1500 بازدید
45 دیدگاه
چگونه با درد مزمن کنار آمده و همچنان به بهترین شکل ممکن، بهترین مادر دنیا خواهید بود؟ اولین نکته مهم این است که با فرزندتان به خوبی ارتباط برقرار کنید.
بیماری آرتریت روماتوئید از نظر ماهیت یک بیماری مرموز و پیشرونده است و پیش بینی کردن خط سیر آن کاری سخت و دشوار است. علائم و نشانه های بیماری می آیند و می روند و درست زمانی که شما انتظارش را ندارید، علایم بیماری عود کرده و سیر روزانه زندگی شما را با مشکل مواجه می کند. این مشکل وقتی جدی تر می شود که شما عهده دار رسیدگی به امور خانه و کودکتان هم باشید. در این شرایط چگونه با درد مزمن کنار آمده و همچنان به بهترین شکل ممکن، بهترین مادر دنیا خواهید بود؟ اولین نکته مهم این است که با فرزندتان به خوبی ارتباط برقرار کنید.
بیشتر بخوانید: رابطه زناشویی خوب با وجود روماتیسم
درمورد بیماری با کودک خود صحبت کنید
درد مزمن داشتن و در کنار آن پدر یا مادر بودن، پویایی خانواده را معکوس می کند. با وجود بیماری روماتیسم، طولی نمی کشد که پدر یا مادر احساس می کند همانند افراد سالم نمی تواند از کودک خود مراقبت کند. گاهی اوقات، احساس می شود این فرزندان هستند که از پدر یا مادر بیمار خود مراقبت می کنند! و مسلما چنین وضعیتی به پدر یا مادر استرس زیادی وارد خواهد کرد.
بهترین راه برای مبارزه با چنین استرسی این است که با فرزند خود راحت و روشن درمورد آنچه که احساس می کنید، صحبت کنید. وقتی یکی از والدین به درد مزمن مبتلاست، فرزندان دو چیز را می خواهند: اطلاعات و اطمینان. بنابراین بیماری خود را از کودکتان پنهان نکنید. و آیا اصولا فکر می کنید می توان بیماری را پنهان کرد؟). در عوض، با آنها با صداقت درمورد بیماری و درد ناشی از آن صحبت کنید. بهتر است با کودکتان متناسب با سن و درک او از مسائل، صحبت نمایید.
انتظار می رود درباره این موضوع بیشتر از یک بار صحبت کنید. با تکرار این موضوع پیام خود به کودک را تقویت کنید. با بزرگتر شدن کودکتان و افزایش فهم و درک او از مسائل، اطلاعات بیشتری در اختیا او قرار دهید و مساله را بازتر نمایید.
صادقانه و ساده صحبت کنید. "مادر آسیب دیده است" نقطه خوبی برای شروع صحبت با بچه های کم سن و سال است. برای کودکتان شرح دهید کارهایی است که دیگر والدین برای کودک خود می توانند انجام دهند و شما نمی توانید. به او بگویید بیماری شما چه نامیده می شود و معنای آن چیست.
به آنها اطمینان مجدد بدهید. کودکتان باید بداند شما قرار نیست از دنیا بروید و بیماری شما مسری نیست. ابتلای شما به این بیماری به این معنا نیست که آنها هم مبتلا خواهند شد.
اجازه دهید کمک کنند. تنها آوردن یک لیوان آب برای شما، می تواند به کودک احساس خاص و مهم بودن بدهد. فقط مراقب باشید نباید از فرزندتان توقع داشته باشید نقش یک پرستار را بازی کند. ما کودکانی را می شناسیم که با 12 سال سن وظیفه تزریق دارو به مادرشان را بر عهده دارند! نوجوان نباید در نقش پرستار یا پزشک ظاهر شود.
به نگرانی های فرزندتان گوش کنید. از کودکتان سوال کنید در ارتباط با بیماری شما چه چیزی است که واقعا او را آزرده خاطر می کند؟ اما این کار را در زمان خودش انجام دهید. اگر کودک با حالتی نگران و افسرده پیش شما می آید، گفتن اینکه نگران نباش چیزی نیست، کفایت نمی کند. از او بپرسید چه چیزی او را نگران کرده؟
بهترین راه برای مبارزه با چنین استرسی این است که با فرزند خود راحت و روشن درمورد آنچه که احساس می کنید، صحبت کنید. وقتی یکی از والدین به درد مزمن مبتلاست، فرزندان دو چیز را می خواهند: اطلاعات و اطمینان. بنابراین بیماری خود را از کودکتان پنهان نکنید. و آیا اصولا فکر می کنید می توان بیماری را پنهان کرد؟). در عوض، با آنها با صداقت درمورد بیماری و درد ناشی از آن صحبت کنید. بهتر است با کودکتان متناسب با سن و درک او از مسائل، صحبت نمایید.
