• اسهال: اسهال عارضه ای شایع در مبتلایان به بیماری کرون است. تشدید کرامپ های (گرفتگی های عضلات) روده نیز موجب شل شدن مدفوع می شود.
• تب و خستگی: بیشتر افراد مبتلا به این بیماری دچار تب درجه پایین هستند که احتمالا ناشی از التهاب یا عفونت است. همچنین ممکن است احساس خستگی و کم انرژی بودن بکنند.
• کرامپ و درد های شکمی: زخم و التهاب روی حرکت طبیعی محتویات دستگاه گوارش تاثیر گذاشته و موجب درد و گرفتگی عضلات شکمی می شود.
• خون در مدفوع: ممکن است متوجه رنگ روشن خون روی کاسه دستشویی یا رنگ تیره خون در مدفوع خود شده باشید، حتی احتمالا خونریزی هایی داشته اید که آن ها را ندیده اید (خونریزی پنهان)
• زخم های دهانی: ممکن است زخم ها و ضایعاتی مانند آفت در دهان فرد به وجود آید.
• کاهش اشتها و کاهش وزن: درد و کرامپ شکمی و واکنشهای التهابی در جداره روده می تواند روی اشتها و قدرت هضم و جذب غذا در فرد تاثیر گذار باشد.
• بیماری پری آنال: فیستول آنال مجرایی بین پوست اطراف مقعد و کانال آنورکتال می باشد و معمولا به دنبال آبسه های پری آنال به وجود می آید. ترشح مدام از این مجرا علامت بارز آن است.

علائم و نشانه های دیگر

• التهاب پوست، چشم و مفاصل
• التهاب کبد یا مجاری صفراوی
• تاخیر در رشد یا رشد اندام های جنسی در کودکان

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم

• درد شکم
• خون در مدفوع
• اسهال های مداوم که نسبت به داروهای بدون نسخه ضد اسهال پاسخ نمی دهد
• تب بی دلیل که بیش از دو روز طول می کشد
• کاهش وزن بی دلیل

عوارض

• التهاب: التهاب ممکن است به دیواره روده محدود شود که می تواند موجب زخم و تنگ شدگی (استنوز) روده شود، یا ممکن است در طول جداره روده منتشر شود (فیستول).
• انسداد روده: این بیماری روی ضخامت جدار روده تاثیر می گذارد. با گذشت زمان بخش هایی از روده ضخیم و بخش هایی از آن نازک می شود، این امر باعث مسدود شدن راه محتویات گوارشی خواهد شد و ممکن است برای خارج کردن بخشی از روده که درگیر بیماری است، نیاز به عمل جراحی باشد.
• زخم ها: ممکن است این بیماری منجر به ایجاد زخم های باز (اولسر) در هر نقطه از دستگاه گوارشی از جمله دهان، مقعد و یا ناحیه تناسلی (پرینه) شود.
• فیستول ها: گاهی اوقات زخم ها تمام جدار روده را می پوشانند و ایجاد فیستول می کنند. به یک ارتباط نادرست بین بخش های مختلف بدن فیستول گویند. این ارتباط می تواند بین روده و پوست یا بین روده و اندام های دیگر برقرار شود. فیستول هایی که اطراف مقعد (پری آنال) ایجاد می شوند از جمله شایع ترین فیستول ها هستند.

