افسردگی بیماران پسوریازیسی را تهدید می کند

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن پوستی است که با خطر افزایش ابتلا به افسردگی همراه است.برخی از مطالعات، بیماری پسوریازیس و افسردگی را به هم مربوط می‌دانند، به طوری‌که معتقدند افسردگی می‌تواند موجب تشدید و برانگیخته شدن بیماری پسوریازیس شود یا برعکس.

پسوریازیس نوعی بیماری مزمن پوستی است که4- 3 درصد از جمعیت کشور امریکا را درگیر کرده و طبق پژوهشی که در نشریه JAMA Dermatology به چاپ رسیده، با خطر افزایش ابتلا به افسردگی همراه است. پسوریازیس بیماری‌ای سیستمیک، التهابی و خودایمنی است که بیشتر بزرگسالان را درگیر می‌کند، هرچند در کودکان نیز دیده می‌شود. بنا بر تعریف مرکز کنترل و پیشگیری بیماری‌ها، پسوریازیس به عنوان عامل زخم‌های ضخیم، قرمزی پوست و فلس‌های نقره‌ای رنگ روی پوست شناخته می‌شود که معمولا روی آرنج، زانو، جمجمه، پشت، صورت و کف دست و پا و گاهی در جاهایی نظیر ناخن انگشت‌ها و دهان دیده می‌شود. این بیماری در صورتی بروز می‌کند که سیستم ایمنی در قسمتی از بدن بیش از اندازه فعال شده و به بافت‌های سالم حمله می‌کند. بیماران مبتلا به پسوریازیس همچنین در معرض ابتلا به آرتریت مربوط به پسوریازیس هستند که در20-10 درصد از مبتلایان اتفاق می‌افتد. این نوع از آرتریت، نوعی آرتریت التهابی است که به نظر می‌رسد بر اثر عوامل مربوط به پسوریازیس ایجاد می‌شود. پسوریازیس بیماری واگیردار نیست اما ممکن است سبب خجالت و گوشه‌گیری افراد شود. همچنین به نظر می‌رسد که با مشکلاتی جدی از قبیل دیابت و ناراحتی قلبی در ارتباط باشد.

5/16 درصد از بیماران مبتلا به پسوریازیس به افسردگی شدید مبتلا هستند

این بیماران در معرض شماری از انواع وضعیت‌های روانی مانند اضطراب، سوءمصرف مواد، خشونت و افسردگی هستند. برخی از مطالعات، بیماری پسوریازیس و افسردگی را به هم مربوط می‌دانند، به طوری‌که معتقدند افسردگی می‌تواند موجب تشدید و برانگیخته شدن بیماری پسوریازیس شود یا برعکس. بعضی محققان ادعا می‌کنند که میزان افسردگی رابطه‌ای تنگاتنگ با شدت بیماری پسوریازیس دارد. در این میان مطالعاتی نیز هرگونه ارتباطی را بین این دو بیماری منکر می‌شوند. مشخص است که برای اثبات هردوگونه ادعا به تحقیقات بیشتری نیاز است.
در مطالعه جاری، دکتر هو و همکارانش از دانشگاه پزشکی نیویورک شروع به پژوهش در مورد ارتباط بین افسردگی حاد و بیماری پسوریازیس در جمعیت آمریکا کردند. محققان داده‌های به دست آمده را از شرکت‌کنندگان آزمون سلامت و تغذیه ملی در سال‌های 2009 تا 2012 بررسی کردند. تشخیص افسردگی حاد بر مبنای پرسش‌نامه سلامت صورت گرفت. پژوهشگران 351 (8/2 درصد) مورد مبتلا به پسوریازیس و 968 (8/7 درصد) مورد مبتلا به افسردگی حاد را از میان 12382 نفر شناسایی کردند. در این میان 58 (5/16 درصد) مورد دارای معیارهای لازم جهت تشخیص افسردگی حاد بودند. با توجه به نتایج، متوسط نمره پرسش‌نامه در میان بیماران با سابقه بیماری پسوریازیس، از افراد فاقد بیماری بیشتر بود. بررسی‌های بیشتر نشان داد که خطر ابتلا به افسردگی حاد به وسعت درگیری پسوریازیس وابسته نیست، همچنین سابقه ناراحتی قلبی هیچ‌گونه تاثیری بر افسردگی در بیماران مبتلا به پسوریازیس ندارد. در قیاس با بیماران فاقد بیماری (4/15 درصد)، بیشتر بیماران مبتلا به پسوریازیس (6/23 درصد) اذعان داشته‌اند که هرگونه علامت افسردگی، هرچند خفیف، موجب اختلال در فعالیت روزانه آنها می‌شود.
محققان گمان می‌کنند که بار روانی پسوریازیس احتمالا بیشتر به عکس‌العمل دیگران در مواجهه با ظاهر بیمار ارتباط دارد تا به خود ساز و کار بیماری.
204 بیماری که در کلینیک‌های مخصوص پسوریازیس حضور داشتند، در مطالعه‌ای جداگانه بیان کردند که کیفیت زندگی آنها به دلیل ترس و اضطراب ناشی از واکنش منفی اطرافیان مختل شده است. مطالعه 100 بیمار دیگر نیز نشان داده که چالش برانگیز‌ترین جنبه این بیماری برای مبتلایان، سرافکندگی و خجالت از بابت ظاهرشان است.
این پژوهش این‌طور نتیجه‌گیری می‌کند که پسوریازیس با خطر افزایش افسردگی حاد در ارتباط است، هرچند این خطر با شدت و وسعت درگیری پوست مرتبط نیست. محدودیت این پژوهش در این است که استفاده از داده‌های مطالعات هم‌گروهی مشخص نمی‌کند که بروز کدام‌یک بر دیگری مقدم بوده است؛ افسردگی و یا پسوریازیس. محقق ارشد این مطالعه می‌گوید: «مطالعات ما نشان می‌دهد که تمام بیماران مبتلا به پسوریازیس، صرف‌نظر از شدت بیماری‌شان، در معرض خطر بروز علائم افسردگی بوده و بهتر است کنترل‌ها و مراقبت‌های لازم در این رابطه به عمل آید.»/

*به نقل از Medical News Today