شواهد قوی وجود دارد که یوگا می تواند درد را کاهش دهد.در یک مطالعه کوچک ، شرکت کنندگانی که از فنون یوگا استفاده کرده بودند طی ۱۱ هفته نتایج بهتری در درمان نسبت به شرکت کنندگانی که از آتل استفاده کرده بودند بدست آوردند.نتایج بلند مدت یوگا اثبات نشده است.

سندرم تونل کارپال باعث ایجاد بی حسی در دستان شما می شود. برخی از مردم احساس می کنند دستانشان متورم شده است که این احساس معمولا اشتباه است. برخی دیگر در تشخیص گرما و سرما دچار مشکل می شوند.

زمانی که سندرم تونل کارپال شروع به گسترش می کند شما ممکن است احساس ضعف در انگشت شست و ۲ انگشت کناری آن بکنید و گرفتن و کنترل اجسام برای شما کمی سخت شود، مدام اجسام از دستان شما می افتند و کارهای معمول که با دست انجام می دادید برای شما سخت می شود.

در صورتی که سندرم تونل کارپال به خاطر وجود بیماری های زمینه ای مانند دیابت و آرتریت به وجود آمده باشند باید بیماری زمینه ای درمان شود.سپس پزشک شما توصیه به استراحت دادن دست و مچ دست با پوشیدن یک آتل یا بریس برای کاهش حرکت می نماید. استفاده از بریس در طول شب ضروری می باشد چون ممکن است در طول شب دست دچار پیچش و فشار نا خواسته شود. دارو های ضد التهابی غیر استروئیدی مانند ایبوبروفن و ناپروکسن همراه با کمپرس آب سرد کمک کننده است.

ممکن است بعد از عمل جراحی تورم و سفتی در دست ایجاد شود که این حالت با قراردادن دست بالاتر از قلب و باز و بسته کردن و حرکت مکرر انگشتان دست بهتر می شود. تا چند هفته بعد از عمل باید دست خود را با آتل ببندید اما قادر خواهید بود از انگشتان خود استفاده کنید. معمولا تا 2 ماه پس از جراحی، درد و ضعف بهتر می شود اما ممکن است بهبودی کامل 6 ماه تا یک سال طول بکشد.

برای تایید تشخیص ممکن است پزشک برای شما تست تشخصی الکتریکی انجام دهد. برای انجام این تست الکترود هایی به انگشتان و مچ دست وصل می شود و یک شوک الکتریکی ضعیف داده می شود.این تست مشخص می کند که عصب مدیان با چه سرعتی پالس های عصبی را انتقال می دهد.تست دیگر تست الکترومیوگرافی است که در این تست پزشک یک سوزن ریز را در عضله وارد می کند که فعالیت الکتریکی در عصب مدیان را اندازه گیری می کند و میزان آسیب را نشان می دهد.

هنگامی که علائم تونل کارپال شدیدتر می شوند پزشک شما ممکن است به شما کورتیکواستروئید های خوراکی یا تزریقی تجویز نمایند. استروئیدها بطور موقت می تواند باعث کاهش التهاب اطراف عصب مدیان و تسکین درد شوند. تزریق موضعی انستیتک مثل لیدوکائین نیز می تواند با ایجاد بی حسی نشانه ها را کاهش دهد. داروهای دیگر مانند ادرار آورها که به قرص آب معروفند و همچنین ویتامین B6 نیز وجود دارند که باعث کاهش تورم می گردند.

معمولا سندرم تونل کارپال به آرامی گسترش پیدا می کند. در ابتدا احساس ناراحتی در شب یا درست پس از بیدار شدن از خواب به وجود می آید. این احساس چیزی شبه زمانی است که دست شما خواب می رود ،احساس خواب رفتگی و سوزن سوزن شدن. در طول روز ممکن است احساس درد یا بی حسی زمان بلند کردن اجسام داشته باشید؛ مثل گرفتن کتاب یا تلفن یا موقع رانندگی. در این موارد تکان دادن دست یا باز و بسته کردن آن به شما کمک می نماید.

در ابتدا علائم سندرم تونل کارپال می آیند و می روند اما با بدتر شدن بیماری علائم ثابت می گردند. درد به بازوها و شانه ها انتشار میابد. با گذشت زمان در صورت عدم درمان عضله های روی انگشت شست دچار تخریب شده و تحلیل می روند (آتروپی). حتی با درمان ممکن است دیگر قدرت و حس بطور کامل برنگردد.

