بدن نسبت به استرس عکس العمل نشان می دهد. مطالعات نشان داده است که استرس باعث تشدید علائم پسوریازیس می گردد، البته بیماری پسوریازیس خود عامل ایجاد استرس در بیمار است. برای کاهش استرس، نفس عمیق کشیده و تا 10 شماره آن را نگه دارید. در آب وان حمام دراز کشیده و عضلات خود را شل کنید. با دوست خود قرار ملاقات بگذارید. مدیتیشن انجام دهید. روی چیزهای مثبت تمرکز کنید. اینها روش های ساده ای برای کم کردن استرس هستند و مانع عود علائم پسوریازیس می شوند.

آیا پسوریازیس و آلرژی ها با هم رابطه ای دارند؟ بنظر می رسد سیستم ایمنی بدن نقش کلیدی در هر دو بازی می کند. محققان نشان داده اند که مبتلایان به پسوریازیس به احتمال زیاد دارای تعداد بیشمار ماست سل های التهاب زا هستند (تصویر سمت چپ) - نوعی سلول های بزرگ که واکنش های آلرژیک مثل تورم و خارش را تشدید می کنند. هنوز تاییدی بر این مدعی که پسوریازیس یک واکنش آلرژیک است وجود ندارد.

دانشمندان بر این عقیده اند که الکل باعث شعله ور شدن پسوریازیس می گردد. با این حال تحقیقات بیشتری لازم است انجام شود تا رابطه این دو تشخیص داده شود. بطور کلی پزشکان توصیه می کنند برای پیشگیری از واکنش های ناخواسته در بدن از نوشیدن الکل بپرهیزید. دلیل دیگر برای ننوشیدن الکل در بیماران پسوریازیس این است که برخی داروهای پسوریازیس و الکل با هم تداخل ایجاد می کنند. بجای نوشیدن الکل از نوشیدنی های بدون الکل مثل چای یخ استفاده کنید. یا برای رسیدن به آرامش پیاده روی کنید. ورزش روزانه و 20 دقیقه آفتاب گرفتن نیز به تسکین علائم پسوریازیس، کمک می کند.

آب و هوای سرد و خشک زمستان، پسوریازیس را بدتر می کند؛ درحالیکه آب و هوای گرم و آفتابی آن را بهتر می کند. راه حل این است که پوست خود را مرطوب نگه دارید. پس از حمام، لایه ضخیمی از کرم به پوست بمالید و سعی کنید در طول روز نیز پوست خود را مرطوب نگه دارید. لوسیون و صابون هایی بخرید که بدون بو هستند و برای پوست های حساس طراحی شده اند و پوست را تحریک نمی کنند. همچنین می توانید از یک مرطوب ساز خانگی استفاده کنید تا در ماه های خشک سال، خشکی و حساسیت پوست تان کاهش یابد.

تاتو ممکن است زیبا بنظر برسد اما عملی که روی پوست انجام می شود برای بیماران پسوریازیسی تحریک کننده است. سوراخ کردن مکرر پوست و تزریق ماده رنگی باعث ترومای شدید پوستی می گردد. این کار باعث بروز زخم های جدید گاهی 10 تا 14 روز بعد از دستکاری پوست می شود. تاتو گاهی باعث عفونت نیز می شود که خود نوعی محرک پسوریازیس است. از پوست خود مراقبت کنید. از تاتو کردن، سوراخ کردن پوست و یا طب سوزنی بپرهیزید و پیش از انجام هر کاری مشابه اینها با پزشک خود مشورت کنید.

برخی داروهای ضد فشار خون بالا، بیماریهای قلبی، التهاب مفاصل و اختلالات روحی باعث بدتر شدن علائم بیماری پسوریازیس می گردد. داروهای شایع مثل بازدارنده های ACE، بتا بلاکرها و لیتیوم می توانند باعث شعله ور شدن بیماری شوند. همچنین قرص های مالاریا مثل پلاکوئنیل و هیدروکسی کلروکین، و NSAID ها نیز می توانند محرک باشند. داروهای استروئید مثل پردنیزولون که برای کنترل بیماری تجویز می گردند گاه بعد از مصرف طولانی مدت باعث تشدید علائم پسوریازیس می گردند. اگر داروها باعث تحریک پوست شما شده است با پزشک خود مشورت کنید.

عفونت های شایع برای بیماران پسوریازیسی سختی های دو چندان دارد. عفونت های مخمری، برفک دهان، عفونت گلوی استرپتوکوک، عفونت های تنفسی و عفونت استافیلوکوک همگی از محرک های پسوریازیس شناخته شده اند. خبر خوب برای بیماران اینکه با درمان عامل عفونی، شعله وری پسوریازیس فروکش کرده و علائم نیز تسکین می یابد.

آیا در آشپزخانه دست تان را بریده اید یا زانویتان حین کار خراشیده شده است؟ منتظر بروز عوارض جدید پوستی پسوریازیس باشید. تا حد امکان مراقب باشید پوست تان آسیب نبیند. حین کار دستکش بپوشید. از گزش حشرات و آفتاب سوختگی دوری کنید. موقع گرفتن ناخن ها و زدودن موهای زائد، مراقب پوست خود باشید.

تحقیقات نشان داده است که سیگار کشیدن با تشدید علائم پسوریازیس، در ارتباط است. هرچه بیشتر سیگار بکشید، بیماری بیشتر تشدید می شود و ضایعات پوستی جدید که بیشتر روی دست و پا دیده می شود، ظاهر می گردد. عادت سیگار کشیدن را ترک کنید؛ با این کار تعداد عود بیماری را کم کرده و حتی ممکن است آنها را خاتمه دهید. برای ترک سیگار حتما به کمک پزشک نیاز خواهید داشت، این کار به تنهایی قابل انجام نیست.

پسوریازیس در هر سنی و در هر دو جنس مرد و زن می تواند اتفاق بیفتد. اما بنظر میرسد شیوع آن بین سنین 20 و 30 و بین سنین 50 و 60 بیشتر است. بلوغ و یائسگی دو عامل شعله وری پسوریازیس تشخیص داده شده اند. پزشکان بر این عقیده اند که هورمون ها نقش مهمی در این میان بازی می کنند. جالب آنکه در مطالعه ای مشخص شد که سطوح بالای هورمون استروژن در دوران بارداری باعث تسکین علائم پسوریازییس در برخی زنان می گردد./