عفونت گنوره ای که بر دستگاه تناسلی تاثیر می گذارد

• دفع ادرار دردناک
• ترشحات چرک مانند از نوک آلت تناسلی
• درد یا تورم یکی از بیضه ها

• افزایش ترشحات واژن
• دفع ادرار دردناک
• خونریزی از واژن بین دو دوره قاعدگی، مثلا پس از آمیزش
• آمیزش دردناک
• درد شکم یا لگن

گنوره ای که سایر نقاط بدن را تحت تاثیر قرار می دهد

• رکتوم: علائم ونشانه های گنوره در رکتوم (مقعد) به صورت خارش مقعد، ترشحات چرک مانند از مقعد، مشاهده نقطه های خون قرمز و شفاف روی دستمال توالت و نیاز به زور زدن برای دفع مدفوع، دیده می شود.
• چشم: اگر گنوره چشم را درگیر کند ممکن است چشم درد، حساسیت به نور و ترشحات چرک مانند از یک یا دو چشم را به همراه داشته باشد.
• گلو: علائم گنوره در گلو شامل گلو درد و تورم غدد لنفاوی گردن می باشد.
• مفاصل: اگر یک یا چند مفصل توسط باکتری، عفونی شدند (آرتریت سپتیک) مفاصلِ درگیر گرم، قرمز، متورم و به طور شدیدی دردناک می شوند، خصوصا وقتی مفصل را حرکت می دهید.

چه وقت به پزشک مراجعه کنیم

عوارض گنوره

• ناباروری زنان: اگر گنوره درمان نشود ممکن است به رحم و لوله های رحم (فالوپ) منتشر و منجر به بیماری التهابی لگن (PID) شود. PID باعث زخم شدن لوله ها و افزایش احتمال عوارض بارداری و ناباروری می شود. بیماری التهابی لگن یک عفونت جدی است که نیازمند درمان فوری است.
• ناباروری مردان: مردانی که به درمان گنوره نمی پردازند، ممکن است مبتلا به اپیدیدیمیت شوند، اپیدیدیمیت به التهاب لوله کوچک و پیچیده پشت بیضه (اپیدیدیم) می گویند که مجاری اسپرم در آن قرار دارند. این عارضه قابل درمان است اما اگر بدون معالجه رها شود منجر به ناباروری می شود.
• عفونتی که به مفاصل و دیگر قسمت های بدن منتقل می شود: باکتری عامل گنوره در جریان خون منتشر شده و بقیه قسمت های بدن مثل مفاصل را عفونی می کند. تب، راش پوستی، زخم های پوستی، درد مفاصل، تورم و سفتی از عوارض احتمالی آن است.
• افزایش احتمال ابتلا به ایدز: ابتلا به گنوره فرد را مستعد عفونت های ناشی از ویروس انسانی نقص ایمنی (HIV) می کند، این ویروس فرد را مبتلا به ایدز می کند. مبتلایان به گنوره و ایدز به راحتی می توانند بیماری های مذکور را به همسر خود انتقال دهند.
• بروز عوارضی در نوزادان: نوزادانی که در حین زایمان، گنوره را از مادر دریافت می کنند ممکن است دچار نابینایی، زخم های روی پوست سر و عفونت شوند.

عوامل خطر ساز

• سن پایین
• شریک جنسی جدید
• رابطه جنسی با فردی که همزمان چند شریک جنسی دارد
• داشتن شرکای جنسی متعدد
• داشتن سابقه ابتلا به گنوره
• ابتلا به عفونت های منتقله جنسی دیگر

• آزمایش ادرار
• نمونه از ترشحات ناحیه درگیر: سواب گلو، مجرای ادرار، واژن یا رکتوم

آزمایش عفونت های منتقله جنسی دیگر

درمان گنوره در بزرگسالان

درمان گنوره در همسر

درمان گنوره در نوزادان

پیشگیری از گنوره

• اگر می خواهید آمیزش جنسی داشته باشید کاندوم استفاده کنید: معمولا به مبتلایان به گنوره توصیه می شود از آمیزش پرهیز کنند، اما در صورت تمایل به رابطه جنسی از هر نوعی (دهانی، مقعدی و واژینال) باید از کاندوم استفاده کنید.
• از همسر خود بخواهید مورد آزمایشات عفونت های منتقله جنسی را انجام دهد
• با کسیکه دارای نشانه های غیرعادی است رابطه جنسی برقرار نکنید: اگر شریک جنسی شما علائم عفونت های جنسی مثل سوزش ادرار،  یا راش و زخم ناحیه تناسلی دارد با او وارد رابطه جنسی نشوید
• آزمایشات منظم گنوره انجام دهید: برای تمام زنان زیر 25 سال و  زنان سالمند در معرض ابتلا به عفونت که از لحاظ جنسی فعال هستند، مثل زنانی که شریک جنسی جدیدی دارند، شرکای جنسی متعددی دارند، شریک جنسی آنها دارای شرکای جنسی متعددی است، شریک جنسی او مبتلا به عفونت منتقله جنسی است، انجام این آزمایشات ضروری است.
• همچنین برای افرادی که دچار رابطه با هم جنس هستند آزمایشات منظم دوره ای پیشنهاد می شود.
• برای عود دوباره عفونت از انجام آمیزش جنسی نا ایمن به مدت هفت روز پس از معالجه کامل شما یا همسرتان یا پس از محو علائم و نشانه های بیماری پرهیز کنید.