برای مشاوره با پزشکان کلیک کنید
;
توپيرامات بعنوان يک درمان کمکي در بالغين و کودکان بالاي 2 سال در درمان تشنجهاي پارشيل با يا بدون ژنراليزاسيون ثانويه، تشنج همراه با سندرم لنوکس گاستات و تشنجهاي تونيک کلونيک ژنراليزه اوليه بکار مي رود.
شامل آتاکسي، اختلال تمرکز، کونفوزيون، گيجي، خستگي، پارتزي يا هيپوستزي، خواب آلودگي، مشکلات حافظه و تکلم، اضطراب، بيقراري، عصبي بودن، تغيرات هيجاني و افسردگي، درد شکمي،بي اشتهائي،نيستاگموس،دو بيني، لکوپني،بي خوابي،کندي رواني-حرکتي،اختلال تکلم، تغيير مزه، اختلالات بينايي و کاهش وزن، افزايش ريسک ايجاد سنگ کليوي در بيماران مستعد، کاهش تعريق با هيپرترمي خصوصاً در اطفال و موارد نادري از ميوپي حاد ثانويه به گلوکوم زاويه بسته از ديگر عوارض آن است.
چه بصورت مونوتراپي و چه درمان کمکي، دوز اوليه شروع در بالغين 25 ميلي گرم يک بار در روز از طريق خوراکي به مدت يک هفته که به فواصل 2-1 هفته اي، به ميزان 50-25 ميلي گرم افزايش يافته تا زمانيکه پاسخ باليني ظاهر گردد. دوز روزانه بيشتر از 25 ميلي گرم بايستي در دو دوز منقسم تجويز شود. دوز معمول روزانه بعنوان درمان کمکي 400-300 ميلي گرم است اگر چه برخي بيماران به دوزهاي بالاتر از 800 ميلي گرم هم نياز پيدا مي کنند. در مونوتراپي دامنه معمول دوز روزانه بين 400-100 ميلي گرم است. در کودکان 16-2 ساله، دوز اوليه بعنوان درمان کمکي، 25 ميلي گرم شبانه در هفته اول است که در فواصل 2-1 هفته اي به ميزان 3-1 ميلي گرم به ازاي هر کيلو وزن بدن افزايش مي يابد. پس از آن، دوز توصيه شده حدود 9-5 ميلي گرم به ازاي هر کيلوگرم روزانه است که در دو دوز منقسم داده شده و حداکثر به mg/kg 30 در روز مي رسد. جهت مونوتراپي در اطفال 6 سال و يا بالاتر با دوز mg/kg 1-0/5 روزانه شروع و در فواصل 2-1 هفته اي به ميزان mg/kg 1-0/5 افزايش مي يابد. دوز معمول روزانه mg/kg6-3 در دو دوز منقسم است. در صورت عدم تحمل رژيمهاي فوق، افزايش دوز به ميزان کمتر و با فواصل بيشتر ممکن است لازم باشد. در بيماران با اختلال عملکرد کليوي متوسط تا شديد، دوزاژ دارو بايد به نصف کاهش يابد. همانند ساير داروهاي ضد صرع، قطع توپيرامات يا تعويض آن به يک داروي ضد صرعي ديگر بايستي بتدريج صورت گيرد تا از خطر تشنج جلوگيري شود.

داروخانه های زیر ممکن است این دارو را موجود داشته باشند