اکسیر شفابخش گل محمدی، آرام بخش دردها

گل محمدی که بومی ایران است از دیرباز بعنوان دارویی گیاهی مورد توجه بوده است. بقراط حکیم آن را برای دردهای معده، روده، گوش درد، دندان درد و ترمیم زخم تجویز می کرد. تولید گلاب به روش فعلی با قدمتی هزار ساله به شیخ الرییس ابوعلی سینا حکیم بزرگ ایرانی منسوب است. شیخ الرییس گلاب را قابض دانسته و شربت آن را برای نارسایی کبد و صفرا تجویز می کرد.

«گل محمدی» -Rosa damascena- گونه خاصی از گل سرخ بوده و گیاهی درختچه ای، چند ساله متعلق به تیره گل سرخ است. زیستنگاه گل محمدی ایران است و گفته می شود بعد از حمله اسکندر مقدونی این گیاه از ایران به مقدونیه و بلغارستان رفته و در آنجا کشت شده است. گل محمدی ایران به دلیل آب و هوای خشک و سرد مناطقی که کشت می شود، معمولاً فاقد آفات بوده و در تولید آن از سموم و آفت کش استفاده نمی شود و از این رو دارای کیفیت بسیار خوبی است.

خواص دارویی گل محمدی

علاوه بر عطر استثنایی این گیاه ارزشمند، خواص دارویی آن هم از دیرباز شناخته شده بود. بقراط حکیم آن را برای دردهای معده، روده، گوش درد، دندان درد و ترمیم زخم تجویز می کرد. عصاره گلبرگ آن برای زخم های دهان، سردرد، گلودرد و به عنوان تب بر و همچنین در رفع بی خوابی و درمان استفراغ استفاده می شد.
تولید گلاب به روش فعلی با قدمتی هزار ساله به شیخ الرییس ابوعلی سینا حکیم بزرگ ایرانی منسوب است. شیخ الرییس گلاب را قابض دانسته و شربت آن را برای نارسایی کبد و صفرا تجویز می کرد.
عنبرگل به عنوان یکی از فرآورده های صنعت گلابگیری، مایع سیاهی است که در پایان عملیات تقطیر همراه با تفاله گل ها در دیگ به جای می ماند و برای درمان دردهای عضلانی موثر است.
اسانس گل محمدی از پیچیده ترین فرآورده های معطر است که در آن حدود 500 ترکیب وجود دارد و هنوز بسیاری از ترکیبات آن شناسایی نشده است، به همین دلیل رعایت اصول برداشت و استخراج اسانس و گلاب در گل محمدی از اهمیت ویژه ای برخوردار است چرا که در غیر اینصورت بسیاری از ترکیبات ارزشمند آن در معرض تخریب قرار می گیرند.
گل سرخ درعین قابض بودن، خاصیت مسهلی و نرم کنندگی هم دارد و ضد یبوست است؛ برطرف‌کننده نفخ معده و به طور کلی بادها و رطوبت و تقویت کننده و برطرف کننده ناراحتی‌های ریه، کلیه و تپش شدید قلب است. علاوه بر آن برای رفع گرمازدگی هم موثر است.

امروزه در اکثر منابع علمی از گلها و اسانس گل محمدی به عنوان دارو یاد می شود و خواص درمانی آن مورد تأکید قرار می گیرد.
افشره گل محمدی عمدتاً به عنوان نشاط آور، ضد افسردگی، ضد فشارهای عصبی و ضد استرس مصرف می شود. فلاونوییدها و ترپن‌های موجود در گلبرگ‌های این گیاه، برای درمان افسردگی مفید است؛ به همین دلیل در مجالس ختم استفاده از گلاب برای مصیبت دیدگان مرسوم است. همچنین استفاده از گل محمدی در رفع ناتوانی های جنسی هم موثر است، بویژه اینکه غالباً منشاء این بیماری به مشکلات عصبی و افسردگی مربوط می شود.
علاوه بر آن گل محمدی تقویت کننده قلب است. استفاده از گل محمدی موجب کاهش التهاب می شود و از این رو می تواند به عنوان مسکن بویژه در دردهای مفصلی استفاده شود.

گل محمدی در فرآورده های بهداشتی

استفاده از فرآورده های گل محمدی برای مصارف بهداشتی به زمان های دور باز می گردد، چرا که علاوه بر عطر بی نظیر آن، خواص این گیاه در مرطوب کنندگی پوست، رفع چروک های صورت و درمان التهاب های پوستی بویژه در پوستهای حساس و لطیف -مانند پوست نوزادان- همواره مورد توجه بوده است.
امروزه هم در صنایع بهداشتی بویژه در تولید صابون، لوسیون های پاک کننده پوست، کرم ها و لوسیون های مرطوب کننده از گلاب و اسانس طبیعی این گل استفاده می شود. ولی مهمترین استفاده از اسانس گل محمدی و گلاب در صنایع عطر سازی است بطوریکه اسانس این گیاه در فرمولاسیون عطرهای بسیار معروف و پرفروش دنیا بکار می رود.
غنچه گل محمدی در آب وان حمام و عصاره آن به عنوان نرم کننده و عطر دهنده مو بکار می رود و علاوه بر آن برای مصارف تزیینی هم کاربرد دارد.
برای تهیه یک نوشیدنی آرام بخش و معطر، یک قاشق غذاخوری گلبرگ گل سرخ را همراه با یک قاشق چای خوری چای سبز یا سیاه، دم می‌کنند./