تشخیص اثربخشی داروهای آرتریت روماتوئید با انجام آزمایشی جدیدتشخیص اثربخشی داروهای آرتریت روماتوئید با انجام آزمایشی جدید
دانشگاه منچستر روی 311 بیمار مطالعهای انجام داده است که امکان دارد در تشخیص زودرس اثربخشی درمان آرتریت روماتوئید با داروهای بیولوژیک در بیماران مختلف کمک کند. این یافتهها در مدیریت علائم بیماران میتواند مفید واقع شود.
داروهای بیولوژیک نوعی درمان نسبتاً جدید در درمان آرتریت روماتوئید (RA) است. این داروها پس از تزریق، با ورود به سیستم گردش خون مانع رسیدن مواد شیمیایی خاصی به مفاصل و فعال شدن سیستم ایمنی و حمله آن به مفاصل میشوند. داروهای بیولوژیک بهطورمعمول همراه یک داروی ضد روماتیسمی مانند متوترکسات Methotrexate (پسازاینکه داروهای ضد روماتیسمی دیگر بهتنهایی اثربخشی خود را از دست دادند) استفاده میشوند.
داروهای بیولوژیک به میزان زیادی سلامتی مبتلایان به آرتریت روماتوئید حاد را برای طولانی مدت بهبود میبخشند. علائمی مثل درد و کندی حرکتی را کاهش داده، مانع از تخریب بیشتر مفاصل میشوند. بااینوجود، از هر 5 بیمار یکی از آنها چند ماه پس از شروع درمان دیگر به دارو پاسخ نمیدهد. محدودیت تأثیر داروهای بیولوژیک در این افراد میتواند نتیجه تولید آنتیبادیهای ضد دارو در آنان باشد.
پیشازاین تصور میشد که آزمایش و تعیین میزان آنتیبادی و داروی موجود در جریان خون پیش از تزریق دوز بعدی دارو فقط به این درد میخورد که پایینترین سطح دارو را تشخیص دهیم و در مورد میزان داروی لازم تصمیمگیری کنیم.
تحقیق جدید که توسط شورای پژوهشهای پزشکی مرکز تحقیقات آرتریت انگلستان و واحد تحقیقات بیومدیکال منچستر حمایت مالی و انجام شده است، نشان میدهد که نتایج حاصل از آزمایشهای اتفاقی در بازههای زمانی مختلف میتواند در بهبود نتیجهبخشی درمان کلینیکی بسیار مفید واقع شود.
دکتر منیا جانی پژوهشگر دانشگاه منچستر میگوید: «تعیین سطح داروی بیولوژیک آدالیموماب (Adalimumab) که بیش از دیگر داروهای همسان خود تجویز میشود، در خون بیمار برای ما مشخص میکند که چقدر احتمال دارد که بیمار به درمان با این دارو طی 12 ماه مقاوم شود. انجام این آزمایش در بیمارستان بسیار ساده است و کمک میکند دریابیم در کدام فرد تجویز این دارو کمکی نخواهد کرد.»
311 بیمار در این مطالعه شرکت داشتند و نمونه خونی آنها 3، 6 و 12 ماه پس از تزریق 2 نوع متفاوت داروی بیولوژیک مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که 25 درصد کسانی که تحت درمان با آدالیموماب بودند، پس از گذشت 12 ماه به دارو مقاوم شدند، ولی مقاومت به درمان در کسانی که با اتانرسپت (Etanercept) معالجه میشدند مشاهده نشد. این تحقیق همچنین مشخص کرد که هرچه دوز داروی متوترکسات که همراه داروی بیولوژیک استفاده میشود، بالاتر میرود از میزان آنتیبادی موجود در خون بیمار کاسته میشود. بنابراین باید بیمار را تشویق کنیم که بالاترین میزان این دارو را که میتواند تحمل کند، دریافت نماید.
