان قرمزی، ضخامت و پوسته پوسته بودن ضایعات پوستی چقدر است در قضاوت پزشک در تعیین شدت بیماری، نقش مهمی دارد. در پسوریازیس شدید، امکان ترک خوردن و خونریزی ضایعات نیز وجود دارد.

پسوریازیس معکوس براق و نرم است بدون پوسته های نقره ای رنگ. این نوع پسوریازیس معمولا در نقاطی مثل زیر بغل و زیر پستان ها و در چین های پوستی کشاله ران، نواحی تناسلی و باسن ها دیده می شود. پسوریازیس معکوس در افرادی چاق که دارای وزن بالا و چین های پوستی عمیق اند، مشکلات بیشتری را به همراه دراد. عرق کردن و مالیده شدن پوست به هم وضعیت بیمار را وخیم تر می کند.

برای افزایش کیفیت زندگی، بسیار مهم است که بیمار تحت درمان قرار گیرد. علاوه بر درد و خارش، پسوریازیس باعث جلب توجه و سوالات ناخواسته دیگران می شود. بعضی بیماران از اجتماع فاصله می گیرند. در یک مطالعه مشخص شد نزدیک به 24 درصد از مبتلایان به پسوریازیساز افسردگی رنج می برند. به دنبال راه هایی باشید تا با افسردگی، عصبانیت و استرس کنار بیایید، چرا که این قسمت مهمی از درمان را تشکیل می دهد. بخصوص که استرس باعث تشدید عود بیماری می گردد./

پزشکان هنوز به طور قطع نمی دانند چرا، اما آرنج ها و زانوها از شایع ترین قسمت های بدن در بروز پلاک هستند. اگرچه علت پسوریازیس ناشناخته است، اما عوامل ژنتیکی، فاکتورهای محیطی و مشکلات سیستم ایمنی در بروز آن دخیل است. تماس با مواد محرک پوستی مثل فلزات یا عطر، می تواند باعث شعله ور شدن علائم بیماری شود.

پسوریازیس می تواند باعث پوسته پوسته شدن پوست سر و درخشندگی نقره ای شود. پوسته های خشک ضخیم یا پودری سفید نیز شایع است. در حدود نیمی از مبتلایان به پسوریازیس، علائم اسکالپ را نشان می دهند. شامپوهای بدون نسخه که دارای کتوکونازول، تار، پریتیون روی، سولفید سلنیم یا اسید سالیسیلیک هستند، در درمان کمک می کنند.اگر با این شامپوها بهبود حاصل نشده، به پزشک خود مراجعه کنید.

بیماری پسوریازیس باعث بروز نقاط خشک، قرمز و پوسته پوسته بر روی پوست می شود که به آن پلاکهای پزوریاتیک می گویند. این ضایعات پوستی می تواند در هر جای بدن دیده شود، از جمله صورت، پوست سر و موها. پلاک ها ایجاد خارش می کنند و ممکن است دردناک باشند. در حدود 90 درصد از مبتلایان به پزوریاسیس، پلاک پزوریاسیس دارند.

چرکدانه های اندازه مداد پاک کن بر روی قطعات گوشتی دست ها یا پاها نیز می تواند تشکیل شود. آنها شروع به زرد شدن، سپس قهوه ای شدن، پوست انداختن، کوچک شدن و محو شدن می کنند. این نوع پسوریازیس می تواند به تنهایی یا به همراه دیگر اشکال بروز پیدا کند. پسوریازیس دست یا پا اغلب بعنوان درجه شدید مورد توجه است زیرا دردناک و ناتوان کننده است.

فلس ها و پوسته ها در بیرون گوش و کانال گوش خارجی تشکیل می شوند. از دست دادن موقت شنوایی از اثرات این ضایعات است. برای خارج کردن ضایعات و پیشگیری از آسیب پرده صماخ، به پزشک مراجعه کنید. قطره ها و پمادهایی هست که پزشک تجویز می کند و در درمان پسوریازیس گوش کمک کننده است.

این داروها پاسخ سیستم ایمنی به کنترل رشد سلول های پوست و عود بیماری را تعدیل می کنند. این داروها زمانی استفاده می وند که درمان های دیگر کارگر نبوده است. داروهای متداول در این گروه شامل متوترکسات، رتینوئید (ویتامین A)، سیکلوسپورین و هیدروکسی اوره است. این داروها دارای اثرات جانبی جدی هستند و نیاز به نظارت دقیق پزشک در دوران مصرف دارند.

وقتی پسوریازیس شدید باشد بر روی مناطق وسیعی از بدن رشد کرده و گسترش پیدا می کند. پزشکان با توجه به اینکه پسوریازیس چقدر از بدن بیمار را پوشانده، شدت آن را بیان می کنند. شدید: بیش از 10 درصد از بدن متوسط: از 3 تا 10 درصد خفیف: کمتر از 3 درصد

در این روش درمانی، پوست در معرض نور ماورای بنفش A یا B قرار می گیرد تا سرعت رشد بالای سلول های پوستی کاهش یابد. نوع نور به این بستگی دارد که کدام قسمت از بدن و با چه شدتی در معرض پسوریازیس قرار گرفته است. درمانها بصورت هفتگی و تا جایی دنبال می شود که پسوریازیس رو به بهبودی می رود و پس از آن درمان به صورت گاه به گاه و جهت حفظ شرایط موجود بیمار، تکرار می گردد. البته قرار گرفتن در برابر اشعه فرابنفش حطراتی چون سرطان پوست را به همراه دارد.