انتظار می رود درباره این موضوع بیشتر از یک بار صحبت کنید. با تکرار این موضوع پیام خود به کودک را تقویت کنید. با بزرگتر شدن کودکتان و افزایش فهم و درک او از مسائل، اطلاعات بیشتری در اختیا او قرار دهید و مساله را بازتر نمایید.
صادقانه و ساده صحبت کنید. "مادر آسیب دیده است" نقطه خوبی برای شروع صحبت با بچه های کم سن و سال است. برای کودکتان شرح دهید کارهایی است که دیگر والدین برای کودک خود می توانند انجام دهند و شما نمی توانید. به او بگویید بیماری شما چه نامیده می شود و معنای آن چیست.
به آنها اطمینان مجدد بدهید. کودکتان باید بداند شما قرار نیست از دنیا بروید و بیماری شما مسری نیست. ابتلای شما به این بیماری به این معنا نیست که آنها هم مبتلا خواهند شد.
اجازه دهید کمک کنند. تنها آوردن یک لیوان آب برای شما، می تواند به کودک احساس خاص و مهم بودن بدهد. فقط مراقب باشید نباید از فرزندتان توقع داشته باشید نقش یک پرستار را بازی کند. ما کودکانی را می شناسیم که با 12 سال سن وظیفه تزریق دارو به مادرشان را بر عهده دارند! نوجوان نباید در نقش پرستار یا پزشک ظاهر شود.
به نگرانی های فرزندتان گوش کنید. از کودکتان سوال کنید در ارتباط با بیماری شما چه چیزی است که واقعا او را آزرده خاطر می کند؟ اما این کار را در زمان خودش انجام دهید. اگر کودک با حالتی نگران و افسرده پیش شما می آید، گفتن اینکه نگران نباش چیزی نیست، کفایت نمی کند. از او بپرسید چه چیزی او را نگران کرده؟
بیشتر بخوانید: احتمال ابتلای زنان به روماتیسم بیشتر است
وظیفه پدر و مادری با وجود داشتن درد
قبول داریم کار سختی است؛ از یک طرف باید راههای ارتباط با کودکتان را باز نگه دارید و از طرف دیگر تدابیری بیندیشید که به شما اجازه می دهد تا حدی که والدین می توانند فعال باشند، فعالیت کنید، نه آن قدر فعال که به خود فشار بیش از اندازه وارد کرده و درد شما را ناتوان کند.
در ادامه راهکارهایی را به شما می آموزیم که به شما اطمینان می دهد، درد مانع از انجام وظایف والدین نمی شود:
برنامه ریزی: اگر فرزندتان در روزی خاص، برنامه دارد خودتان را از قبل آماده کنید. مثل بانک عمل کنید؛ سپرده گذاری و استفاده از آن در زمان نیاز.
پیش درمانی، اگر لازم باشد: اگر می دانید قرار است در وزی خاص فعالیت بیشتری داشته باشید، برخی داروها را جلوتر از زمان مقرر مصرف کنید. اجازه ندهید درد خیلی شدید شود و سپس آن را آرام کنید. داروهای سریع-اثری وجود دارد که درد را تسکین می دهد. بعضی از آنها از طریق مخاط دهان جذب می شوند و حتی از مسکن های سریع-اثر نیز سریع تر عمل می کنند.
بیشتر روی آنچه می توانید انجام دهید تمرکز کنید تا آنچه نمی توانید: شاید نتوانید با فرزندتان به اسکی یا کوهنوردی بروید، اما می توانید او را تماشا کنید. می توانید با او به شنا یا پیاده روی بروید، حتی اگر زمان کوتاهی او را همراهی کنید.
