مبتلایان به پسوریازیس –بیماری که تکه های پوستی قرمز، سفید یا نقره ای رنگ خارش دار در بدن ایجاد می کند- ممکن است به آرتریت پسوریازیس هم گرفتار شوند. التهاب پوست ناشی از نقص سیستم ایمنی بدن است. سیستم ایمنی علاوه بر پوست ممکن است به مفاصل نیز حمله کند و باعث تورم و خشکی آنها گردد. تشخیص زودهنگام بیماری به پیشگیری یا محدود شدن بیماری کمک زیادی می کند.

بیشتر کسانی که آرتریت پسوریازیس دارند به پسوریازیس هم مبتلا هستند. تنها حدود 15% از مبتلایان به آرتریت پسوریازیس، هیچ گونه سابقه مشکلات پوستی نشان نمی دهند. اگر به پسوریازیس مبتلا هستید و درد مفاصل نیز دارید، حتما به متخصص روماتولوژی مراجعه کنید. از هر 10 نفر مبتلا به پسوریازیس، 3 نفر آرتریت پسوریازیس نیز دارند.

هنوز علت این بیماری بدرستی معلوم نیست. احتمال دیده شدن آن در افراد یک خانواده زیاد است و این یعنی وراثت در آن نقش دارد. در حدود 40% از مبتلایان به این بیماری یک خویشاوند نزدیک دارند که به مشکلات پوستی یا مفصلی مبتلاست. عفونت هایی مثل استرپ گلو نیز ممکن است با بیماری پسوریازیس ارتباط داشته باشد.

در این بیماران انگشتان دست و پا خشک، پفی و سوسیسی شکل است؛ بعلاوه درد و حساسیت مفاصل نیز دیده می شود. عود پسوریازیس و درد آرتریتی ممکن است همزمان و در یک نقطه اتفاق بیفتد، اما همیسه اینطور نیست. علائم زیر نیز ممکن است دیده شود: • تکه های پوستی خشک و قرمز با پولک های نقره ای-سفید • فرورفتگی های کوچک در ناخن ها • ناخن هایی که از بستر جدا می شوند • خستگی • قرمزی و درد چشم

یک نوع آرتریت پسوریازیس باعث التهاب مفاصل در ستون فقرات یا نزدیک آن می گردد که به آن اسپوندیلیت می گویند و باعث بروز درد در کمر و گردن می شود. نوع دیگر آن باعث درد، حساسیت یا تورم در نقاطی می شود که تاندون ها به استخوان ها وصل می شوند، مثل پاشنه پا. آرتریت پسوریازیس همچنین ممکن است دست ها، زانوها، لگن و قفسه سینه را تحت تاثیر قرار دهد.

تشخیص این بیماری به عهده متخصص روماتولوژی است. وی مفاصل و پوست بیمار را برای یافتن هرگونه تورم، درد یا تغییر شکل ناخن معاینه می کند. او برای بررسی بیشتر مفاصل و آسیب آنها ممکن است دستور عکسبرداری با اشعه ایکس، ام-آر-آی، سونوگرافی یا سی تی اسکن دهد. آزمایش خون، مایع مفصلی و نمونه های پوستی نیز احتمال وجود سایر بیماری های روماتیسمی را از بین خواهد برد.

اگر آرتریت شما خفیف باشد، ممکن است فقط به یک مسکن بدون نسخه مثل ایبوپروفن یا ناپروکسن در مواقع بروز درد مفصلی نیاز داشته باشید. تزریق کورتیکواستروئید در مفصل علائمی چون تورم، گرمی و درد را کم می کند. داروهای نسخه ای با نام DMARDs (داروهای ضد روماتیسمی تعدیل کننده بیماری) برای برطرف کردن علائم شدیدتر تجویز می شوند.این داروها روند بیماری آرتریت پسوریازیس را کند یا متوقف کرده و مانع از بدتر شدن آن می گردند و مشکلات پوستی را التیام می بخشند. پزشک همچنین ممکن است داروها و درمان های دیگری نیز تجویز کند.

داروهای بیولوژیک نوع جدیدتری از داروها هستند که برای درمان آرتریت پسوریازیس استفاده می شوند. این داروها قسمت هایی از سیستم ایمنی هدف قرار می دهند. بیولوژیک ها سرعت آسیب مفاصل را کم کرده و علائمی چون درد مفاصل، تورم و پوست فلسی را تسکین می دهند. پزشک معمولا وقتی سایر درمانها برای بیمار عمل نمی کند، درمان با بیولوژیک ها را شروع می کند.

برای تسکین درد می توانید از گرما و سرما درمانی کمک بگیرید. در آب گرم بخوابید، دوش گرم بگیرید یا کیسه آب داغ روی مفاصل بگذارید تا آرام شوند. برای کاهش تورم مفاصل، کیسه یخ یا سبزیجات یخ زده را در حوله ای پیچیده و روی مفصل متورم بگذارید تا بی حس شده و تورم آن کم شود.

درد و تورم با کم شدن تحرک و فعالیت بدتر می شود. شنا و پیاده روی در استخر، ورزشهای no-impact هستند که ضربان قلب را نیز بالا می برند و نه تنها درد را تسکین می دهند بلکه عضلات را قوی و منعطف می کنند. (بلافاصله پس از شنا دوش بگیرید تا کلر آب، پوست تان را خشک نکند). اگر روش صحیح پیاده روی در آب را نمی دانید، درمانگر فیزیکی می تواند شما را راهنمایی کند.

ورزش منظم، انرژی شما را افزایش داده و به شما کمک می کند شب ها راحت تر بخوابید. داروهایی نیز وجود دارد که به شما کمک می کند. صبح ها کمی دیرتر از خواب بلند شوید یا عصرها سعی کنید کمی بخوابید. انرژی خود را برای کارهایی نگه دارید که مهم تر هستند یا شما از انجام آنها لذت بیشتری می برید. برای کمک خواستن از خانواده یا دوستان اصلا خجالت نکشید و دست یاری آنها را بفشارید.

در حدود یک سوم از مبتلایان به آرتریت روماتوئید فرم خفیفی از بیماری دارند که سالها بدون تغییر باقی می ماند. برخی دیگر نیاز به درمان های طولانی مدت برای تسکین علائم دارند. حتی آرتریت پسوریازیس شدید نیز نباید شما را ناتوان کند.