• شقاق مقعد: شقاق یا فیشر مقعد، پارگی کوچکی در بافت پوشاننده مقعد یا پوست اطراف آن است که می تواند منجر به عفونت شود. این عارضه اغلب با دفع دردناک همراه است و ممکن است منجر به فیستول پری آنال شود.
• سوء تغذیه: اسهال، شکم درد و کرامپ های شکمی خوردن غذا را با زحمت همراه می کنند و جذب مواد غذایی کافی برای تغذیه بدن را با مشکل همراه می سازند. کم خونی ناشی از کمبود آهن یا کمبود ویتامین ب نیز از عوارض شایع این بیماری است.
• سرطان کولون: بیماری کرون با درگیر نمودن کولون، خطر ابتلا به سرطان کولون را افزایش می دهد. افرادی که مبتلا به بیماری کرون نیستند باید از شروع 50 سالگی، هر 10 سال یک بار برای پیشگیری از سرطان کولن تحت آزمایشات غربالگری قرار گرفته و کلونوسکوپی انجام دهند. اگر احساس می کنید نیاز دارید این آزمایشات روی شما زودتر از 50 سالگی یا کمتر از 10 سال یک بار، انجام شود با پزشک خود مشورت کنید.
• مشکلات دیگر: این بیماری می تواند موجب بروز عارضه های دیگری در بخش های دیگر بدن شود. از جمله این عوارض می توان به کم خونی، پوکی استخوان، و بیماری های کبد و کیسه صفرا اشاره نمود.
• خطر مصرف داروها: دارو های مخصوص بیماری کرون که موجب توقف عملکرد سیستم ایمنی می شوند، با احتمال کم ابتلا به سرطان لنفوم و سرطان پوست همراهند. این داروها همچنین احتمال عفونت را بالا می برند.

• سیستم ایمنی: احتمال دارد یک ویروس یا باکتری باعث این بیماری شود. وقتی سیستم ایمنی سعی در مبارزه با میکروارگانیسم های مهاجم دارد، یک پاسخ ناهنجار از سوی سیستم ایمنی موجب حمله آن به سلول های دستگاه گوارش می شود.
• توارث: بیماری کرون در افرادی که در اعضای خانواده خود چنین عارضه ای را داشتند شایع تر است. بنابراین اینطور به نظر می رسد که ژن ها در مستعد کردن افراد به این بیماری نقش مهمی دارند. با این وجود بیشتر افراد مبتلا به بیماری کرون دارای هیچ سابقه خانوادگی نیستند.

عوامل خطر ساز

• سن: این بیماری در تمام سنین امکان بروز دارد اما احتمال آن در جوانان بیشتر است. تشخیص بیماری کرون در بیشتر مبتلایان، در سنین زیر سی سال صورت گرفته است.
• قومیت: با این که این بیماری در تمام قومیت ها احتمال بروز دارد اما سفید پوست ها و یهودیان اروپای شرقی (اشکنازی) بیشتر از همه در معرض ابتلا قرار دارند.
• سابقه خانوادگی: اگر یکی از خویشاوندان نزدیک شما مثل والدین، خواهر و برادر یا فرزندتان دچار بیماری کرون باشند، احتمال ابتلای شما بالاتر می رود. از هر 5 نفر مبتلا به بیماری کرون، 1 نفر دارای خویشاوند نزدیکی است  که مبتلا به این بیماری است.
• سیگار کشیدن: این عامل مهمترین عامل قابل کنترل بیماری کرون است. علاوه بر این سیگار کشیدن منجر به بیماری های شدیدتر و حتی نیاز به عمل جراحی می شود. اگر سیگار می کشید حتما آن را رها کنید.
• داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی: این داروها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن سدیم، دیکلوفناک سدیم و بعضی دارو های دیگر می شوند. با وجود اینکه این عارضه ها موجب بیماری کرون نمی شوند، اما می توانند به التهاب روده و تشدید بیماری کرون دامن بزنند.
• محل زندگی: اگر در منطقه شهری یا صنعتی  زندگی می کنید، بیشتر در معرض ابتلا به بیماری کرون قرار دارید. این موضوع نشان می دهد که عوامل محیطی مثل رژیم غذایی پرچرب و غذا های صنعتی نقش مهمی در بیماری کرون دارند. افرادی که در اقلیم های شمالی زندگی می کنند نیز بیشتر در معرض خطر قرار دارند.

