سنگهای مثانه، تودههای سفت و سختی از املاح معدنی در مثانه شما میباشند. وقتی ادرار در مثانه شما تغلیظ میشود، باعث میگردد املاح موجود درادرار متبلور شده و سنگهای مثانه ایجاد شوند. ادرار تغلیظ شده و بدون حرکت اغلب در نتیجه تخلیه ناکامل مثانه شما میباشد. سنگهای مثانه همیشه باعث بروز علائم و نشانهها نمیشوند و ممکن است در طی انجام آزمایشاتی جهت شناسایی سایر مشکلات پی به وجود آنها برد.
گاهی اوقات سنگهای مثانه کوچک به خودی خود از بین رفته و دفع میشوند، اما شاید نیاز باشد بعضی از آنها را با کمک پزشک از بدن خارج کرد. سنگهای مثانهای که درمان نشوند میتوانند باعث ایجاد انواع عفونت و سایر عوارض گردند.
گاهی اوقات سنگهای مثانه کوچک به خودی خود از بین رفته و دفع میشوند، اما شاید نیاز باشد بعضی از آنها را با کمک پزشک از بدن خارج کرد. سنگهای مثانهای که درمان نشوند میتوانند باعث ایجاد انواع عفونت و سایر عوارض گردند.
بعضی از افرادی که در مثانه آنها سنگ وجود دارد، هیچگونه مشکلی ندارند، حتی زمانیکه سنگهای آنها بزرگ است. اما اگر سنگ، دیواره مثانه را خراش داده آن را آزرده کند یا مسیر جریان ادرار را مسدود نماید، میتواند موجب ایجاد علائم و نشانههای این بیماری گردد. این علائم عبارتند از:
- درد ناحیه پایین شکم
- ادرار دردناک
- تکرر ادرار
- مشکل در دفع ادرار یا قطع شدن و ایجاد وقفه در جریان ادرار
- وجود خون در ادرار
- ادرار تیره رنگ یا ادرار با رنگ تیره غیرطبیعی
عوارض
سنگهای مثانهای که دفع نمیشوند، حتی آنهایی که علائم و نشانههایی ایجاد نمیکنند، منجر به بروز عوارضی میشوند که شامل موارد زیر است:
- اختلال عملکرد مزمن مثانه: سنگهای مثانهای که درمان نمی شوند، میتوانند مشکلات ادراری درازمدتی مانند سوزش و درد در حین ادرارکردن یا تکرر ادرار ایجاد کنند. همچنین سنگهای مثانه میتوانند در دهانهها وجاهای خالی، جایی که ادرار از مثانه خارج شده به سمت مجرای ادراری رفته و مسیر عبور ادرار از بدن را مسدود کنند.
- عفونتهای دستگاه ادراری: عفونتهای باکتریایی عودکننده و مکرر در دستگاه ادراری شما ممکن است باعث ایجاد سنگهای مثانه شوند.
عموماً سنگهای مثانه وقتی ایجاد میشوند که مثانه شما تخلیه کامل نمیشود. ادراری که در مثانه شما باقی میماند،تشکیل کریستالهایی را میدهد که سرانجام به سنگهای ادراری تبدیل میشوند.در بیشتر موارد یک وضعیت یا عارضه، زمینهسازی است که در توانایی مثانه جهت تخلیه به طور کامل تاثیر میگذارد.
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
شایعترین این عوارض که باعث به وجود آمدن سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
- بزرگی غده پروستات: پروستاتی که بزرگ شده یا هایپرپلازی خوشخیم و بیخطر پروستات، میتواند باعث ایجاد سنگهای مثانه خصوصاً در مردان شود. همچنانکه پروستات بزرگ میشود، به مجرای ادراری نیز فشار وارد کرده و باعث توقف و ایجاد وقفه در جریان ادراری میگردد، همین امر موجب میشود ادرار در مثانه شما باقی بماند.
