ورزش رزمی دختران، مفید یا مضر؟

برخلاف آنچه اغلب تصور می‌شود، میزان بروز آسیب‌های جدی در این ورزش پایین‌تر از برخی از ورزش‌هاست و میزان بروز صدمه با میزان مهارت ورزشکار (رنگ کمربند) رابطه معکوس دارد

علاقه دختران به ورزش‌های رزمی در سال‌های اخیر افزایش پیدا کرده اما در خیلی جاهای دنیا برخی خانواده‌ها دید مثبتی در رابطه با هنرهای رزمی ندارند و هنرهای رزمی را برای خانم‌ها مناسب نمی‌دانند و این ورزش‌ها را خشن تلقی می‌کنند. ورزش‌های رزمی به علت ظاهر خشن و تعارض‌هایی که با خصوصیات فیزیکی و ویژگی‌های روانی دختران دارند، امروزه سوال‌‌های زیادی را در ذهن والدینی که دخترانشان به این ورزش‌ها علاقه نشان می‌دهند، برانگیخته است؛ مثلا اینکه آیا ورزش‌های رزمی باعث پرورش روحیه خشن در دختران نمی‌شود؟ آیا بدن ظریف دختران هنگام انجام این ورزش‌ها آسیب نمی‌بیند؟

ورزش رزمی، رشد قدی را کند می‌کند؟

واقعیت این است که از نظر علمی، رشد قدی کودکان حدود 95 درصد به عوامل وراثتی مرتبط است و عواملی مانند استراحت، تغذیه و ورزش باعث می‌شود که شخص بتواند به نهایت آنچه از نظر ژنتیکی می‌تواند برسد، دست یابد. البته همه ورزش‌ها اگر در دوران کودکی، سنگین و بیش از حد توان کودک انجام شوند، باعث نرسیدن به میزان رشد وراثتی می‌‌‌شوند و در این خصوص مربی است که نقش موثری دارد، نه الزاما نوع ورزش.

ورزش رزمی خشونت می‌آورد؟

ورزش‌های رزمی به خودی خود خشن نیستند و این ما هستیم که برداشت عجیبی از ورزش‌های رزمی داریم. درست است که ورزش‌های رزمی براساس اصل دفاع از خود ساخته شده و پیشرفت کرده‌اند، اما احترام و دفاع از صلح و دوستی زیربنای این ورزش‌هاست. یک هنرجوی رزمی‌کار می‌آموزد که همیشه با حرکات دفاعی شروع کند، نه با حمله و در هر کدام از مراحل این رشته (کمربندها) هنرجو مسائلی مانند نظم و انضباط، احترام و تواضع، صبر و تحمل، بردباری و شکیبایی و استقامت و روحیه شکست‌ناپذیری را می‌آموزد.

ورزش رزمی به چه دردی می‌خورد؟

در جامعه کنونی ما که در بازی‌های کودکان خصوصا دختران، تحرک و فعالیت نقشی ندارد، شروع این ورزش‌ها در سنین 5 تا 7 سالگی ممکن است در رشد فیزیکی، توانمند‌سازی بدن کودک و بالا بردن سرعت عمل و عکس‌العمل عضلات نقش داشته باشد. خوب است بدانید علاوه بر مهارت و دقت، سرعت نقش بسیار کلیدی و مهمی در ورزش‌های رزمی دارد. یک رزمی‌کار خوب، باید توانایی تشخیص فرصت‌ها و شناخت حرکات بعدی حریف را در خود تقویت کند تا با تشخیص و تغییر به موقع، به عمل حریف واکنش نشان دهد. حس لامسه نیز به مرور زمان با تمرین‌های رزمی افزایش می‌یابد و در نتیجه فرد می‌تواند جهت یا مسیر نیروی بدنی حریف را سریع تشخیص دهد. وقتی کودک هنگام تمرین مجبور می‌شود در مقابل چند مهاجم از خود دفاع کند، باید بیش از دیدن فرد مهاجم، صدایش را بشنود. پس یکی از مهارت‌هایی که یک رزمی‌کار باید بیاموزد، دقت در تشخیص صداهاست. در رده‌های بالاتر، سرعت انطباق بسیار بالا، به عکس‌العمل‌های فرد اجازه می‌دهد تا روند انتخاب حرکات خودکار انجام شود بنابراین کودکانی که از نظر رفتاری کندتر هستند، از این تمرین‌های سرعتی و تقویت هماهنگی گوش و عضلات و عکس‌العمل آنها، سود زیادی می‌برند.

ورزش رزمی خطر ندارد؟

برخلاف آنچه اغلب تصور می‌شود، میزان بروز آسیب‌های جدی در این ورزش پایین‌تر از برخی از ورزش‌هاست و میزان بروز صدمه با میزان مهارت ورزشکار (رنگ کمربند) رابطه معکوس دارد. مثلا در رشته رزمی تکواندو که ورزشکاران باید با انگشتان پای خود به حریف ضربه وارد کنند و در عوض با گارد دستانشان جلوی ضربه‌های حریف را بگیرند، بیش از هر عضو دیگری، ساعد، مچ و انگشتان دست و همچنین زانو، ساق و انگشتان پا در معرض آسیب‌دیدگی قرار می‌گیرند.
شایع‌ترین آسیب‌ در اغلب ورزش‌های رزمی کبودی است؛ به‌طوری‌ که 40 درصد از مصدومیت‌های این رشته را کبودی تشکیل می‌دهد، یعنی در مقایسه با دیگر ورزشکاران آسیب‌هایی مانند شکستگی و ترک‌خوردگی کمتر در رزمی‌کاران دیده می‌شود. دلیل اصلی صدمه‌های ورزشی نیز آماده نبودن بدن، گرم نکردن پیش از شروع فعالیت و استفاده از تکنیک‌های نادرست است. بنابراین استفاده از وسایل محافظتی برای ساق، پا، دست، بازو و قفسه‌سینه و گرم‌کردن مناسب حداقل 15 دقیقه قبل از ورزش عمدتا با انجام حرکات کششی و استفاده از تکنیک‌های صحیح به نحو محسوسی صدمه‌های ورزشی را در این‌گونه ورزش‌ها کاهش می‌دهد چون درصد قابل‌ملاحظه‌ای از صدمه‌ها در هنگام خستگی ورزشکار رخ می‌دهد، بنابراین باید به کودکان گوشزد کنیم هرگاه خسته شدند استراحت کنند./