چگونگی برقراری رابطه سالم جنسی در مبتلایان به ایدز

داشتن رابطه جنسی ایمن یکی از بزرگ ترین نگرانی های مبتلایان به ویروس «HIV» است. هرچه اطلاعات بیشتری درباره بیماری «ایدز»، راه های پیشگیری، انتقال و درمان آن داشته باشید ترس کمتری از این بیماری خواهید داشت و رابطه شما با همسرتان بهتر خواهد شد.

داشتن رابطه جنسی ایمن یکی از بزرگ ترین نگرانی های مبتلایان به ویروس «HIV» است.
به گزارش «بهپو»، هرچه اطلاعات بیشتری درباره بیماری «ایدز»، راه های پیشگیری، انتقال و درمان آن داشته باشید ترس کمتری از این بیماری خواهید داشت و رابطه شما با همسرتان بهتر خواهد شد.

رابطه جنسی سالم

در اکثر مواقع بوسه بی خطر است، زیرا ویروس «HIV» در بزاق دهان وجود ندارد. اگر یکی از دو نفر زن یا شوهر دچار زخم یا بریدگی روی دهان باشد خطر کمی در انتقال ویروس ایدز وجود دارد. احتمال اینکه بوسه فرانسوی ایدز را منتقل کند وجود دارد اما این احتمال بسیار ضعیف است.
ارتباط هایی مانند در آغوش گرفتن یا نوازش کردن هم بی خطر هستند.
«رابطه جنسی» محافظت نشده شایع ترین راه انتقال ویروس است. کاندوم های زنانه و مردانه به طور قابل توجهی خطر انتقال ویروس «HIV» را افزایش می دهند. اگر هر دو مبتلا به «HIV» باشید باز هم نیاز به استفاده از محافظ دارید. ممکن است نوع متفاوتی از ویروس «HIV» را از همسرتان دریافت کنید که بیماری شما را وخیم تر کند یا احتیاج به تغییر دارو پیدا کنید. حتی در صورت آمیزش دهانی نیز باید از «کاندوم» یا محافظ دهانی استفاده کنید.
ویروس «HIV» تنها در برخی از مایعات بدن -خون، منی و ترشحات واژنی و مقعدی- وجود دارد. برای اینکه فردی مبتلا به «HIV» شود باید این مایعات به بدن او وارد شود که معمولا از طریق بریدگی یا غشای مخاطی صورت می گیرد. بنابراین می توانید به راحتی رابطه جنسی داشته باشید و از دست یا بدنتان استفاده کنید اما مراقب باشید که این مایعات به کجا می روند.
افرادی که موازین اخلاقی را رعایت نمی کنند، کسانی که دچار «بیماری های مقاربتی» دیگری هستند یا از مواد مخدر تزریقی استفاده می کنند بیشتر در معرض ابتلا به «HIV» هستند.

بیشتر بخوانید: پاسخ به سوالات شما درباره ایدز

آیا «HIV» از طریق آمیزش دهانی منتقل می شود؟

بله، البته خطر آن به مراتب کمتر از آمیزش واژینال و یا مقعدی است. آمیزش دهانی در دو حالت ممکن است اتفاق افتد. در حالت اول فاعل مرد است. چون «HIV» در بسیاری از مایعات بدن از جمله منی وجود دارد آمیزش دهانی بدون انزال هم می تواند برای فرد مفعول خطرناک باشد. در حالت دوم ناحیه تناسلی زن به وسیله دهان تحریک می شود و چون «HIV» در مایعات ترشح شده از واژن زن که نقش نرم کنندگی دارند وجود دارد ویروس منتقل خواهد شد. البته احتمال آن از حالت قبل کمتر است. همچنین زنی که این عمل رویش انجام می شود احتمال آن که ویروس از دهان طرف مقابل به او سرایت کند بسیار کم است.

درمان، پیشگیری مناسبی است

یکی از مهم ترین راه های حفاظت خود و همسرتان رها نکردن روند درمان «HIV» است. درمان های ضد رتروویروس –ART- امکان تکثیر ویروس را سخت می کند. داروهای ضد رتروویروس قادرند آن چنان میزان ویروس «HIV» را کم کنند که در آزمایش قابل تشخیص نباشد.
اگر سطح ویروس کمتر از میزانی باشد که در آزمایش نشان داده می شود، تحقیقات می گویند امکان انتقال ویروس «HIV» به دیگران کم یا صفر می شود. اما اکتفای تنها به درمان یا استفاده نکردن از وسایل محافظ، کار عاقلانه ای نیست.
همیشه به بیماران گفته می شود از چند روش محافظتی استفاده کنند، مثلا درمان به همراه «کاندوم». زیرا هیچ کدام از روش های محافظتی 100 درصد کامل نیست اما ترکیب چند روش با هم می تواند آن را تقویت کند.

