سندرم گیرافتادگی شانه، علتی شایع برای شانه درد

درد شانه علل مختلفی دارد که یکی از شایع ترین آنها سندرم گیرافتادگی شانه است. وقتی تاندون یا بورسای شانه در استخوان شانه گیر می افتد، این عارضه بروز می کند. کسانی که به خاطر شغل و حرفه شان دست هایشان را زیاد بالای سرشان می برند، بیشتر گرفتار این وضعیت می شوند.

سندرم «گیرافتادگی شانه» یا «ایمپینجمنت» یک علت شایع درد شانه است. زمانی که تاندون یا بورسای شانه –بورسا کیسه ای است که با مایعی روان کننده پر شده و بین بافت هایی چون استخوان، ماهیچه، تاندون ها و پوست قرار گرفته و از مالش، اصطکاک و تحریک جلوگیری می کند- در استخوان شانه گیر می افتند، فرد دچار سندرم گیرافتادگی شانه می شود. در فعالیت هایی که نیازمند بالا بردن دست هستند به ویژه وقتی تکرار می شوند، عامل خطری برای سندرم گیرافتادگی شانه محسوب می شوند. از این فعالیت ها می توان به مشاغلی چون نقاشی ساختمان، وزنه برداری، شنا، تنیس و دیگر ورزش هایی که نیاز به بردن دست بالای سر دارد، هستند اشاره کرد. ناهنجاری های استخوانی و مفصلی هم می توانند عامل خطر برای سندرم گیر افتادگی شانه باشند.

به گزارش «بهپو»، درد ناشی از سندرم گیرافتادگی شانه، ماندگار است و بر فعالیت های روزمره فرد تاثیر می گذارد. برای مثال، حرکت هایی مانند دسترسی به پشت سر یا بالای سر، لباس پوشیدن یا شانه کردن سر با درد همراه است.
سندرم گیرافتادگی شانه با گذشت زمان منجر به التهاب تاندون های روتاتور کاف -تاندنیت- و بورسا -بورسیت- در شانه می شود. اگر این عارضه بدون درمان رها شود، تاندون های روتاتور کاف شروع به نازک شدن و پاره شدن می کنند.

نشانه های سندرم گیرافتادگی شانه

علایم معمول سندرم گیرافتادگی شانه عبارتند از: دشواری دسترسی به پشت سر، درد در هنگام بالا بردن بازو و ضعف عضلات شانه.
اگر تاندون شانه برای مدتی طولانی آسیب دیده باشد، ممکن است دچار پارگی تاندون و در نتیجه پاره شدن روتاتور کاف شوید. این مشکل باعث ضعف شدیدی می شود و بالا آوردن دست را برای فرد دشوار می کند. پیشرفت این عارضه در بعضی افراد پارگی ماهیچه دو سر بازو را به همراه دارد.

تشخیص سندرم گیرافتادگی شانه

معمولا پزشک باید با گوش دادن به بیان علایم توسط بیمار و معاینه شانه او قادر به تشخیص سندرم ایمپینجمنت باشد.
ممکن است از بیمار خواسته شود دستش را به یک طرف بالا ببرد در حالی که کف دست رو به سمت مقابل بدن و انگشت شست رو به پایین است. معمولا در این سندرم، انجام چنین حرکتی دردناک است.

برای رد احتمال آرتریت –التهاب مفصل- از شانه عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می شود. تغییرات استخوانی نمایش داده شده در عکس، نشان دهنده آسیب عضلانی هستند. ممکن است در فرایند تشخیص پزشک متوجه اسپور استخوانی یا تغییراتی در فرم استخوان شود.

درمان سندرم گیرافتادگی شانه

داروهای ضد التهابی خوراکی مانند آسپیرین، ناپروکسن یا ایبوپروفن، متداول ترین درمان برای سندرم گیرافتادگی شانه هستند.
این داروها معمولا برای شش تا هشت هفته تجویز می شوند، زیرا بهبودی کامل اغلب همین اندازه طول می کشد. داروها را می بایست تحت نظارت پزشک مصرف کنید، زیرا احتمال تحریک معده و خونریزی وجود دارد.
هیچ دارویی به عنوان بهترین دارو برای درمان این عارضه در نظر گرفته نمی شود، زیرا میزان پاسخ به هر دارو از فردی به فرد دیگر متفاوت است. اگر یک داروی ضد التهاب در عرض 10 تا 14 روز مفید واقع نشود، پزشک داروی دیگری را امتحان می کند.
علاوه بر مصرف دارو، تمرینات کششی روزانه در حمام گرم بسیار به بیمار کمک خواهد کرد. باید تمرین کنید انگشت شستتان را بالا نگه دارید و دستتان را به پشت برسانید. از انجام فعالیت های تکراری با دست آسیب دیده اجتناب کنید؛ به ویژه فعالیت هایی که آرنج باید تا سطح شانه بالا بیاید. پزشک شما را به یک فیزیوتراپیست ارجاع می دهد تا موثرترین تمرینات تقویتی و کششی عضلات شانه را با شما تمرین کند.
اگر علایمتان دایمی بود، علاوه بر مصرف داروهای ضد التهابی خوراکی، پزشک به تزریق کورتیزون هم فکر خواهد کرد. کورتیزون یک داروی ضد التهابی قوی است که باید فقط در صورت لزوم استفاده شود، زیرا در صورت استفاده مکرر، منجر به تضعیف عضلات و تاندون ها خواهد شد.
اگر علایم همچنان ادامه داشته باشد یا ضعف قابل توجهی وجود داشته باشد، پزشک تجویز سونوگرافی، MRI، یا آرتروگرام می کند تا مشخص شود روتاتور کاف پاره شده است یا خیر. اگر روتاتور کاف پاره شد باشد، ممکن است برای ترمیم آن نیاز به جراحی باشد.
اکثریت قریب به اتفاق افراد مبتلا به سندرم گیرافتادگی شانه، با دارو درمانی، تمرینات کششی و اجتناب از انجام فعالیت بالاسری تکراری، با موفقیت درمان می شوند.

عوارض جانبی درمان سندرم گیرافتادگی شانه

ناراحتی معده، سوء هاضمه و سردرد شایع ترین عوارض جانبی داروهای ضد التهابی خوراکی هستند. با این حال، مصرف این داروها پس از غذا یا همراه با غذا باعث کاهش ناراحتی معده می شود. داروهای ضد التهابی همچنین منجر به استفراغ، یبوست و خونریزی معده -اولسر- می شوند، البته این عوارض جانبی شایع نیستند.
به گزارش «بهپو» به نقل از «وبمد»، عوارض جانبی تزریق کورتیزون به دوز و دفعات تکرار تزریق بستگی دارد. برخلاف قرص های کورتیزون، تزریق گاه به گاه آن به ندرت باعث عوارض جانبی جدی می شود. عوارض جانبی که در قرص های کورتیزون بسیار رایج هستند عبارتند از: افزایش قند خون، کاهش مقاومت بدن به عفونت، افزایش وزن، پوکی استخوان، نازک شدن پوست، آب مروارید و افزایش فشار خون./