دانستنی هایی درمورد چغاله و گوجه سبز

میوه های کال و نارس در مقایسه با میوه های رسیده خاصیت درمانی و تغذیه ای پایین تری دارند.

همواره این پرسش در ذهن همه است که میوه کال چه خاصیتی دارد؟ ترشی چغاله و گوجه سبز برای دستگاه گوارش مضر نیست؟ چغاله، میوه چه درختی است؟ این که می گویند گوجه سبز فشار و چربی خون را تنظیم می کند، صحت دارد؟ این درست است که چغاله های تلخ سیانور دارد؟ چرا گفته می شود گوجه سبز را با نمک بخورید؟
لازم است بدانید همه میوه های کال و نارس در مقایسه با میوه های رسیده خاصیت درمانی و تغذیه ای پایین تری دارند. برای درک بهتر، یک مثال جالب می زنیم. میوه کال همچون جنین نارس انسان است که اگر زودتر از موعد پا به عرصه وجود بگذارد، به دلیل کامل نبودن ارگان های حیات بخش بدن، کارایی و عملکرد لازم را ندارد. نوبرانه ها نیز چون هنوز نارس اند و برای کامل شدن به زمان نیاز دارند، خواص تغذیه ای و شیرینی لازم را نداشته و ترش و کم کالری هستند.
البته ترشی آنها لاغرکننده نیست. در حقیقت چون میوه هنوز به تکامل لازم نرسیده، کالری ای را که بخواهد موجب اضافه وزن شود وارد بدن نمی کند و در اصل چاق کننده نیست. البته این دو نوبر در نوع خود مقداری کلسیم و آهن گیاهی و برخی ویتامین ها را دارند و تا حدودی از ویژگی های درمانی برخوردارند.

خطر چغاله های تلخ

چغاله میوه کالی است که قشر خارجی آن سبز رنگ و پوشیده از کرک و داخل آن لایه ای سفید و نرم وجود دارد که مغز آبکی و نازکی را در خود نگهداری می کند. این میوه تنها در فصل بهار آن هم در مدت زمان کوتاهی خودی نشان می دهد و ناگهان وارد مرحله تکامل شده و پوسته سبز بیرونی اش سفت و سخت و دندان شکن می شود. چغاله می تواند متعلق به میوه هلو، زردآلو و بادام باشد.
اما بد نیست بدانید چغاله هلو و زردآلو در مقایسه با چغاله بادام بافت سفت و سخت تری دارد و اگر موفق شوید با دندان های نیشتان آن را خرد و سپس آسیاب کنید می فهمید که اصلا به خوشمزگی و تردی چغاله بادام نیست و از طرفی تلخ و گس است.
نکته قابل توجه آن که چغاله زردآلو، هلو و بادام اگر تلخ باشد بدون شک حاوی مقادیری سیانور است که مصرف زیاد آن موجب مسمومیت می شود و سمیت چغاله هلو و زردآلو می تواند بیشتر باشد. هم اکنون بیشترین محصولی که در بازار عرضه می شود چغاله بادام شیرین است. جالب است بدانید با آن که مغز بادام از نظر طب سنتی گرم و تر است، اما چغاله آن طبع سردی دارد و زیاده روی در مصرف آن موجب سردرد، دل پیچه، تهوع، اسهال، ترشح بیش از حد بزاق و رخوت می شود.

بهبود گرفتگی عضلات با چغاله

اما چرا می گوییم چغاله تا حدودی خاصیت درمانی دارد؟ چغاله غنی از کلروفیل است. کلروفیل رنگدانه ای سبزرنگ است که در مسیر گوارشی به جذب منیزیم کمک می کند. منیزیم یکی از املاح مفیدی است که نقش بسزایی در کمک به انقباض و انبساط عضلات و رفع اسپاسم دارد. در نتیجه چغاله می تواند تا حدی سبب بهبود گرفتگی عضلات شود. در ضمن ترکیبات اسیدی چغاله در حدی نیست که بخواهد به بافت معده صدمه بزند. البته چغاله چون فیبر سفتی دارد، اغلب هضم سنگینی داشته و بهتر است سالمندان از خورش یا ترشی آن استفاده کنند.