تست و تشخیص

آزمایش خون

•  آزمایش عفونت یا کم خونی
• آزمایش خون پنهان در مدفوع

روش های غیر جراحی

•  کلونوسکوپی
• سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر
• سی تی اسکن
• ام آر آی
• کپسول آندوسکوپی
• آندوسکوپی دو بالونه
• عکسبرداری از روده کوچک

دارو های ضد التهابی

• آمینوسالیسیلات 5 خوراکی: این دارو زمانی موثر است که بیماری، کولون را درگیر کرده باشد، اما در مواقعی که روده کوچک درگیر شده باشد تاثیری نخواهد داشت. از جمله این داروها می توان سولفاسالازین و مزالامین را نام برد.
• کورتیکو استروئیدها: این داروها از جمله پردنیزون در کاهش التهاب در هر نقطه از بدن موثرند، اما نباید عوارض جانبی زیاد آن ها را نادیده گرفت. لازم به ذکر است که کورتیکواستروئید ها در تمام افراد موثر واقع نمی شوند و معمولا به افرادی تجویز می شود که به بقیه داروها پاسخ نداده اند. توجه داشته باشید که این داروها نباید بلند مدت مصرف شوند.

سرکوبگر های سیستم ایمنی

• آزاتیوپرین و مرکاپتوپورین
• اینفلکسیماب و ادالیموماب و ستولیزوماب پگول
• متوترکسات
• سیکلوسپورین و تاکرولیموس
• ناتالیزوماب و ودولیزوماب
• اوستکناماب

آنتی بیوتیک ها

• مترونیدازول
• سیپروفلوکساسین

دارو های دیگر

• ضد اسهال
• مسکن
• مکمل آهن
• ویتامین B12 تزریقی
• مکمل های کلسیم و ویتامین دی

نوتریشن تراپی

عمل جراحی

سبک زندگی و مراقبت های خانگی

رژیم غذایی

پرهیزهای غذایی

•  لبنیات کمتری مصرف کنید
• غذا های کم چرب مصرف کنید
• اگر فیبر بیماری را تشدید می کند، مصرف آن را محدود کنید یا به صورت پخته یا بخار پز استفاده کنید: معمولا خانواده کلم مثل بروکلی، گل کلم و همینطور مغز ها و دانه ها، ذرت و پاپ کورن مشکل ساز تر هستند.
• غذاهای پر ادویه، الکل و کافئین را ترک کنید

توصیه های غذایی

• وعده های غذایی خود را کوچک کنید
• مایعات فراوان بنوشید: مصرف الکل، نوشیدنی های گازدار و کافئین دار بیماری را تشدید می کند.
• از مولتی ویتامین ها بهره بگیرید
• با یک متخصص تغذیه مشورت کنید
• سیگار کشیدن
• سیگار خطر ابتلا به بیماری کرون را افزایش می دهد و اگر به آن مبتلا باشید آن را تشدید می کند.

استرس

• ورزش
• بیوفیدبک
• ورزش های منظم تنفسی و ریلکسیشن

درمانهای جایگزین

• مکمل های گیاهی و مغذی: این مکمل ها توسط سازمان غذا و داروی آمریکا تایید نشده اند. سازندگان این مکمل ها ادعا می کنند که این داروها ایمن و موثرند و نیازی به تایید ندارند. اما حتی مکمل های گیاهی و طبیعی نیز می توانند اثرات جانبی داشته باشند و باعث تداخلات دارویی خطرناکی شوند. پس بهتر است پیش از مصرف هرنوع مکملی با پزشک خود مشورت کنید.
• محصولات پروبیوتیک: نتایج مطالعات صورت گرفته در این زمینه مختلف است. اما بطور کلی فوایدی مشاهده نشده است.
• روغن ماهی: مطالعات صورت گرفته روی تاثیر روغن ماهی بر بیماری کرون، فوایدی را نشان نداده است.
• پریبیوتیک ها: برعکس پروبیوتیک ها که دارای باکتری های مفید زنده هستند، پریبیوتیک ها ترکیبات طبیعی هستند که در گیاهان یافت می شوند مثل آرتیشو که به تقویت باکتریهای روده کمک می کند. مطالعات نتایج مثبتی از پریبیوتیک ها در بیماران کرون نشان نداده است.