به گفته دکتر آن بارتون، استاد روماتولوژی دانشگاه منچستر و مدیر مرکز تحقیقات روماتولوژی، گام بعدی آن است که دریابیم انجام مستمر این آزمایشها در بیمارستان میتواند در کاهش هزینههای درمان آرتریت روماتوئید مؤثر باشد یا خیر؟/
داروهای بیولوژیک نوعی درمان نسبتاً جدید در درمان آرتریت روماتوئید (RA) است. این داروها پس از تزریق، با ورود به سیستم گردش خون مانع رسیدن مواد شیمیایی خاصی به مفاصل و فعال شدن سیستم ایمنی و حمله آن به مفاصل میشوند. داروهای بیولوژیک بهطورمعمول همراه یک داروی ضد روماتیسمی مانند متوترکسات Methotrexate (پسازاینکه داروهای ضد روماتیسمی دیگر بهتنهایی اثربخشی خود را از دست دادند) استفاده میشوند.
داروهای بیولوژیک به میزان زیادی سلامتی مبتلایان به آرتریت روماتوئید حاد را برای طولانی مدت بهبود میبخشند. علائمی مثل درد و کندی حرکتی را کاهش داده، مانع از تخریب بیشتر مفاصل میشوند. بااینوجود، از هر 5 بیمار یکی از آنها چند ماه پس از شروع درمان دیگر به دارو پاسخ نمیدهد. محدودیت تأثیر داروهای بیولوژیک در این افراد میتواند نتیجه تولید آنتیبادیهای ضد دارو در آنان باشد.
پیشازاین تصور میشد که آزمایش و تعیین میزان آنتیبادی و داروی موجود در جریان خون پیش از تزریق دوز بعدی دارو فقط به این درد میخورد که پایینترین سطح دارو را تشخیص دهیم و در مورد میزان داروی لازم تصمیمگیری کنیم.
تحقیق جدید که توسط شورای پژوهشهای پزشکی مرکز تحقیقات آرتریت انگلستان و واحد تحقیقات بیومدیکال منچستر حمایت مالی و انجام شده است، نشان میدهد که نتایج حاصل از آزمایشهای اتفاقی در بازههای زمانی مختلف میتواند در بهبود نتیجهبخشی درمان کلینیکی بسیار مفید واقع شود.
دکتر منیا جانی پژوهشگر دانشگاه منچستر میگوید: «تعیین سطح داروی بیولوژیک آدالیموماب (Adalimumab) که بیش از دیگر داروهای همسان خود تجویز میشود، در خون بیمار برای ما مشخص میکند که چقدر احتمال دارد که بیمار به درمان با این دارو طی 12 ماه مقاوم شود. انجام این آزمایش در بیمارستان بسیار ساده است و کمک میکند دریابیم در کدام فرد تجویز این دارو کمکی نخواهد کرد.»
311 بیمار در این مطالعه شرکت داشتند و نمونه خونی آنها 3، 6 و 12 ماه پس از تزریق 2 نوع متفاوت داروی بیولوژیک مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج حاصله نشان داد که 25 درصد کسانی که تحت درمان با آدالیموماب بودند، پس از گذشت 12 ماه به دارو مقاوم شدند، ولی مقاومت به درمان در کسانی که با اتانرسپت (Etanercept) معالجه میشدند مشاهده نشد. این تحقیق همچنین مشخص کرد که هرچه دوز داروی متوترکسات که همراه داروی بیولوژیک استفاده میشود، بالاتر میرود از میزان آنتیبادی موجود در خون بیمار کاسته میشود. بنابراین باید بیمار را تشویق کنیم که بالاترین میزان این دارو را که میتواند تحمل کند، دریافت نماید.
به گفته دکتر آن بارتون، استاد روماتولوژی دانشگاه منچستر و مدیر مرکز تحقیقات روماتولوژی، گام بعدی آن است که دریابیم انجام مستمر این آزمایشها در بیمارستان میتواند در کاهش هزینههای درمان آرتریت روماتوئید مؤثر باشد یا خیر؟/