این هشدار را جدی بگیرید

به افرادی که به طراوت و تمیزی ظاهری چغاله هایی که از سوی دستفروشان عرضه می شود، اعتماد می کنند و این میوه را نشسته می خورند، هشدار می دهیم، چغاله از آن میوه هایی است که اغلب دوره گردان برای تازه ماندن و از بین بردن کرک سطح میوه آن را در آب های آلوده همچون آب جوی یا چاه خیس کرده و مدام سطح میوه را با ابر یا اسفنج های خیس آلوده تر از این آب ها مرطوب می کنند که می تواند عامل بروز بیماری های گوارشی بویژه حصبه باشد. حصبه نوعی عفونت گوارشی است که اغلب، کودکان و افراد بالای شصت سال را که سیستم ایمنی ضعیف تری دارند درگیر کرده و نشانه های آن کاهش شدید آب و املاح بدن، سوراخ شدن روده ها، خونریزی دستگاه گوارش، عفونت استخوان و هپاتیت است. این موضوع در مورد گوجه سبز هم صدق می کند.

ریز یا درشت گوجه بخورید

این روزها گوجه سبز پای ثابت ظروف میوه اغلب خانواده هاست و اگر هم به باغات و مناطق کوهستانی اطراف شهر سری بزنید، آلوچه های وحشی ریزی را خواهید دید که ترشی آن نفستان را بند می آورد. اما علت طعم متفاوت، تردی، سفتی، درشتی یا ریزی انواعی از گوجه سبزها در چیست؟ این موضوع بستگی به گونه گوجه دارد. در واقع گوجه سبز میوه کال آلو است که ممکن است از نوع آلو زرد، آلو جنگلی، آلو سیاه، آلو بخارا و آلو برقانی باشد و انواع ریز آن مربوط به آلوچه های کال وحشی است و انواعی که درشت ‏تر است بیشتر در اطراف مشهد کشت می‏‏شود و لازم است بدانید انواع گوجه سبز از نظر میزان مواد مغذی با هم برابری می کند.
گوجه از چغاله بسیار ترش تر است و طبع سردتری دارد و بسیاری از شمالی های خوش خلق کشورمان با این میوه همراه انواعی از سبزی های کوهی که طبع گرمی دارد خورشت و آش بی مثالی می پزند که هرچه ترش تر باشد برای مبتلایان به نقرس و اسیداوریک بالا و کسانی که از حرارت کبد و گرمی هوا کلافه اند مناسب تر است.

اثرات منحصر به فرد گوجه سبز

گوجه سبز اثرات منحصر به فردی دارد. این میوه چون حالت اسیدی دارد می تواند تا حدودی رسوبات عروق را حذف کرده و موجب کاهش چربی خون شود و در نتیجه برای افراد مبتلا به تصلب شرایین مفید است.
همچنین به دلیل پتاسیم بالایی که دارد از طریق پرادراری نه تنها سدیم را دفع و از التهاب بافت ها و فشار خون بالا می کاهد، بلکه به کارکرد بهتر کلیه ها و پاکیزگی مجاری ادرار منجر می شود و هر چه ترش تر باشد ضمن این که ویتامین C بالاتری دارد برای افراد مبتلا به نقرس و رماتیسم مفیدتر است.
این میوه چون اسید زیادی دارد به افرادی که اسید معده شان زیاد ترشح می شود یا زخم معده و اثنی عشر دارند، توصیه نمی شود و کسانی که معده حساسی دارند بدانند با مصرف گوجه سبز دچار سوءهاضمه و نفخ می شوند و بهتر است کودکان زیر شش سال از گوجه سبز کمتر استفاده کنند.
بد نیست بدانید خوردن گوجه سبز با نمک یا دلال شمالی ها که مخلوط خوشمزه ای از سبزی های محلی و نمک است، از اثرات مخرب اسید آن می کاهد. البته فکر نکنید چون گفتیم با گوجه سبز نمک بخورید، با این پودر سفید آشتی کرده ایم، بلکه هنوز منع ها و محدودیت های آن برای بیماران مستعد و خاص وجود دارد.
این را هم بدانید مصرف زیاد گوجه سبب حساسیت موقت دندان ها شده و نباید بلافاصله مسواک زد، چرا که موجب تخریب و تحلیل مینای دندان می شود./