به گزارش ساینس، انسان ها به عنوان یک مکانیزم دفاعی در برابر محرک های استرس زا یا خطرات احتمالی، واکنش نشان می دهند. اما زمانی که شخص قادر به تفکیک محرک های استرس زا و محرک های خنثی و فاقد استرس نباشد، پدیده ای رخ می دهد که به آن تعمیم بیش ازحد گفته می شود.
یک شخص مضطرب نسبت به یک شیرینی که به عنوان هدیه روی میزکار وی گذاشته شده است، با نگرانی و اضطراب واکنش نشان می دهد. مغز او با دیدن شیرینی از افکار پریشان پر می شود و از خود می پرد: چرا این کیک را روی میز من گذاشته اند؟ آیا کسی قصد مسموم کردن من را دارد؟ این کیک تا حالا کجا بوده است؟
این در حالی است که یک شخص عادی بدون هیچ نگرانی کیک را می خورد و احتمالا آن را یک محرک دلپذیر قلمداد می کند.
در این تحقیقات، بین سه محرک صوتی مختلف با سه وضعیت مالی مختلف شامل از دست دادن پول، به دست آوردن پول و حفظ وضعیت موجود، ارتباط برقرار شد. سپس از داوطلبان خواسته شد به 15 صدای مختلف گوش دهند و در صورتی که یک یا چند مورد از محرک های صوتی مرتبط با وضعیت مالی را شنیدند، موضوع را اعلام کنند و در صورتی که محرک را به درستی تشخیص دهند به عنوان جایزه مبلغی پول دریافت کنند.
در نتیجه تحقیقات معلوم شد داوطلبان مبتلا به اضطراب بیش از سایر داوطلبان محرک های صوتی جدید را با محرک های صوتی مرتبط با از دست دادن یا به دست آوردن پول مرتبط می کنند و به دفعات شنیدن محرک های صوتی مربوط با پول را اعلام می کنند.
در جریان تحقیقات، واکنش های مغز داوطلبان با شیوه fMRI بررسی و مشخص شد که واکنش بخش آمیگدال از مغز افراد مبتلا به اضطراب نسبت به محرک های صوتی در مقایسه با سایر افراد متفاوت است. این بخش از مغز، در کنترل میزان اضطراب، رفتارهای احساسی و انگیزه ها نقش دارد و تاثیر آن در حملات عصبی و اختلال اضطراب به اثبات رسیده است.
خوشبختانه امکان درمان اضطراب با تغییر نحوه زندگی، درمان های مربوط به رفتارهای شناختی و دارودرمانی، امکان پذیر است./