در زمانی که علائم تونل کارپال در حال بهبود است پزشک شما تمریناتی جهت التیام سریعتر علائم به شما توصیه می کند که این ورزش ها عبارت اند از کشش و باز و بسته کردن مشت و… همچنین باید دلیل ابتلا را در فعالیت های روزمره زندگی خود حذف نمایید.

معمولا یک عامل قطعی برای سندرم تونل کارپال وجود ندارد. از آنجا که تونل کارپال سخت و باریک است هر عاملی باعث بروز تورم شود عصب مدیان را تحت فشار قرار می دهد و باعث درد می شود. علائم در یک یا دو دست ممکن است به وجود بیاید ولی توسعه و انتشار آن از دست غالب (در اکثر افراد دست راست) شروع می شود.

تعدادی تست وجود دارد که پزشک شما برای تشخیص سندرم تونل کارپال انجام می دهد. برای مثال در تست Tinel بر روی عصب مدیان ضربه می زند برای دیدن اینکه آیا باعث سوزش در انگشتان دست می شود؟ یا در تست Phalen پزشک از شما می خواهد پشت دستانتان را برای یک دقیقه روی هم گذاشته و فشار دهید تا معلوم شود آیا این کار باعث بی حسی و سوزن سوزن شدن دست می گردد؟

در صورتی که عمل جراحی نیاز باشد این عمل بطور معمول بصورت سرپایی تحت بی حسی موضعی انجام می شود؛ یعنی شما در طول عمل هوشیار هستید. در این عمل رباطی که به عصب داخل تونل کارپال فشار وارد می کند را قطع می کنند تا فشار کاهش پیدا کند. بریدن این رباط باعث می شود فضای بیشتر در تونل کارپال ایجاد شود. گاهی این عمل بصورت اندوسکوپی انجام می شود؛ یعنی دوربین بسیار کوچکی را از طریقق برش کوچکی روی دست به محل جراحی هدایت می کنند.

تعدادی از مطالعات نشان داده است که ماساژ مچ و بازوها و قسمت بالایی ستون فقرات می تواند باعث بهبود سندرم تونل کارپال شود.همچنین برخی از تحقیقات نشان داده است که طب سوزنی ممکن است باعث بهبود عملکرد عصب و تسکین علائم شود. این مساله حایز اهمیت است که قبل از شروع هر گونه درمان مکمل با پزشک خود مشورت نمایید.

برخی از بیماری ها ممکن است علائمی شبیه سندرم تونل کارپال ایجاد کنند.این بیماری ها عبارت اند از: - صدمه دیدن عضله و تاندون و رباط - آرتریت (التهاب) انگشت شست یا مچ - مشکلات عصبی تشخیص و افتراق بین این بیماری ها به عهده پزشک می باشد.

یک باور وجود دارد که تایپیست ها بیشترین آسیب را از سندرم تونل کارپال می بینند. اما در واقع سه برابر بیشتر از تایپیست ها کارگران خط مونتاژ در خطر ابتلا هستند مخصوصا کارگرانی که از ابزار های ارتعاشی استفاده می کنند. یک مطالعه در سال ۲۰۰۱ نشان داد افرادی که خیلی سنگین از کامپیوتر استفاده می کنند حتی ۷ ساعت در شبانه روز کمتر از کارگران با همان میزان کار در روز به این سندرم مبتلا می شوند.

روش واحدی برای جلوگیری از ابتلا به سندرم تونل کارپال وجود ندارد ولی مواردی وجود دارد که می تواند مفید باشد: -حالت مناسب بدن - استفاده از ابزار های ارگونومیک و اصلاح فعالیت های روزمره - کشش دست ها بصورت منظم - اختصاص دادن زمانی در طول روز برای لرزش دادن بازوها و پاها و تغییر حالت بدن در حین کار کردن در طول روز.

زنان ۳ برابر مردان به سندرم تونل کارپال مبتلا می شوند. برخی از شرایط و بیماری ها خطر ابتلا را افزایش می دهند. -بیماران دیابتی ، نقرس ، آرتریت روماتوئید ، کم کاری تیروئید - حاملگی - رگ به رگ شدن و شکستگی مچ دست

تونل کارپال راه یا مجاری باریک بین مچ و کف دست هستند که از رباط و استخوان های مچ دست ساخته شده اند. از بین این مسیر ها عصبی به نام مدیان عبور می کند. کار این اعصاب کنترل و حرکت و انتقال حس ها بین ۳ انگشت ابتدایی و مرکز اعصاب در بدن می باشد. زمانی که این گذر گاه ها تحت فشار قرار بگیرند یا آسیب ببینند باعث درد و سوزن سوزن شدن و در موارد شدید اختلالات حرکتی در کف دست و این ۳ انگشت می شوند.