- اعصاب آسیبدیده (مثانه نوروژنیک): به طور طبیعی، اعصاب پیامها را از مغزتان به ماهیچههای مثانه شما انتقال میدهند، پیام های مانند دستور سفت و فشرده شدن یا آزاد و رها شدن ماهیچههای مثانه. اگر این اعصاب به علت سکته، یا آسیب طناب نخاعی و یا سایر مشکلات مربوط به سلامتی آسیب ببینند، این امکان وجود دارد که مثانه شما قادر به انجام عمل تخلیه کامل نباشد.
سایر موقعیتهایی که باعث ایجاد سنگهای مثانه میشوند عبارتند از:
- التهاب: سنگهای مثانه میتوانند در مثانه ملتهب به وجود آیند. عفونتهای دستگاه تناسلی و رادیوتراپی ناحیه لگن، هر دو میتوانند از عوامل التهاب مثانه باشند.
- ابزار و تجهیزات پزشکی: گاهی اوقات سوندهای مثانه، لولههای باریکی که برای جمعآوری ادرار از مثانه شما، داخل مجرای ادراری قرار داده میشوند، میتوانند باعث ایجاد سنگهای مثانه باشند. همینطور وسایل واشیایی که به طور اتفاقی به طرف مثانه شما حرکت میکنند مثل وسایل و تجهیزات پیشگیری از بارداری و یا استنت. بلورها و کریستالهای معدنی که بعداً تبدیل به سنگ میگردند، دورادور سطح این وسایل را فرا میگیرند.
-
سنگهای کلیه: سنگهایی که در کلیه شما به وجود میآیند، همانند سنگهای مثانه نیستند. آنها به طرق متفاوت و اغلب به دلایل متفاوتی به وجود میآیند. اما گاهگاهی، سنگهای کوچک کلیه از حالبها به سمت مثانه پایین رفته و در صورتیکه دفع نشوند، میتوانند به سنگهای مثانه تبدیل شوند
عوامل خطر
در کشورهای در حال توسعه، سنگهای مثانه اغلب به علت کمشدن آب بدن، عفونت و رژیم های کم پروتئین ایجاد شده و خصوصاً در بچهها شایع میباشد. در نواحی دیگر دنیا، سنگهای مثانه اصولاً در بزرگسالان به خصوص در مردان 30 سال و بالاتر رخ میدهد
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از
شرایط و موقعیتهایی که احتمال خطر ابتلاء به سنگ های مثانه را افزایش می دهند عبارتند از
- انسداد مجرای خروجی مثانه:انسداد مجرای خروجی مثانه به هر گونه وضعیتی که مانع جریان ادرار از مثانه به سمت مجرای ادراری میشود، اشاره دارد. مجرای ادراری، لولهای است که ادرار را از بدنتان بیرون میبرد. انسداد مجرای خروجی مثانه دلایل متعددی دارد، ولی شایعترین شکل آن بزرگی پروستات میباشد
- مثانه نوروژنیک: سکته مغزی، آسیب طناب نخاعی، بیماری پارکینسون، دیابت، فتق دیسک، و شماری مشکلات دیگر، میتوانند به اعصابی که عملکرد مثانه را تحت کنترل و نظارت دارند آسیب برسانند. ممکن است بعضی از افراد با مشکل مثانه نوروژنیک، مشکل بزرگی پروستات و یا سایر انواع انسداد مجرای خروجی مثانه را نیز داشته باشند، که احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را افزایش میدهند
آزمایش های تشخیصی
مراحل تشخیصی سنگهای مثانه میتواند شامل موارد زیر باشد:
معاینه بدنی: پزشکتان احتمالاً ناحیه پایین شکم شما را معاینه خواهدکرد، تا ببیند آیا مثانه شما بزرگ شده یا خیر(ورم مثانه) و در بعضی موارد آزمایش مربوط به مقعد نیز انجام خواهد داد. برای تصمیمگیری در مورد اینکه آیا پروستات در شما بزرگ شده است یا خیر. همچنین باید هرگونه علائم و نشانههای ادراری که دارید را مطرح نمایید.