به علت درد نگاه کنید و برای کاهش آن راه حلی بیابید: مثلا اگر برای تماشای بازی بستکبال فرزندتان با او همراه شده اید و پس از گذشت 2 ساعت از بازی، درد وحشتناکی به سراغ شما آمد، ترفندهای کوچکی می تواند احساس درد را کمتر کند. مثلا به جای نشستن مداوم، گاهی از جایتان بلند شوید، یا در نیمه بازی بیرون رفته و روی صندلی نرم ماشین کمی استراحت کنید. یا فقط نیمه دوم بازی را تماشا کنید.
کمک بخواهید: هیچ گاه برای کمک خواستن از دیگران نترسید. از خانواده، دوستان یا حتی گروه های اجتماعی که در آنها فعالیت می کنید. اگر خانواده ای را می شناسید که بیماری با درد مزمن دارند می توانید از هم کمک بگیرید؛ وقتی حالتان خوش نیست فرزندتان را پیش او بگذارید و بالعکس.
با توجه به شرایط مالی می توانید از افرادی برای کمک به کارهای خانه استفاده کنید. در اینصورت می توانید وقت بیشتری را با فرزند خود سپری کنید.
دردهای مزمن در وظایف پدر و مادری تداخل ایجاد می کند. شما ممکن است نتوانید خیلی از کارهایی که سایر والدین برای فرزندان خود انجام می دهند را انجام دهید اما بیشترین چیزی که فرزندتان از شما می خواهد این است که در کنار او باشید./
در ادامه راهکارهایی را به شما می آموزیم که به شما اطمینان می دهد، درد مانع از انجام وظایف والدین نمی شود:
برنامه ریزی: اگر فرزندتان در روزی خاص، برنامه دارد خودتان را از قبل آماده کنید. مثل بانک عمل کنید؛ سپرده گذاری و استفاده از آن در زمان نیاز.
پیش درمانی، اگر لازم باشد: اگر می دانید قرار است در وزی خاص فعالیت بیشتری داشته باشید، برخی داروها را جلوتر از زمان مقرر مصرف کنید. اجازه ندهید درد خیلی شدید شود و سپس آن را آرام کنید. داروهای سریع-اثری وجود دارد که درد را تسکین می دهد. بعضی از آنها از طریق مخاط دهان جذب می شوند و حتی از مسکن های سریع-اثر نیز سریع تر عمل می کنند.
بیشتر روی آنچه می توانید انجام دهید تمرکز کنید تا آنچه نمی توانید: شاید نتوانید با فرزندتان به اسکی یا کوهنوردی بروید، اما می توانید او را تماشا کنید. می توانید با او به شنا یا پیاده روی بروید، حتی اگر زمان کوتاهی او را همراهی کنید.
به علت درد نگاه کنید و برای کاهش آن راه حلی بیابید: مثلا اگر برای تماشای بازی بستکبال فرزندتان با او همراه شده اید و پس از گذشت 2 ساعت از بازی، درد وحشتناکی به سراغ شما آمد، ترفندهای کوچکی می تواند احساس درد را کمتر کند. مثلا به جای نشستن مداوم، گاهی از جایتان بلند شوید، یا در نیمه بازی بیرون رفته و روی صندلی نرم ماشین کمی استراحت کنید. یا فقط نیمه دوم بازی را تماشا کنید.
کمک بخواهید: هیچ گاه برای کمک خواستن از دیگران نترسید. از خانواده، دوستان یا حتی گروه های اجتماعی که در آنها فعالیت می کنید. اگر خانواده ای را می شناسید که بیماری با درد مزمن دارند می توانید از هم کمک بگیرید؛ وقتی حالتان خوش نیست فرزندتان را پیش او بگذارید و بالعکس.
با توجه به شرایط مالی می توانید از افرادی برای کمک به کارهای خانه استفاده کنید. در اینصورت می توانید وقت بیشتری را با فرزند خود سپری کنید.
دردهای مزمن در وظایف پدر و مادری تداخل ایجاد می کند. شما ممکن است نتوانید خیلی از کارهایی که سایر والدین برای فرزندان خود انجام می دهند را انجام دهید اما بیشترین چیزی که فرزندتان از شما می خواهد این است که در کنار او باشید./
مشاهده و سفارش
بهپو در جوامع مجــازیکانال ما را در جوامع مجازی دنبال کنیــد
دیدگاه و نظــرات
مراکز تصویربرداری
داروخــانه ها
مراکز آزمایشگاهی
کلینیـک ها