PEP و PrEP

در سالهای اخیر پیشرفت های زیادی در زمینه درمان ایدز صورت گرفته و همین باعث آشتی زوج هایی شده که یکی از آنها «HIV» مثبت است. بیمارانی که «HIV» آنها بشدت تحت کنترل است و درمان ضد رتروویروسی دریافت می کنند معمولا سطح کمتری از ویروس «HIV» در خون و مایعات بدنشان وجود دارد. بنابراین شانس انتقال ویروس به دیگران در آنها پایین می آید. براساس دستورالعمل CDC کسانی که بار ویروسی شان غیرقابل تشخیص باقی می ماند -سطح ویروس «HIV» در خون کمتر از مقداری است که با تکنولوژی های موجود قابل شناسایی باشد- عملا شانسی برای آلوده کردن دیگران از طریق رابطه جنسی ندارند.
در شرایط اورژانس برای کسانی که رابطه جنسی پرخطری -مثلا رابطه جنسی دهانی با مردی که «HIV» مثبت است یا پاره شدن کاندوم حین رابطه- داشته اند درمانی به نام پروفیلاکسی پس از مواجهه -post-exposure prophylaxis- یا PEP وجود دارد. ممکن است نیاز باشد به مدت 28 روز از داروهای ضد رتروویروس استفاده کنید تا از آلوده شدن پیشگیری کنید. این درمان معمولا موثر است اما باید تا 72 ساعت –یا زودتر- پس از تماس آن را شروع کنید.
افرادی که در خطر بالای ابتلا به ویروس «HIV» هستند می توانند ترکیبی از داروها به نام پروفیلاکسی پیش از مواجهه -pre-exposure prophylaxis- یا PrEP را دریافت کنند که نمی گذارد ویروس عفونتی دائمی در بدن ایجاد کند. پروفیلاکسی پیش از مواجهه مستلزم دریافت روزانه یک قرص ضد رتروویروسی و هر سه ماه یک بار مراجعه به پزشک برای انجام تست «HIV» و بررسی مجدد است.

بیشتر بخوانید: چه بیماری هایی از طریق رابطه جنسی منتقل می شوند؟

زنانی که «HIV» منفی دارند و تصمیم به بارداری از مرد مبتلا به «HIV» مثبت دارند باید این دارو را برای حفاظت خود و نوزاد مصرف کنند. اگر شما یا همسرتان گاهی بدون محافظ رابطه برقرار می کنید در مورد مصرف PrEP با پزشک صحبت کنید.
خطر انتقال عفونت «HIV» بوسیله رابطه جنسی در صورتی که فرد مبتلا، بیماری منتقله جنسی دیگری مثل کلامیدیا یا گنوره هم داشته باشد بیشتر می شود.
استفاده از کاندوم در رابطه جنسی در پیشگیری و محافظت از انتقال ویروس «HIV» بسیار موثر است. اگر کاندوم درست و همیشه استفاده شود خطر ابتلای زنان را 80 تا 85 درصد کاهش می دهد. با این حال کاندوم ها 100 درصد موثر نیستند و بهتر است مراحل احتیاطی بیشتری به آن اضافه کنید.

رابطه زناشویی

«وبمد» در این باره می نویسد: اگر ویروس «HIV» به تازگی در شما تشخیص داده شده است یا رابطه شما با همسرتان تازه است، در ابتدا احساس ترس دارید و این طبیعی است. بهتر است روی روش های دیگر تحریک جنسی کار کنید –مثلا گرفتن دست ها، در آغوش گرفتن، نوازش کردن و بوسه معمولی- فراموش نکنید که حفظ ارتباط با همسر بسیار مهم است.
با هم صحبت کنید. از صحبت کردن درباره نگرانی ها و دغدغه هایتان با یکدیگر طفره نروید. می توانید به همراه هم به پزشک مراجعه کنید تا با شما در این زمینه صحبت کند. به گروه های حمایتی بپیوندید.
به HIV اجازه ندهید کنترل زندگی شما را در دست بگیرد. اگر همسرتان مبتلا به «HIV» است می توانید مثل بقیه شغل، خانواده، تحصیلات و بازنشستگی خوبی داشته باشید./