عوارض تعریق بیش از حد عبارتست از:

• عفونت: افرادی که بیش از حد عرق می‌کنند، در معرض خطر بیشتری برای عفونت‌های پوستی قرار دارند. این عفونت‌ها می‌تواند از کرم حلقه‌ای تا زگیل متغیر باشد.
• سایر بیماری‌های پوستی: برخی بیماری‌های پوستی از جمله اگزما و راش‌های پوستی، در مبتلایان به هیپرهیدروزیس بیشتر دیده می‌شود. تعریق بیش از حد می‌تواند التهابات پوستی را تشدید کند.
• اثرات اجتماعی و عاطفی: دست‌های خیس یا سرد و لباس‌های خیس شده از تعریق زیاد می‌تواند سبب ایجاد احساس شرمساری شود. عرق دست می‌تواند سبب خیس شدن اوراق کاری شود و بر فعالیت‌های شغلی و آموزشی اثر بگذارد.

• داروهای خاص
• دیابت
• گرگرفتگی در یائسگی
• قند خون پایین
• پرکاری تیروئید
• برخی انواع خاص سرطان
• حمله قلبی
• اختلال سیستم عصبی
• بیماری عفونی

تست‌های آزمایشگاهی

تست عرق ترمورگولاتوری

• تجویز ضدعرق‌ها: اگر داروهای ضدعرق بدون نسخه کمکی به شما نکرد، ممکن است پزشک محصولات قوی‌تری را برای زمان خواب شما تجویز کند. این ضدعرق‌های قوی تجویز شده می‌توانند سبب تحریک پوست شوند، لذا هر روز صبح بدن خود را بشویید. اگر پوست شما دچار آسیب شده، کرم هیدروکورتیزون می‌تواند کمک کننده باشد.
• قرص‌هایی که ارتباط اعصاب را قطع می‌کنند: برخی داروها سبب مهار مواد شیمیایی می‌شوند که به اعصاب خاصی اجازه ارتباط با سایر اعصاب را می‌دهند. این امر تعریق را در برخی افراد کاهش داده اما سبب خشکی دهان، تاری دید و مشکلات ادراری نیز می‌شود.
• تزریق سم بوتولینیوم: سم بوتولینیوم عموما به صاف شدن چروک‌های پوست کمک می‌کند، اما می‌تواند اعصاب تحریک کننده غدد عرق را نیز مهار کند. با این حال هر ناحیه مبتلا از بدن نیازمند چندین تزریق است که دردناک و گران‌قیمت بوده و اثرات آن تنها برای چند ماه باقی می‌ماند.

سایر درمان‌ها

• یون‌رانی: در این روش، درماتولوژیست از ابزاری برای هدایت جریان الکتریکی خفیفی به سوی دست‌ها و پاها و گاهی زیربغل استفاده می‌کند، در حالی‌که این بخش‌های بدن غرق در آب هستند. ترجیحا این درمان‌ها یک‌بار در چند هفته انجام شده که در ادامه تکرر دفعات درمان کاهش می‌یابد.
• برداشت غدد عرق: اگر تعریق شدید تنها در زیربغل رخ دهد، برداشت غدد عرق این ناحیه می‌تواند کمک کننده باشد. این کار از طریق لیپوساکشن و با یک برش بسیار کوچک قابل انجام است.
• جراحی اعصاب: در بسیاری از موارد هیپرهیدروزیس، ممکن است پزشک روندی را توصیه کند که طی آن اعصاب نخاعی کنترل کننده عرق در دست‌ها بریده، سوزانده یا بسته می‌شوند. در برخی موارد این کار سبب تحریک بیشتر تعریق در سایر نواحی بدن می‌شود.

تغییر شیوه زندگی

• روزانه استحمام کنید. استحمام منظم به جلوگیری از افزایش باکتری‌های پوستی کمک می‌کند.
• پس از استحمام، پاهای خود را به‌طور کامل خشک کنید. میکروارگانیسم‌ها در مناطق مرطوب بین انگشتان پاها رشد می‌کنند. از پودرهای مخصوص پا و بدون نسخه برای کمک به جذب عرق کمک بگیرید.
• از کفش و جوراب با الیاف طبیعی استفاده کنید. کفش‌هایی که از مواد طبیعی مثل چرم تهیه شده‌اند، می‌توانند به پیشگیری از تعریق پا کمک کنند چرا که به پاها اجازه تنفس می‌دهند.
• کفش‌های خود را به‌طور متناوب تعویض کنید. کفش‌ها در طول یک شب به‌طور کامل خشک نمی‌شوند، لذا سعی کنید یک جفت کفش را دو روز پشت سر هم نپوشید.
• جوراب‌های مناسب بپوشید. جوراب‌های نخی و پشمی با جذب رطوبت، به خشک نگهداشتن پاها کمک می‌کنند. در زمان فعالیت، پوشیدن جوراب‌های مخصوص ورزشکاران گزینه مناسبی است.
• جوراب‌های خود را به‌طور مرتب عوض کنید. جوراب و شلوارهای خود را یک یا دو بار در روز عوض کنید و در هر مرتبه پاهای خود را به طور کامل خشک کنید. ممکن است خانم‌ها ساق‌های دارای کف نخی را ترجیح دهند.
• پاهای خود را آزاد بگذارید. تا حدامکان پابرهنه باشید، یا حداقل گاهی پاهای خود را از کفش بیرون بیاورید.
• از لباس‌های با الیاف طبیعی استفاده کنید. از لباس‌های تهیه شده از الیاف طبیعی مثل نخ، پشم و ابریشم که به پوست شما اجازه تنفس می‌دهد، استفاده کنید. در زمان فعالیت ممکن است الیاف با تکنولوژی بالا را که رطوبت را از پاهای شما دور می‌کند ترجیح دهید.
• از تکنیک‌های آرام‌سازی استفاده کنید. تکنیک‌های آرام‌سازی مثل یوگا، مدیتیشن و بیوفیدبک را مدنظر داشته باشید. این موارد در یادگیری کنترل استرس که می‌تواند تعریق را تحریک کند، به شما کمک می‌کنند.

پیشگیری