گرما باعث می‌شود که دمای طبیعی بدن از طریق عرق کردن کاهش یابد و جریان خون پوست افزایش یابد. در طول این فرایند ضربان قلب تندتر می‌شود و فشارخون افت می‌کند. افراد مبتلابه مشکلات قلبی زودتر تسلیم هیپرترمی می‌شوند دلیل تسلیم شدن سریع این افراد به گرما این است که بدن دیگر قادر به کار کردن اضافی به‌منظور خنک نگه‌داشتن خود نیست. هیپرترمی نیز محدوده‌ای دارد که کم‌خطرترین آن تماس گرمایی و پرخطرترین آن گرمازدگی است که می‌تواند کشنده باشد.

تماس گرمایی‌(heaexposure) خفیف‌ترین شکل هیپرترمی است که همراه با تعریق اضافی، خستگی و دزهیدراته شدن خفیف است؛ اما مادامی بدن می‌تواند خودش را با دماهای بالا وفق دهد که مایعات کافی به آن برسد. اگر فردی سابقه بیماری فیبریلاسیون دهلیزی داشته باشد، دزهیدراته شدن می‌تواند باعث ضربان قلب نامنظم در او شود.

اگر تاکنون گرفتگی یا کرامپ عضلات پا در شب تجربه کرده باشید، درک کرامپ‌های گرما برای شما آسان خواهد بود. این کرامپ‌ها می‌توانند دردناک‌تر باشند و برای مدت‌زمان بیشتری طول بکشند. کرامپ‌های گرما گرفتگی‌های عضله‌ای دردناک و غیرارادی هستند که معمولا به دلیل ورزش سنگین در محیط‌های گرم رخ می‌دهند. به‌علاوه دریافت ناکافی مایعات نیز در ایجاد گرفتگی‌های ناشی از گرما سهیم است؛ بنابراین خودتان را با مایعاتی همچون آب یا نوشیدنی‌های ورزشی و نه نوشیدنی‌های انرژی‌زا هیدراته کنید. در صورت دچار شدن به کرامپ عضلانی ناشی از گرما به مکان خنک‌تری برید و به‌آرامی عضله‌های گرفته را ماساژ دهید.

سرگیجه یا غش ناشی از گرما زمانی اتفاق می‌افتد که خون کافی به مغز ما نرسد. مواردی همچون تماس زیادی با گرما و برخاستن فوری از حالت نشسته یا حالت درازکش می‌تواند باعث سرگیجه شود. اگر احساس سرگیجه یا ضعف کردید، فورا به یک مکان خنک یا سایه‌دار بروید و دراز بکشید و پاهای خود را بالا ببرید تا خون بیشتری به قلب شما برسد و درنتیجه قلب خون را به مغز انتقال دهد. نوشیدن آرام آب می‌تواند از هیپرترمی خطرناک جلوگیری کند.

گرمازدگی یک وضعیت اضطراری خطرناک است که در صورت وقوع آن باید فورا به اورژانس خبر داد. از علائم و نشانه‌های گرمازدگی می‌توان به بالا رفتن دمای بدن تا به بالاتر از 4/39 درجه سلسیوس، نبض سریع و تند، پوست قرمز و داغ اشاره کرد. از نشانه‌های ضعف شدید گرما‌زدگی می‌توان به لب‌ها و ناخن‌های مایل به آبی و کاهش هوشیاری اشاره کرد. درحالی‌که منتظر آمبولانس هستید، فرد موردنظر را به مکان خنک‌تر ببرید و با کمپرس‌های خنک دمای بدن او را پایین بیاورید. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری می‌گوید که می‌توانید فرد را در وان پر از آب یخ قرار دهید، اما به او مایعات ندهید. درمان گرمازدگی شامل تزریق داروهای داخل رگی (وریدی) است.

لباس‌های گشادی را بپوشید که امکان تبخیر شدن عرق را می‌دهند و همچنین آب فراوان بنوشید. آگاه باشید که بعضی از داروهای قلب می‌توانند به ایجاد هیپرترمی کمک کنند. داروهای فشارخونی که باعث افزایش ادرار می‌شود در کم‌آب‌شدن بیشتر فرد موثر هستند. داروهای دیگری باعث کاهش سرعت ضربان قلب می‌شوند و همین امر باعث می‌شود که مقاومت طبیعی بدن در مقابل گرما کاهش یابد. مطمئن شوید که عزیزان شما (مخصوصا سالخورده‌ها یا افراد مریض) از کولر استفاده می‌کنند. گرمای اتاق یا خانه شما نیز می‌تواند خطرناک یا مرگ‌آور باشد، بنابراین سعی کنید که گرمای اتاق یا خانه خود را کاهش دهید.

یکی از بهترین چیزها این است که پس از ۲۰ دقیقه یا اندکی بیشتر خود را از محیط گرم خارج کنید، مخصوصا اگر یک مشکل قلبی خطرناک دارید. در گرم‌ترین زمان‌های روز- بین ساعت ۱۱ صبح تا ۳ بعدازظهر- از رفتن به بیرون خودداری کنید. در روزهای گرم و مرطوب به‌جای دویدن سعی کنید که پیاده‌روی کنید و آب یخ به همراه خود داشته باشد. افراد مبتلابه بیماری قلبی مجبور نیستند که دست از علایق خود بکشند، بلکه باید در مورد بیماری خود آموزش ببیند و واقع‌گرا باشند و خود را با شرایط خودشان تطبیق دهند.