آنالیز ادرار(تجزیه شیمیایی ادرار): ممکن است یک نمونه از ادرار شما جهت شمارش مقادیر میکروسکوپی خون، باکتری و املاح بلوری شده، جمعآوری گردد و مورد آزمایش قرار گیرد. همچنین تجزیه شیمیایی ادرار به تصمیمگیری در مورد اینکه آیا عفونت دستگاه ادراری دارید کمک میکند، که میتواند در نتیجه ایجاد سنگهای ادراری باشد.
سیتیاسکن کامپیوتر اسپیرال (چرخشی): انجام یک سیتیاسکن مرسوم و متداول، همراه با پرتونگاریهای متعدد، با دانش و تکنولوژی کامپیوتری، برای ایجاد و خلق تصاویر بدن در یک مقطع زمانی. انجام یک سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) به فرایند کار سرعت میبخشد، اسکنی سریعتر با دقت بالاتر و مشخصات بیشتری از ساختار داخلی بدن. سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) میتواند حتی کوچکترین سنگها را نمایان کند و به عنوان یکی از حساسترین آزمایشها جهت تشخیص انواع سنگهای ادراری در نظر گرفته میشود.
امواج اولتراسوند(ماوراء صوت): روش اولتراسوند، روشی است که امواج صوتی را به سمت اندامها و ساختار داخلی بدن شما پرتاب میکند تا تصاویری را ایجاد کند، که این روش نیز به پزشک در شناسایی سنگهای ادراری کمک میکند.
عکسبرداری به روش اشعه ایکس: عکسبرداری به روش اشعه ایکس از کلیهها، حالبها و مثانه شما، به پزشک در تشخیص وجود سنگ در سیستم ادراری کمک میکند. اما بعضی از انواع سنگها با این روشهای متداول قابل رویت نیستند.
تصویربرداری اختصاصی از دستگاه ادراری (پیلوگرام درون وریدی) : پیلوگرام درونوریدی آزمایشی است که در آن از یک ماده حاجب جهت پررنگ کردن و مشخص نمودن اندامها و اعضاء دستگاه ادراری به کار میرود. یک ماده حاجب به داخل سیاهرگی از بازو تزریق میشود و به سمت کلیهها، حالبها و مثانه شما جریان پیدا میکند و هرکدام از این اندامها را مشخص مینماید. با عکسبرداری به روش اشعه ایکس، در طول انجام فرایند تصاویری در زمانهای مشخص و جهت بررسی وجود سنگها گرفته میشود.عموماً سیتیاسکنهای چرخشی به جای پیلوگرام درونوریدی، انجام میشود.
معاینه بدنی: پزشکتان احتمالاً ناحیه پایین شکم شما را معاینه خواهدکرد، تا ببیند آیا مثانه شما بزرگ شده یا خیر(ورم مثانه) و در بعضی موارد آزمایش مربوط به مقعد نیز انجام خواهد داد. برای تصمیمگیری در مورد اینکه آیا پروستات در شما بزرگ شده است یا خیر. همچنین باید هرگونه علائم و نشانههای ادراری که دارید را مطرح نمایید.
آنالیز ادرار(تجزیه شیمیایی ادرار): ممکن است یک نمونه از ادرار شما جهت شمارش مقادیر میکروسکوپی خون، باکتری و املاح بلوری شده، جمعآوری گردد و مورد آزمایش قرار گیرد. همچنین تجزیه شیمیایی ادرار به تصمیمگیری در مورد اینکه آیا عفونت دستگاه ادراری دارید کمک میکند، که میتواند در نتیجه ایجاد سنگهای ادراری باشد.
سیتیاسکن کامپیوتر اسپیرال (چرخشی): انجام یک سیتیاسکن مرسوم و متداول، همراه با پرتونگاریهای متعدد، با دانش و تکنولوژی کامپیوتری، برای ایجاد و خلق تصاویر بدن در یک مقطع زمانی. انجام یک سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) به فرایند کار سرعت میبخشد، اسکنی سریعتر با دقت بالاتر و مشخصات بیشتری از ساختار داخلی بدن. سیتیاسکن اسپیرال(چرخشی) میتواند حتی کوچکترین سنگها را نمایان کند و به عنوان یکی از حساسترین آزمایشها جهت تشخیص انواع سنگهای ادراری در نظر گرفته میشود.
