• ادرار دردناک
• درد زیر شکم
• ترشحات واژن در زنان
• ترشحات از آلت مردانه
• رابطه جنسی دردناک در زنان
• خونریزی بین عادات ماهانه و یا پس از آمیزش جنسی
• درد بیضه ها در مردان

• عفونت های منتقله جنسی دیگر: مبتلایان به کلامیدیا تراکوماتیس بیشتر در معرض ابتلا به دیگر عفونت های منتقله جنسی مثل گنوره و اچ آی وی هستند.
• بیماری التهابی لگن: بیماری التهابی لگن شامل عفونت رحم و لوله های فالوپ است که منجر به تب و درد لگن می شود. ممکن است در موارد شدید لازم باشد فرد برای تزریق آنتی بیوتیک بستری شود. بیماری التهابی لگن می تواند به لوله های فالوپ، تخمدان ها، رحم و دهانه رحم آسیب بزند.
• عفونت نزدیک بیضه ها (اپیدیدیمیت): عفونت کلامیدیا می تواند باعث التهاب لوله های کنار هر بیضه شود (اپیدیدیمیس). این عفونت منجر به تب، درد و تورم اسکروتال می شود.
• عفونت غده پروستات: باکتری کلامیدیا می تواند در غده پروستات مردان نیز انتشار پیدا کند. پروستاتیت ممکن است منجر به درد هنگام آمیزش یا بعد از آن، تب و لرز، ادرار دردناک و درد ناحیه تحتانی کمر شود.
• عفونت نوزادان: عفونت کلامیدیا می تواند هنگام زایمان از کانال واژینال عبور کند و به نوزاد رسیده و منجر به ذات الریه یا عفونت چشمی شدید شود.
• ناباروری: عفونت کلامیدیا حتی آن دسته از عفونت هایی که علائم و نشانه ای بروز نمی دهند، می توانند منجر به زخم و انسداد لوله های فالوپ و حتی ناباروری شود.
• آرتریت واکنشی: مبتلایان به کلامیدیا تراکوماتیس در معرض خطر ابتلا به آرتریت واکنشی هستند که به نام سندرم رایتر شناخته می شود. این عارضه عموما روی مفاصل، چشم ها و مجاری ادرار اثر می گذارد. مجاری ادرار به کانال هایی می گویند که ادرار را از مثانه به خارج از بدن هدایت می کنند.

عوامل خطرساز

• فعالیت جنسی بالا قبل ازسن 25 سالگی
• وجود چند شریک جنسی ظرف یک سال گذشته
• عدم استفاده همیشگی از کاندوم
• سابقه پیشین ابتلا به عفونت منتقله جنسی

• زنان زیر 25 سال که فعالیت جنسی متعدد و متنوعی دارند: نرخ ابتلا به عفونت کلامیدیا در این گروه از همه بیشتر است. بنابراین می بایست هر ساله تحت غربالگری قرار بگیرند.
• زنان باردار: در اولین معاینه پیش از زایمان می بایست تحت آزمایش کلامیدیا قرار بگیرید. اگر خطر ابتلا به عفونت در شما بالا بود (مثلا اگر همسرتان از نظر ابتلا به این عفونت مستعد بود) چندی بعد باز هم در زمان بارداری تحت آزمایش قرار بگیرید.
• زنان و مردان پرخطر: داشتن چند شریک جنسی، استفاده نکردن مداوم از کاندوم، مردان همجنس باز، ابتلا به عفونت های منتقله جنسی دیگر یا آمیزش با فرد مبتلا به عفونت منتقله جنسی، لزوم غربالگری های مکرر کلامیدیا را برای فرد ایجاد می کند.

• آزمایش ادرار: نمونه ای از ادرار شما که در آزمایشگاه بررسی می شود می تواند نشان دهنده عفونت موجود در بدن باشد.
• نمونه گیری با سوآب: در زنان پزشک از ترشحات دهانه رحم با سواب نمونه ای بر می دارد و برای کشت یا آزمایش آنتی ژن کلامیدیا به آزمایشگاه ارسال می کند. ممکن است پزشک در یک آزمایش روتین پاپ اسمیر این کار را انجام دهد. در مردان ممکن است پزشک از وسیله نازکتری برای آلت مردانه استفاده کند تا نمونه ای از مجاری ادارار بردارد. در برخی موارد ممکن است از ترشحات مقعد نمونه برداری کند.

پیشگیری از عفونت کلامیدیا

• از کاندوم استفاده کنید: استفاده از کاندوم های زنانه یا مردانه شانس ابتلا به عفونت را کم می کند اما به صفر نمی رساند.
• از داشتن شرکای جنسی متعدد پرهیز کنید: ارتباط جنسی با افراد متعدد احتمال ابتلا به کلامیدیا و دیگر عفونت های منتقله جنسی را افزایش می دهد.
• غربالگری های منظم داشته باشید: در این مورد با پزشک صحبت کنید.
• از دوش واژینال پرهیز کنید: دوش واژینال تعداد باکتری های خوب واژن را کاهش داده و احتمال ابتلا به عفونت را افزایش می دهد، به همین علت به هیچ عنوان توصیه نمی شود.