امواج اولتراسوند(ماوراء صوت): روش اولتراسوند، روشی است که امواج صوتی را به سمت اندامها و ساختار داخلی بدن شما پرتاب میکند تا تصاویری را ایجاد کند، که این روش نیز به پزشک در شناسایی سنگهای ادراری کمک میکند.
عکسبرداری به روش اشعه ایکس: عکسبرداری به روش اشعه ایکس از کلیهها، حالبها و مثانه شما، به پزشک در تشخیص وجود سنگ در سیستم ادراری کمک میکند. اما بعضی از انواع سنگها با این روشهای متداول قابل رویت نیستند.
تصویربرداری اختصاصی از دستگاه ادراری (پیلوگرام درون وریدی) : پیلوگرام درونوریدی آزمایشی است که در آن از یک ماده حاجب جهت پررنگ کردن و مشخص نمودن اندامها و اعضاء دستگاه ادراری به کار میرود. یک ماده حاجب به داخل سیاهرگی از بازو تزریق میشود و به سمت کلیهها، حالبها و مثانه شما جریان پیدا میکند و هرکدام از این اندامها را مشخص مینماید. با عکسبرداری به روش اشعه ایکس، در طول انجام فرایند تصاویری در زمانهای مشخص و جهت بررسی وجود سنگها گرفته میشود.عموماً سیتیاسکنهای چرخشی به جای پیلوگرام درونوریدی، انجام میشود.
درمان دارویی
عموماً سنگهای مثانه باید بیرون آورده شده و از بین بروند. اگرسنگ کوچک باشد، ممکن است پزشک به شما توصیه کند هر روز مقادیر زیادی آب، جهت کمک به دفع سنگ از بدن بنوشید. هرچند، چون اغلب سنگهای مثانه به علت عدم توانایی مثانه در تخلیه کامل ادرار به وجود میآیند، عبور و دفع خود به خودی سنگها بعید به نظر میرسد. تقریباً در تمامی موارد نیاز به خارج کردن سنگها از بدن میباشد.
1-خرد کردن و شکستن سنگها:
سنگهای مثانه اغلب در طول فرایندی و روشی که سیستولایتو لاپاکسی نامیده میشود، بیرون آورده میشوند. لوله کوچکی به همراه دوربینی در انتهای آن(سیستوسکوپ)، برای دیدن سنگ، از میان مجرای ادراری وارد مثانه میشود، پزشک سپس از لیزر، اولتراسوند، یا یک وسیله مکانیکی برای خرد کردن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده میکند و آنها را از مثانه شما شستشو میدهد.
قبل از انجام این روش، احتمالاً به شما داروی بیهوشی، جهت بیحس کردن قسمت پایینی بدن( بیهوشی ناحیهای و موضعی) تزریق میکنند یا دارویی که شما را بیهوش سازد و قادر به احساس درد نباشید(بیهوشی عمومی). عوارض ناشی از سیستولایتولاپاکسی، شایع نمیباشد، اما ممکن است عفونتهای دستگاه ادراری، تب، پارگی مثانه و خونریزی رخ دهد.
ممکن است پزشک برای کاهش احتمال خطر انواع عفونت، قبل از انجام عمل، برای شما آنتیبیوتیک تجویز نماید.
پس از گذشت یک ماه از انجام سیستولایتولاپاکسی، احتمالاً پزشک برای اینکه اطمینان پیدا کند هیچ خرده سنگی در مثانه شما باقی نمانده باشد، بررسی های لازم را انجام خواهد داد.
2-برداشت سنگ از طریق انجام عمل جراحی:
بعضی از اوقات، سنگهای مثانهای که بزرگ هستند یا آنقدر سخت هستند که نمیتوان آنها را خرد کرد، از طریق انجام عمل جراحی باز خارج میگردند. در این چنین مواردی، پزشک شکاف و بریدگی در مثانه شما ایجاد میکند و سنگها را مستقیماً خارج مینماید. ممکن است هر عاملی که علت بهوجود آورنده سنگها بوده، در همین زمان اصلاح گردد.
3-درمانهای جایگزین:
هیچ مطالعهای تا کنون تایید نکرده که درمانهای گیاهی میتواند سنگهای مثانه سفت و سختی را که معمولاً نیاز به لیزر، اولتراسوند و یا سایر روشها برای برطرف شدن دارند را خرد کرده و از بین ببرند. قبل از استفاده از هر گونه درمان دارویی جایگزین، همواره با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمن بودن آنها اطمینان پیدا کنید و اینکه با داروهای دیگری که مصرف میکنید تداخلی نداشته باشند.
1-خرد کردن و شکستن سنگها:
سنگهای مثانه اغلب در طول فرایندی و روشی که سیستولایتو لاپاکسی نامیده میشود، بیرون آورده میشوند. لوله کوچکی به همراه دوربینی در انتهای آن(سیستوسکوپ)، برای دیدن سنگ، از میان مجرای ادراری وارد مثانه میشود، پزشک سپس از لیزر، اولتراسوند، یا یک وسیله مکانیکی برای خرد کردن سنگ به قطعات کوچکتر استفاده میکند و آنها را از مثانه شما شستشو میدهد.
قبل از انجام این روش، احتمالاً به شما داروی بیهوشی، جهت بیحس کردن قسمت پایینی بدن( بیهوشی ناحیهای و موضعی) تزریق میکنند یا دارویی که شما را بیهوش سازد و قادر به احساس درد نباشید(بیهوشی عمومی). عوارض ناشی از سیستولایتولاپاکسی، شایع نمیباشد، اما ممکن است عفونتهای دستگاه ادراری، تب، پارگی مثانه و خونریزی رخ دهد.
ممکن است پزشک برای کاهش احتمال خطر انواع عفونت، قبل از انجام عمل، برای شما آنتیبیوتیک تجویز نماید.
پس از گذشت یک ماه از انجام سیستولایتولاپاکسی، احتمالاً پزشک برای اینکه اطمینان پیدا کند هیچ خرده سنگی در مثانه شما باقی نمانده باشد، بررسی های لازم را انجام خواهد داد.
2-برداشت سنگ از طریق انجام عمل جراحی:
بعضی از اوقات، سنگهای مثانهای که بزرگ هستند یا آنقدر سخت هستند که نمیتوان آنها را خرد کرد، از طریق انجام عمل جراحی باز خارج میگردند. در این چنین مواردی، پزشک شکاف و بریدگی در مثانه شما ایجاد میکند و سنگها را مستقیماً خارج مینماید. ممکن است هر عاملی که علت بهوجود آورنده سنگها بوده، در همین زمان اصلاح گردد.
3-درمانهای جایگزین:
هیچ مطالعهای تا کنون تایید نکرده که درمانهای گیاهی میتواند سنگهای مثانه سفت و سختی را که معمولاً نیاز به لیزر، اولتراسوند و یا سایر روشها برای برطرف شدن دارند را خرد کرده و از بین ببرند. قبل از استفاده از هر گونه درمان دارویی جایگزین، همواره با پزشک خود مشورت کنید تا از ایمن بودن آنها اطمینان پیدا کنید و اینکه با داروهای دیگری که مصرف میکنید تداخلی نداشته باشند.
پیشگیری
معمولاً سنگهای مثانه از عواملی به وجود میآیند که پیشگیری از آن عوامل زمینهسازدشواری است، اما میتوان شانس ابتلاء به سنگهای مثانه را با رعایت نکات زیر کاهش داد:
در مورد علائم و نشانههای غیرمعمول ادراری سوال کنید و در موردآنها آگاهی داشته باشید: تشخیص و درمان زودهنگام پروستاتی که بزرگ شده و یا هر عارضه اورولوژیک دیگری، میتواند احتمال خطر ابتلاء به سنگهای مثانه را کاهش دهند.
مقدار زیادی آب و مایعات بنوشید: نوشیدن حجم زیادی از مایعات، بهخصوص آب میتواند به جلوگیری از ایجاد سنگهای مثانه کمک کند، چراکه مایعات، غلظت املاح موجود در مثانه را کاهش داده، آن را رقیق میکند. اینکه چه مقدار آب مورد نیاز شما میباشد، بستگی به عوامل زیر دارد: سن، اندازه بدن(جثه)، سلامتی و سطح فعالیت. از پزشک خود بپرسید مقدار مناسب مایعات مورد نیاز شما چه میزان است
پزشکان زیر در درمان این بیماری می توانند کمکتان کنند
مقاله های مرتبط با این بیمارینمایش آرشیو
-
کم تحرکی و تغییر الگوی غذایی بلای جان کلیه ها۱۳۹۴/۱۲/۲۴
کم تحرکی و تغییر الگوی غذایی افراد را در معرض ابتلا به بیماری های کلیه و مجاری ادرار قرار می دهد. -
با بروز این علائم به کلیه های خود مشکوک شوید۱۳۹۵/۰۷/۱۹
کلیهها نیز مانند دیگر اندامهای بدن در معرض ابتلا به عفونتها و دیگر بیماریها قرار دارند. گرچه ناراحتیهای کلیوی شیوع بسیار بالایی ندارد اما مشکل اینجاست که علائم معمولا در مراحل حاد بروز میکند و به سختی قابل تشخیص است. تنها روش دقیق به کمک انجام آزمایش خون و ادرار انجام میشود. -
قبل از شروع ماه رمضان، از سلامت کلیه خود مطمئن شوید۱۳۹۳/۰۴/۰۷
یک جراح کلیه و مجاری ادراری با تاکید بر اینکه تمام افراد باید قبل از شروع ماه مبارک رمضان یک سونوگرافی کلیه، مثانه پر و خالی و آزمایش ادرار انجام دهند، گفت: در شرایط معمول سنگ سازی در تابستان بیشتر از سایر فواصل است. -
عادت های غلطی که به کلیه ها آسیب می زند۱۳۹۳/۰۷/۰۹
آسیب کلیوی یا تحلیل رفتن تدریجی این عضو حیاتی اغلب و سالها نادیده گرفته میشود زیرا کلیهها میتوانند همچنان با ٢٠درصد از ظرفیت خود نیز به فعالیتشان ادامه دهند. بنابراین به بیماریهای کلیوی لقب بیماریهایخاموش را دادهاند. -
13 درد شکمی که باید جدی گرفته شود۱۳۹۳/۰۵/۱۸
گاهی دردهای شکمی، خطرناک و حتی کشنده هستند و اگر طی چند ساعت به کمک بیمار نشتابیم، جان و سلامت وی در معرض خطر قرار میگیرد.
مرکز مشاورهنمایش آرشیو
تیرویید
پاسخ توسط محبوبه سادات حسینی ۱۳۹۸/۰۵/۰۶
#4090
با سلام خیر تاثیری نداره ولی انچه مسلم است این است که بعد از سن چهل سالگی کم بودن ذخیره تخمدانی کاملا طبیعی و قابل انتظار است.
قرمزی پوست،پوست پوست شدن و سوزش و خارش
پاسخ توسط ربابه غیبی ۱۳۹۸/۰۴/۳۱
#4086
سلام شما احتمالا اگزماى سبوره دارید. اما بهتر است از نزدیک ویزیت شوید
آزمایش کلسترول
پاسخ توسط ادمین بهپو ۱۳۹۸/۰۴/۲۴
#4084
سلام. بدون معاینه حضوری و مشاهده شرح حال نمیتوان تصمیم وتشخیصی لحاظ کرد. بهتراست شما با یک پزشک مشورت کنید.